2 Пятра 1 глава

Другі ліст сьвятога апостала Пятра
Пераклад П. Татарыновіча → Синодальный перевод (МП)

Сымон Пётр, слуга й апостал Езуса Хрыстуса — тым, што прынялі роўнацэнную з намі веру праз апраўданне Бога нашага й Збавіцеля Езуса Хрыстуса.

Симон Петр, раб и Апостол Иисуса Христа, принявшим с нами равно драгоценную веру по правде Бога нашего и Спасителя Иисуса Христа:

Прасьвяда вам і супакой хай прымножыцца праз пазнанне Бога і Хрыстуса Езуса Ўсеспадара нашага.

благодать и мир вам да умножится в познании Бога и Христа Иисуса, Господа нашего.

Як сіла ягоная абдарыла нас усім тым, што патрэбнае да пабожнага жыцьця, даючы пазнаць таго, каторы нас паклікаў собскай славай і цнотай

Как от Божественной силы Его даровано нам все потребное для жизни и благочестия, через познание Призвавшего нас славою и благостию,

якія нас абагацілі велічнымі абяцаннямі стацца празь іх удзельнікамі Божай натуры, ухінуўшыся ад похатнага сапсуцьця ў сьвеце,

которыми дарованы нам великие и драгоценные обетования, дабы вы через них соделались причастниками Божеского естества, удалившись от господствующего в мире растления похотью:

то і вы, не шкадуйце ўсякіх старанняў грунтаваць вашу веру на цноце, цноту на развазе,

то вы, прилагая к сему все старание, покажите в вере вашей добродетель, в добродетели рассудительность,

развагу на паўстрымнасьці, паўстрымнасьць на цярплівасьці, цярплівасьць на пабожнасьці,

в рассудительности воздержание, в воздержании терпение, в терпении благочестие,

пабожнасьць на браталюбсьцьве, браталюбства на любасьці (Бога).

в благочестии братолюбие, в братолюбии любовь.

Вось гэта ўсё калі ў вас ёсьць і-то паддастаткам, дык вы не астанецеся бязьдзейнымі й бескарыснымі ў пазанні Ўсеспадара нашага Езуса Хрыстуса;

Если это в вас есть и умножается, то вы не останетесь без успеха и плода в познании Господа нашего Иисуса Христа.

а ў каго няма гэтага, той сьляпы, недабачваючы забыўся аб ачышчэнні старых сваіх грахоў.

А в ком нет сего, тот слеп, закрыл глаза, забыл об очищении прежних грехов своих.

Дзеля гэтага старайцеся, браткі, добрымі ўчынкамі што-раз болей апэўніваць пакліканне й выбранне вашае; гэтак паступаючы, ніколі ня згрэшыце.

Посему, братия, более и более старайтесь делать твердым ваше звание и избрание; так поступая, никогда не преткнетесь,

Гэткім чынам ушчодрыцца вам уваход у вечнае Валадарства Ўсеспадара нашага й Збавіцеля Езуса Хрыстуса.

ибо так откроется вам свободный вход в вечное Царство Господа нашего и Спасителя Иисуса Христа.

Таму-то я ніколі не перастану аб гэтым напамінаць вам, хоць вы й ведаеце гэта ды уцьверджаны ў гэтай праўдзе.

Для того я никогда не перестану напоминать вам о сем, хотя вы то и знаете, и утверждены в настоящей истине.

Лічу маім абавязкам — пакуль знаходжуся ў гэтай будыніне (цела) — пабуджаць вас напамінам,

Справедливым же почитаю, доколе нахожусь в этой [телесной] храмине, возбуждать вас напоминанием,

будучы пэўным, што хутка пакіну маю будыніну, як і Госпад наш Езус Хрыстус выявіў мне (Ян. 21:18−19).

зная, что скоро должен оставить храмину мою, как и Господь наш Иисус Христос открыл мне.

Але буду старацца, каб вы і пасьля майго адыходу маглі заўсёды прыпамінаць сабе гэтыя рэчы.

Буду же стараться, чтобы вы и после моего отшествия всегда приводили это на память.

Мы бо вам спавясьцілі моц і прыйсьцё Ўсеспадара нашага Езуса Хрыстуса не з хітравыдуманых басьняў, а з аглядання собскімі вачыма ягонай велічы.

Ибо мы возвестили вам силу и пришествие Господа нашего Иисуса Христа, не хитросплетенным басням последуя, но быв очевидцами Его величия.

Бо-ж як ён атрымоўваў ад Бога Айца чэсьць і хвалу ў зыйходзячым на яго з чароўнай (воблачнай) глёрыі голасе: «Гэты ёсьць Сын мой улюблёны, ў якім мая мілаўпадоба, яго слухайце» (Мг. 17:5),

Ибо Он принял от Бога Отца честь и славу, когда от велелепной славы принесся к Нему такой глас: Сей есть Сын Мой возлюбленный, в Котором Мое благоволение.

