Да рымлян 1 глава

Ліст сьвятога апостала Паўла да рымлян
Пераклад П. Татарыновіча → Под редакцией Кулаковых

 
 

Павал, слуга Езуса Хрыстуса, пакліканы Апостал, прызначаны для Божай Эванэліі,
 
Павел, Иисуса1 Христа раб, призванный Богом на апостольское2 служение и на то поставленный, чтобы возвещать Его Благую Весть,3

якую загадзіць (Бог) абяцаў праз сваіх Прарокаў у сьвятых Пісаннях,
 
которая давно уже обещана Им через Своих пророков4 в Святых Писаниях, —

аб Сыне сваім, які целам стаўся яму з насення Давіда
 
Весть о Сыне Его, Который по Своей человеческой природе был из рода Давидова,5

й адкрыўся Сынам Божым паводля духа усьвячэння ды праз паўстанне зь мяртвых, Езусе Хрыстусе, Усеспадару нашым,
 
а по духу святости6 определен быть Сыном Божиим во всей силе Его, как было то явлено через воскресение из мертвых, Весть об Иисусе Христе, Господе нашем,

празь якога мы атрымалі ласку і апастольства, каб дзеля імя Ягонага здабываць да паслушнасьці для веры ўсе народы;
 
через Которого мы получили благодать7 и апостольское поручение, дабы во имя Его утвердить идущее от веры послушание среди всех народов,8

між якімі ёсьць і вы пакліканыя Езуса Хрыстуса;
 
стало быть, и вас, коих тоже призвал Иисус Христос, —

— усім у Рыме ўмілаваным Божым, пакліканым да сьвятасьці, ласка і супакой ад Бога Айца нашага і Усеспадара Езуса Хрыстуса.
 
всем в Риме, кого любит Бог и кого призвал Он к святости: благодать вам и мир от Бога, Отца нашего, и Господа Иисуса Христа!

Перш за ўсё дзякую Богу майму праз Езуса Хрыстуса за ўсіх вас, што вера ваша слыве па ўсім сьвеце.
 
Начну с благодарности моей за всех вас Богу9 через Иисуса Христа, потому что весть о вашей вере распространяется по всему миру.

Бог мне сьветкай, Якому служу духам маім у Эванэліі Сына Яго, што няўпынна спамінаю вас,
 
Свидетель мне Бог, Которому я служу всем сердцем,10 возвещая Благую Весть Сына Его, что я всегда вспоминаю о вас,

просячы ў малітвах маіх заўсёды, каб усёж калінебудзь воля Божая пашчасьціла да вас дастацца.
 
когда в молитвах моих прошу, чтобы удалось мне наконец, по воле Божьей, прийти к вам.

Бо вельмі хацеўбы пабачыцца з вамі, каб удзяліць вам які дар духовы для ўмацавання вашага,
 
Я ведь жажду увидеть вас, чтобы передать вам11 некое дарование12 духовное для укрепления вашего в вере,

ці то парадавацца з вамі супольнаю вераю вашаю й маёю.
 
и чтобы мы могли, когда я буду у вас, найти взаимную поддержку13 в вере друг друга: я — в вашей, вы — в моей.

А ня хочу, браты, пакінуць вас у няведанні таго, што я часта зьбіраўся к вам прыбыць — але аж дагэтуль не дазвалялі перашкоды — каб і ў вас мець нейкі пажытак, як і ў другіх народаў.
 
Да будет известно вам, братья,14 что я не однажды уже собирался прийти к вам (но пока всякий раз наталкивался на препятствия), чтобы и у вас, как это случалось прежде среди других языческих народов, взрастить некий плод.

Грэкам і барбарам, мудрым і нямудрым, даўжніком зьяўляюся;
 
Я перед всеми людьми в долгу: перед греками и варварами,15 перед мудрыми и неразумными.

восьжа (што да мяне), я гатоў і вам, каторыя ў Рыме, вясьціць Эванэлію.
 
Поэтому, со своей стороны, я готов проповедовать Благую Весть16 и вам, живущим в Риме.

Я бо Эванэліі ня стыдзіўся, таму што яна ёсьць моцай Божай да збаўлення кажнаму веручаму, Жыду перш, ды і Грэку;
 
Я ведь не стыжусь Благой Вести Христовой, ибо она — сила Божия ко спасению всякому верующему: прежде иудею, а затем и язычнику.17

бо ў ёй адкрываецца справядлівасьць Божая зь веры ў веру, як напісана: А справядлівы зь веры жыве (Габ. 2:4).
 
Потому что в этой Вести открывается праведность18 Божия, которая через веру дается и к вере ведет; так и в Писании сказано: «Праведный жить будет верою».19

Аб’яўляецца бо гнеў Божы зь неба на ўсякую бязбожнасьць і несправядлівасьць тых людзей, што праўду беспраўднасьцю тамуюць.
 
