2 Пятра 1 глава

Другі ліст сьвятога апостала Пятра
Пераклад П. Татарыновіча → Под редакцией Кулаковых

Сымон Пётр, слуга й апостал Езуса Хрыстуса — тым, што прынялі роўнацэнную з намі веру праз апраўданне Бога нашага й Збавіцеля Езуса Хрыстуса.

Симон1 Петр, Иисуса Христа раб и Его апостол, — всем, кто по справедливости2 Бога нашего и Спасителя нашего Иисуса Христа обрел ту же, что и мы, драгоценную веру:

Прасьвяда вам і супакой хай прымножыцца праз пазнанне Бога і Хрыстуса Езуса Ўсеспадара нашага.

желаю, чтобы вы всё более и более исполнялись благодатью и миром в познании Бога и Иисуса, Господа нашего.

Як сіла ягоная абдарыла нас усім тым, што патрэбнае да пабожнага жыцьця, даючы пазнаць таго, каторы нас паклікаў собскай славай і цнотай

Всё, что нужно для жизни и благочестия, даровано нам Божественной силой Иисуса в познании нашем Того, Кто призвал нас к Себе Своей собственной славой и превосходством,3

якія нас абагацілі велічнымі абяцаннямі стацца празь іх удзельнікамі Божай натуры, ухінуўшыся ад похатнага сапсуцьця ў сьвеце,

пленив нас ими, дал Он нам великие, бесценные обещания, чтобы благодаря им стали вы сопричастны Божественной природе и избежали растления, которое царит в мире из-за похоти человеческой.

то і вы, не шкадуйце ўсякіх старанняў грунтаваць вашу веру на цноце, цноту на развазе,

Приложите же все усилия, чтобы вера ваша несла в себе4 добродетель, а добродетель сопровождалась знанием,

развагу на паўстрымнасьці, паўстрымнасьць на цярплівасьці, цярплівасьць на пабожнасьці,

знание — самообладанием, самообладание — стойкостью, стойкость — благочестием,

пабожнасьць на браталюбсьцьве, браталюбства на любасьці (Бога).

а оно, в свою очередь, — братолюбием, братолюбие же — любовью.

Вось гэта ўсё калі ў вас ёсьць і-то паддастаткам, дык вы не астанецеся бязьдзейнымі й бескарыснымі ў пазанні Ўсеспадара нашага Езуса Хрыстуса;

Если есть у вас это и приумножается, не будет напрасным и бесплодным ваше познание Господа нашего Иисуса Христа.

а ў каго няма гэтага, той сьляпы, недабачваючы забыўся аб ачышчэнні старых сваіх грахоў.

У кого же этого нет, тот слеп или близорук: забыл он, что был очищен когда-то от своих грехов.

Дзеля гэтага старайцеся, браткі, добрымі ўчынкамі што-раз болей апэўніваць пакліканне й выбранне вашае; гэтак паступаючы, ніколі ня згрэшыце.

Так что старайтесь, братья, подтвердить делом, что Богом вы призваны и избраны;5 усердствуя в этом, никогда не преткнетесь,

Гэткім чынам ушчодрыцца вам уваход у вечнае Валадарства Ўсеспадара нашага й Збавіцеля Езуса Хрыстуса.

и верно откроются для вас врата6 в вечное Царство Господа нашего и Спасителя Иисуса Христа.

Таму-то я ніколі не перастану аб гэтым напамінаць вам, хоць вы й ведаеце гэта ды уцьверджаны ў гэтай праўдзе.

И я не устану напоминать вам об этом, хотя вы и сами всё это знаете и утвердились в той истине, которой ныне обладаете.

Лічу маім абавязкам — пакуль знаходжуся ў гэтай будыніне (цела) — пабуджаць вас напамінам,

Считаю долгом своим, пока не оставил я бренного моего тела, своими напоминаниями не дать вам уснуть.7

будучы пэўным, што хутка пакіну маю будыніну, як і Госпад наш Езус Хрыстус выявіў мне (Ян. 21:18−19).

Я знаю, что скоро уже расстанусь с земным пристанищем своим8 (мне Господь наш Иисус Христос открыл это).

Але буду старацца, каб вы і пасьля майго адыходу маглі заўсёды прыпамінаць сабе гэтыя рэчы.

Пока же буду делать всё, что могу, чтобы и после моей смерти вы во всякое время вспоминали об этом.

Мы бо вам спавясьцілі моц і прыйсьцё Ўсеспадара нашага Езуса Хрыстуса не з хітравыдуманых басьняў, а з аглядання собскімі вачыма ягонай велічы.

Мы поведали вам о могуществе Господа нашего Иисуса Христа и о пришествии Его. Не хитроумным вымыслам следовали мы при этом, а говорили как свидетели Его величия.

Бо-ж як ён атрымоўваў ад Бога Айца чэсьць і хвалу ў зыйходзячым на яго з чароўнай (воблачнай) глёрыі голасе: «Гэты ёсьць Сын мой улюблёны, ў якім мая мілаўпадоба, яго слухайце» (Мг. 17:5),

Честь и славу принял Он от Бога Отца, когда прозвучали над Ним слова Высочайшей Славы: «Вот — Сын Мой, Возлюбленный Мой, в Нем радость Моя».

дык мы той голас зь неба чулі, будучы на сьвятой гары.

Этот голос, донесшийся с неба, мы сами слышали, когда были с Ним на святой горе.