дык мы той голас зь неба чулі, будучы на сьвятой гары.

И этот глас, принесшийся с небес, мы слышали, будучи с Ним на святой горе.

Дый маем мацнейшу мову прароцкую і вы добра робіце, што зьвяртаецеся да яе як да сьветача, зіяючага ў цёмным месцы, пакуль не разаднее ды ня ўзойдзе зараніца ў сэрцах вашых;

И притом мы имеем вернейшее пророческое слово; и вы хорошо делаете, что обращаетесь к нему, как к светильнику, сияющему в темном месте, доколе не начнет рассветать день и не взойдет утренняя звезда в сердцах ваших,

толькіж памятайце перш-за-ўсё аб тым, што ніякага прароцтва ў Пісанні ня можна выкладаць самавольна.

зная прежде всего то, что никакого пророчества в Писании нельзя разрешить самому собою.

Бо ня людзкою воляю прароцтва было калісь спавяшчана, але Духам Святым натхнёныя мужы Божыя яго пераказвалі.

Ибо никогда пророчество не было произносимо по воле человеческой, но изрекали его святые Божии человеки, будучи движимы Духом Святым.

Примечания:

Пераклад П. Татарыновіча

1 Вера — гэта дар ласкі Божай, які даецца чалавеку дзеля заслуг і міласэрдзя Адкупіцеля.

4 Ласка усьвячваючая спрычыняе удзельніцтва чалавека ў боскай натуры праз наднатуральнае задзіненне з Богам, з Хрыстусам і Духам Св., які прабывае ў справядлівым, зн. ў чалавеку, неадчужаным ад Бога сьмяротным грахом.

10 Аб выбранні веручага да збаўлення сьветчыць абазнака чыстага жыцьця яго, сталасьці добрых паступкаў, учынкаў. Бог нас паклікаў і празначыў да збаўлення, бо сваёю ўсёведаю прадбачыў, што будзем супрацаваць зь ягонай ласкай.

13 Будынінай называе тут Апостал цела чалавека (2 Кар. 5:1).

14 Шмат якія Айцы гавораць аб запавесьці сьв. Пятру мучаніцкай сьмерці (Ян 21:19).

18 ...ў голасе з ваблоку (глёрыі) = з чароўна-захопнай цудоўнай яснасці ў форме аблоку, сымбалю прысутнасьці й хвалы (глёрыі) Бога, прамаўляючага гэтымі вось славамі, якія падаюць ўсе Эванэлісты, апісваючы Перамяненне Збавіцеля, навочным сьветкам якога быў сьв. Пётр на гары Табор у Галілеі.

21 У гэтых вершах Апостал выказвае пракананне аб натхненні кніг прароцкіх Св. Пісання і то ў шырэйшым сэнсе: ня толькі сама мова вусная прарокаў, але і мова выказваная пісанымі знакамі, ёсьць натхнёнай у сваёй навучальнай аснове. Сэнс зместу гэтай мовы не заўсёды быў ясным навет і самым прарокам, якія прарочылі ня з людзкое волі, але ахопленыя паклікаўшаю іх сілаю Духа Св., дзеючаю ў іх. І толькі той-жа Дух Св., абяцаўшы спэцыяльную помач пакліканай да навучання Эклезіі, можа празь яе (зараніцу) непамыльна раскрываць, гэтыя прароцтвы, як і наагул усё Пісьмо сьв.
У акцэнтаваным напаміне Князя Апосталаў рашуча аспрэчваецца буянскае цьверджанне і сянняшніх сэктантаў: Хай Дух Божы, раскрываючы яму сэнс». Гісторыя аднак паказала й паказвае колькі самадурска-згубнага блюзьнерства ў гэтым сказе, дамагаючымся прароцкага натхнення для кажнага самазванскага «біблісты». Бо ціж не адтаго, што на месца эклезіяльнага здысцыплінавання эгзэгэтычнага, запанавала адшчапенскае вальнадумства, ў якім кажны тлумачыў Божае Слова па-свойму, і натварылася безьліч гэрэзыяў узаемна аспрэчваючыхся й выклінаючыхся, мосьцячы гэтым шлях да атэізму?
Але сьветач эклезіяльнага навучання не дазволіць атэізуючаму самадурству амарочыць усё людзтво: грамавая з-по-за «рэфармацкіх» хмар пастанова Трыдэнцкага Сабору (пас. 4, аб сьв. Піс.) «Дзеля Эклезіі — тлумачыць сэнс і выкладаць Св. Пісанне» — становіцца сяння для хрысьціянскага сьвету што-раз болей зразумелай у сваёй санацыйнай неабходнасьці.

Синодальный перевод (МП)

17 велелепно — величественно, прекрасно, великолепно.

« 5 глава 2 глава »