Лікі 16 глава

Чацьвертая кніга Масеява: Лікі
Пераклад Яна Станкевіча → Слово Жизни

І ўзяў Кора, сын Іцгара, сына Когафа Левянка, а Дафан а Авірам Елявёнкі а Он Пелефёнак, сынове Рувінавы,

І паўсталі на Масея, разам ізь дзьвесьце пяцьдзясят сынамі Ізраельскімі, князьмі збору, гуканымі на ўрочыстыя зборы, людзьмі славутымі.

І зьберліся супроці Масея а Аарона, і сказалі ім: «Досыць вам; увесь збор, усі сьвятыя, і сярод іх СПАДАР. Чаму ж вы ўзьнімаецеся над грамадою СПАДАРОВАЙ?»

Пачуў Масей, і паў на від свой,

І гукаў да Коры й да ўсяе вяткі ягонае, кажучы: «Нараніцы паведаме СПАДАР, хто Ягоны, і хто сьвяты, і дабліжа да Сябе; і каго Ён абярэць, таго дабліжа да Сябе.

Во што зрабіце: вазьміце сабе кадзільніцы, Кора а ўся вятка ягоная,

І палажэце ў іх цяпло, і ўсыпце ў іх кадзіла перад СПАДАРОМ заўтра: і будзе, каго абярэць СПАДАР, тый сьвяты. Досыць вам, сынове Левавы!»

І сказаў Масей Коры: «Паслухайце, калі ласка, сынове Левавы:

Няго ж мала вам, што аддзяліў Бог Ізраеляў вас ад збору Ізраельскага, каб дабліжыць вас да Сябе, каб паўніць службы ля вітальні СПАДАРОВАЕ і стаяць перад грамадою, служыць ім?

І Ён дабліжыў цябе і ўсіх братоў тваіх, сыноў Левавых, із табою, і вы дамагаецеся яшчэ й сьвятарства.

Дык ты а ўся вятка твая, тыя, каторыя зьберліся супроці СПАДАРА, а Аарон, што ён, што вы наракаеце на яго?»

І паслаў Масей гукнуць Дафана а Авірама Елявёнкаў; але яны сказалі: «Ня ўзыйдзем.

Ціж мала таго, што ты ўзьвёў нас ізь зямлі, у каторай цячэць малако а мёд, каб загубіць нас на пустыні? і ты яшчэ хочаш панаваць над намі, на’т панаваць?

Ты ж ня прывёў нас да зямлі, ідзе цячэць малако а мёд, і ня даў нам спадак поля а вінішча. Ціж вочы гэтым людзём хочаш вылупіць? Ня ўзыйдзем!»

І вельмі стала немарасна Масею, і сказаў СПАДАРУ: «Не зьвярніся да дароў іхных; я ня ўзяў у іх ні воднага асла й ня ўчыніў ліха ні воднаму зь іх».

І сказаў Масей Коры: «Ты а ўся вятка твая будзьце заўтра перад відам СПАДАРА, ты а яны і Аарон.

І вазьміце кажны сваю кадзільніцу, і палажэце ў іх кадзіла, і дабліжча перад від СПАДАРОЎ, кажны сваю кадзільніцу, дзьвесьце пяцьдзясят кадзільніц; і ты й Аарон, кажны сваю кадзільніцу».

І ўзялі кажны сваю кадзільніцу, і палажылі ў іх цяпла, і ўсыпалі ў іх кадзіла, і сталі ля ўходу ў вітальню збору; і Масей і Аарон.

І зьбер супроці іх Кора ўсю грамаду да ўходу будану збору. І зьявілася слава СПАДАРОВА ўсяму збору.

І казаў СПАДАР Масею а Аарону, кажучы:

«Адлучыцеся ад вяткі гэтае, і Я якга выгублю іх».

І яны палі на віды свае й сказалі: «Божа, Божа духоў усялякага цела! Ціж не адзін чалавек ізграшыў, і на ўсю грамаду Ты гневацца будзеш?»

І казаў СПАДАР Масею, кажучы:

«Кажы грамадзе, кажучы: узыйдзіце з усіх бакоў ад гасподы Корынае, Дафановае а Авірамавае».

І ўстаў Масей, і пайшоў да Дафана а Авірама, і за ім пайшлі старцы Ізраелявы.