А на всякое безбожие и нечестие20 людей, которые угнетают истину своим нечестием, гнев Божий открывается уже предостережением с неба.

Бо-ж тое, што можна даведацца аб Богу, ёсьць для іх яўным, Бог бо ім гэта унаяўніў:
 
Ибо всё, что возможно людям знать о Боге, представлено им явно: Сам Бог сделал это для них очевидным.

нябачнае ў Ім, навет справечная моц і боства ягона, у стварэнні сьвету праз одум над творамі дабачваецца; так-што адмануцца ім нельга
 
Так что незримое в Нем — вечная сила Его и Божественность — от сотворения мира были ясно видимы разуму во всем созданном Им, не снимается потому с тех людей их вина.

ад таго, што пазнаўшы Бога, не аддалі Яму чэсьці й падзякі, як Богу, а блазіліся ў мудрошчах сваіх і амарочылася бяздумнае сэрца іх;
 
Узнав о Боге, они не прославили и не возблагодарили Его как Бога, а предались вместо этого бесплодным умствованиям, и бесчувственные сердца их во тьму погрузились.

у называнні сябе мудрымі абясьцямелі
 
Хвалясь своей мудростью, они, на самом деле, безумствуют,

і хвалю нетлага Бога перападобнілі сьмяротнаму чалавеку, птушкам, чацьвёраногім ды гадам.
 
подменяя славу Бога бессмертного21 всевозможными изображениями человека, существа тленного, и даже птиц или четвероногих, а то и пресмыкающихся.

Таму-ж і аддаў іх Бог у похацях сэрцаў іхніх нячыстасьці, каб апаганьвалі між сабою целы свае,
 
И Бог оставил их в скверне с похотями их сердец, так что они бесчестят22 тела свои.

бо праўду Божую замянілі яны на хвальш і аддавалі чэсьць ды служылі стварэнню, а не Стварыцелю, каторы багаслаўлёны ёсьць навекі. Амэн.
 
Истину Божию они заменили ложью и творению поклоняются и служат вместо Творца, Который Один вовеки достоин поклонения.23 Аминь.24

Дзеля таго Бог іх аддаў ганебнай жорсьці: жанчыны бо іхнія замянілі натуральнае ужыванне на антынатуральнае;
 
Бог и оставил их поэтому предаваться позорным страстям. Их женщины заменили естественные супружеские связи на противоестественные,

гэтаксама й мужчыны, заняхаіўшы натуральнае ужыванне жанчыны, разьярваліся пажадлівасьцю адзін да другога, мужчыны на мужчынах дапушчаліся сораму, нясучы на сабе належную заплату за сваё блюдадзейства.
 
подобно им и мужчины, отказавшись от естественных связей с женщиной, разжигаются в похотях своих друг с другом. Мужчины с мужчинами творят бесстыдное и получают за свою извращенность25 заслуженное возмездие в самих себе.

А як яны ня рупіліся мець у пазнані Бога, здаў іх Бог на бязглуздыя замыслы — рабіць няпрыстойнасьць;
 
Не захотели они признавать Бога,26 и Он оставил их в развращенности ума творить непотребное.

так-што яны поўныя ўсякай няпраўды, злосьці, блюдадзейства, прагавітасьці, подласьці, поўныя ненавісьці, людабойства, сваркі, ашуканства, закатнасьці, падшэпніцтва;
 
И погрязли они во всякой греховности,27 порочности, алчности, злобе; жизнь их полна зависти, убийств, ссор, коварства, злонравия, сплетен.

зьвяглівыя паклёпнікі, боганенавісьнікі, крыўдзіцелі, самахвалы, надутыя пышліўцы, вынаходнікі новых збродняў, непаслушныя бацьком,
 
Клеветники, богоненавистники, они наглы, высокомерны, хвастливы, во зле изобретательны, родителям непокорны,

неразважныя, вераломныя, нязгодалюбныя, бязь літасьці й бяз міласэрдзя.
 
безрассудны они, вероломны, не ведают любви и милосердия.

Яны, ведаючы праведны Божы прысуд — што гэтак паступаючыя варты сьмерці — ня толькі самы гэта робяць, але й другім у гэтым спрыяюць.
 
И хотя знают, что за такие дела, по справедливому установлению Божьему, обречены на смерть, не только сами они всё это делают, но и других в подобном одобряют.

Примечания:

 
Пераклад П. Татарыновіча

1 ...прызначаны — ў арыгінале: выдзелены = segregatus, каб паказаць, што пакліканы да эванэлізацыі ў асаблівы, цудоўны спосаб (г. Ап. Дз. 13:2).

4 ...целам стаўся — на жаданне Айца прыняў людзкую натуру з роду Давіда; а паводля духа ўсьвячваючага і цудоўнага згробуўстання паказаў, што мае і Боскую натуру, ёсьць Сын Божы.