Дый маем мацнейшу мову прароцкую і вы добра робіце, што зьвяртаецеся да яе як да сьветача, зіяючага ў цёмным месцы, пакуль не разаднее ды ня ўзойдзе зараніца ў сэрцах вашых;

Тогда окончательно утвердились мы в своей вере в пророческое слово.9 И вы правильно делаете, что держитесь его, как светильника, что сияет во тьме до рассвета, до тех пор, пока не начнется День и не взойдет утренняя звезда в сердцах ваших.

толькіж памятайце перш-за-ўсё аб тым, што ніякага прароцтва ў Пісанні ня можна выкладаць самавольна.

Только прежде всего помните,10 что ни одно из пророчеств Писания невозможно толковать самому,11

Бо ня людзкою воляю прароцтва было калісь спавяшчана, але Духам Святым натхнёныя мужы Божыя яго пераказвалі.

ибо никогда эти пророчества не произносились по воле человека. Если же изрекали их люди, то всегда от имени Бога,12 движимые Духом Святым.

Примечания:

Пераклад П. Татарыновіча

1 Вера — гэта дар ласкі Божай, які даецца чалавеку дзеля заслуг і міласэрдзя Адкупіцеля.

4 Ласка усьвячваючая спрычыняе удзельніцтва чалавека ў боскай натуры праз наднатуральнае задзіненне з Богам, з Хрыстусам і Духам Св., які прабывае ў справядлівым, зн. ў чалавеку, неадчужаным ад Бога сьмяротным грахом.

10 Аб выбранні веручага да збаўлення сьветчыць абазнака чыстага жыцьця яго, сталасьці добрых паступкаў, учынкаў. Бог нас паклікаў і празначыў да збаўлення, бо сваёю ўсёведаю прадбачыў, што будзем супрацаваць зь ягонай ласкай.

13 Будынінай называе тут Апостал цела чалавека (2 Кар. 5:1).

14 Шмат якія Айцы гавораць аб запавесьці сьв. Пятру мучаніцкай сьмерці (Ян 21:19).

18 ...ў голасе з ваблоку (глёрыі) = з чароўна-захопнай цудоўнай яснасці ў форме аблоку, сымбалю прысутнасьці й хвалы (глёрыі) Бога, прамаўляючага гэтымі вось славамі, якія падаюць ўсе Эванэлісты, апісваючы Перамяненне Збавіцеля, навочным сьветкам якога быў сьв. Пётр на гары Табор у Галілеі.

21 У гэтых вершах Апостал выказвае пракананне аб натхненні кніг прароцкіх Св. Пісання і то ў шырэйшым сэнсе: ня толькі сама мова вусная прарокаў, але і мова выказваная пісанымі знакамі, ёсьць натхнёнай у сваёй навучальнай аснове. Сэнс зместу гэтай мовы не заўсёды быў ясным навет і самым прарокам, якія прарочылі ня з людзкое волі, але ахопленыя паклікаўшаю іх сілаю Духа Св., дзеючаю ў іх. І толькі той-жа Дух Св., абяцаўшы спэцыяльную помач пакліканай да навучання Эклезіі, можа празь яе (зараніцу) непамыльна раскрываць, гэтыя прароцтвы, як і наагул усё Пісьмо сьв.
У акцэнтаваным напаміне Князя Апосталаў рашуча аспрэчваецца буянскае цьверджанне і сянняшніх сэктантаў: Хай Дух Божы, раскрываючы яму сэнс». Гісторыя аднак паказала й паказвае колькі самадурска-згубнага блюзьнерства ў гэтым сказе, дамагаючымся прароцкага натхнення для кажнага самазванскага «біблісты». Бо ціж не адтаго, што на месца эклезіяльнага здысцыплінавання эгзэгэтычнага, запанавала адшчапенскае вальнадумства, ў якім кажны тлумачыў Божае Слова па-свойму, і натварылася безьліч гэрэзыяў узаемна аспрэчваючыхся й выклінаючыхся, мосьцячы гэтым шлях да атэізму?
Але сьветач эклезіяльнага навучання не дазволіць атэізуючаму самадурству амарочыць усё людзтво: грамавая з-по-за «рэфармацкіх» хмар пастанова Трыдэнцкага Сабору (пас. 4, аб сьв. Піс.) «Дзеля Эклезіі — тлумачыць сэнс і выкладаць Св. Пісанне» — становіцца сяння для хрысьціянскага сьвету што-раз болей зразумелай у сваёй санацыйнай неабходнасьці.

Под редакцией Кулаковых

1 [1] — В некот. рукописях: Симеон.

1 [2] — Или: по праведности.

3 [3] — Букв.: добродетелью.

5 [4] — Или: была дополняема.

10 [5] — Букв.: братья, старайтесь делать твердым (в знач. устойчивым, необратимым) ваши призыв и избрание.

11 [6] — Букв.: с щедростью вам будет обеспечен вход.

13 [7] — Букв.: пока я в этом шатре (греч. скэнома — палатка, шатер, шалаш; здесь образ временной жизни; то же в ст. 14), пробуждать вас напоминанием.

14 [8] — Или: будет свернут шатер мой.

19 [9] — Букв.: и имеем (ставшее) более твердым пророческое слово.

20 [10] — Друг. возм. пер.: и не взойдет утренняя звезда. В сердцах ваших помните.

20 [11] — Или: не есть (дело) личного толкования.

21 [12] — В некот. рукописях: святые люди Божии.

« 5 глава 2 глава »