І сказаў збору, кажучы: «Адвярніцеся ж ад людзёў ліхіх гэтых, і не датыкайцеся да нічога, што належа да іх, каб не загінуць вам у вусіх грахох іхных».

І ўзышлі яны ад гасподы Корынае, Дафановае а Авірамавае наўкола, а Дафан а Авірам вышлі й стаялі ля ўходу буданоў сваіх, і жонкі іхныя, і дзеці іхныя, і дзецяняты іхныя.

І сказаў Масей: «З гэтага пазнаеце, што СПАДАР паслаў мяне чыніць усі справы гэтыя, бо я не сваім адумам:

Бо калі яны памруць, як памірае кажны чалавек, і стрэне іх такі кон, як усіх стракае людзёў, то не СПАДАР паслаў мяне.

А калі новае тварэньне створа СПАДАР, і зямля рашчыне вусны свае й глынець іх а ўсе, што ў іх, і яны жывыя зыйдуць да шэолю, то будзеце ведаць, што ўлегцы замелі людзі гэтыя СПАДАРА».

І было, як скончыў казаць гэтыя словы, раськяпілася зямля, што пад імі.

І рашчыніла зямля вусны свае, і глынула іх а дамы іхныя, і кажнага чалавека, што ў Коры, і ўсю маемасьць.

І зышлі яны з усім, што належала да іх, жывыя да шэолю, і пакрыла іх зямля, і загінулі яны з памеж грамады.

І ўсі Ізраелцы, што былі наўкола іх, уцяклі на крык іхны, бо, казалі яны, «каб не праглынула нас зямля».

І вышла цяпло ад СПАДАРА, і пажэрла тых дзьвесьце пяцьдзясят мужоў, каторыя абраклі кадзіла.

І гукаў СПАДАР Масею, кажучы:

«Скажы Елеазару, сыну Аарона, сьвятара, і хай ён падыйме кадзільніцы з пажарышча, а цяпло раскіньце далей, бо ўсьвяціліся

Кадзільніцы грэшнікаў гэтых супроці душаў сваіх. Хай зробяць ізь іх выбітыя бляхі — пацягненьне да аброчніка, бо яны прынесьлі іх перад від СПАДАРА, і яны ўсьвяціліся; і будуць яны знакам сыном Ізраелявым».

І ўзяў Елеазар, сьвятар, мядзяныя кадзільніцы, каторыя прынесьлі спаленыя, і раскавалі іх на бляхі — пацягненьне да аброчніка,

Памятка сыном Ізраелявым, каб не дабліжыўся чалавек чужы, каторы не з насеньня Ааронавага, кадзіць кадзіла перад від СПАДАРОЎ, і каб ня быў, як Кора а вятка ягоная, як гукаў яму СПАДАР Масеям.

І наракала ўся грамада сыноў Ізраелявых назаўтрае на Масея а Аарона, кажучы: «Вы ўчынілі сьмерць люду СПАДАРОВАМУ».

І было, як зьберлася грамада супроці Масея а супроці Аарона, і зьвярнуліся да будану збору, і вось, булак пакрыў яго, і зьявілася слава СПАДАРОВА;

І прышоў Масей а Аарон да будану збору.

І гукаў СПАДАР Масею, кажучы:

«Падыйміцеся з памеж гэтае грамады, і Я якга загублю іх». Але яны палі на віды свае.

І сказаў Масей Аарону: «Вазьмі кадзільніцу, і палажы ў яе цяпла з аброчніка, і ўсып кадзіла, і йдзі барзьдзей да збору, і зрабі ласкіўчыненьне ім; бо вышаў гнеў ад СПАДАРА, пачаўся мор.

І ўзяў Аарон, як сказаў Масей, і пабег у сярэдзіну грамады, і вось, пачаўся тый мор у людзе. І ён палажыў кадзіла, і ўчыніў ласкіўчыненьне люду.

І стаў ён памеж мертвых і жывых, і мор запыніўся.

І было памерлых ад мору чатырнанцаць тысячаў і сямсот чалавекаў, апрача памерлых у справе Корынай.

І зьвярнуўся Аарон да Масея, да ўходу будану збору, і мор запыніўся.

« 15 глава 17 глава »