13 ...пажытак — не які матарыяльны сваекарысны, але духова-збаўленны.

14 ...барбарам — не ў значэнні ганьбавальным для тых, што не зьяўляюцца Грэкамі, а толькі, каб акрэсьліць, як абыдна там тады гаварылася, пра тых людзей, што не валадалі грэцкай мовай.
Даўжніком зьяўляюся скарбу атрыманай ад Бога Эванэліі, якую вам мушу аддаць...

17 — Сілаю Эванэліі Хрыстус-Бога ўсе людзі стаюцца справядлівымі = годнымі ласкі збаўлення, ці праведнымі, таму яе ня стыджуся, (жыды бо ёю ганьбавалі); па-за Хрыстусам і яго навукай няма збаўлення, таму трэба яе канечне прыняць, тады яна дасьць веру, якою праведны жыць будзе, як казаў прарок Габакук, і яму адкрыецца ўсё з большаю яснасьцю «зь веры ў веру» пазнанне тае канечнасьці.

19 — Усё чалавецтва прызнана грэшным, вінаватым; а перш за ўсё пагане, бо-ж яны праз сваю віну адступілі ад праўдзівага пазнання Бога і кінуліся ў балванахвальства, да глыбіні разбэсьціўшыся і спадлеўшы ў думках, заміж разьвіцьця прыродаведы, даказваючай прамудрасьць і лад у прыродзе, паходзячыя ад творчай Першапрычыны. Досьледы прыроды да гэтага прыводзяць натуральны не здэморалізаваны розум чалавека. Гэтая навука Апостала была акрэсьленая на першым Ватыканскім Саборы (1870) як догма веры. Апостал бо цьвярдзіў, што пагане маглі і павінны былі прызнаць праўду аб БОГУ ПРАЎДЗІВЫМ, ДЫЙ НЯ ТОЛЬКІ МАГЛІ ПАЗНАЦЬ, АЛЕ ФАКТЫЧНА ПАЗНАВАЛІ (Арыстотэлес, Платон), але пазнаўшы ня прыймалі. З гэтага вынікае, што ў нашых часах кажны чалавек, вучоны ці нявучоны, кіруючыся прыродным розумам мае магчымасьць пазнаць існасьць Бога, а таму й абавязаны яе прыняць, ды аддаваць Яму чэсьць. Сама прырода, адкрываючая свае цудоўныя тайніцы, да гэтага панукае, Як той сьв. Ян Залатавусны кажа: «Бог паставіў перад намі (паганамі) сваё стварэнне, пры агледзінах, досьледзе, бачнага прыгаства якога, вучыўся і мудрэц, і невук, і адлюдак, і барбар падыймацца думкаю к Богу» (Тв.т. IX, б.511).

 
Под редакцией Кулаковых
1  [1] — См. в Словаре Иисус.
1  [2] — См. в Словаре Апостол.
1  [3] — Здесь и далее греч. эвангелион — Евангелие. См. в Словаре Евангелие.
2  [4] — См. в Словаре Пророк.
3  [5] — См. в Словаре Давид.
4  [6] — По мнению некоторых комментаторов, здесь речь идет о двух сторонах природы воплощенного Христа.
5  [7] — См. в Словаре Благодать.
5  [8] — Букв.: к послушанию веры ради имени Его во всех (языческих) народах.
8  [9] — Букв.: Богу моему.
9  [10] — Букв.: духом моим.
11  [11] — Или: наделить вас.
11  [12] — Греч. харисма — дар (Божий), подарок.
12  [13] — Или: ободрение/утешение.
13  [14] — Обращение «братья» здесь и в других посланиях относится ко всей церкви, как к мужчинам, так и к женщинам.
14  [15] — Варварами в то время было принято называть всех чужеземцев, не приобщившихся к греческой культуре.
15  [16] — Греч. эвангелидзо — проповедовать/возвещать Евангелие; то же в 10:15 и 15:20.
16  [17] — Здесь и далее букв.: эллину; эллины — самоназвание древних греков. В НЗ это слово обозначает вообще всех неевреев.
17  [18] — См. в Словаре Праведность.
17  [19] — Авв 2:4.
18  [20] — Букв.: неправду/неправедность.
23  [21] — Букв.: непреходящего/нетленного.
24  [22] — Или: в нечистоте… чтобы они бесчестили.
25  [23] — Букв.: Который вовеки благословен.
25  [24] — См. в Словаре Аминь.
27  [25] — Или: заблуждение.
28  [26] — Букв.: не сочли нужным иметь Бога в знании (своем).
29  [27] — Некот. рукописи добавляют: разврате.
 


2007–2024. Зроблена з любоўю для тых, што любяць і шукаюць Бога. Калі ў вас ёсць пытанні ці пажаданні, то пішыце нам: bible-man@mail.ru.