2 Петра 1 глава

Второе соборное послание Апостола Петра
Cовременный перевод WBTC → Пераклад П. Татарыновіча

От Симона Петра, слуги и апостола Иисуса Христа, к тем, кто, как и мы, получил драгоценную веру, ибо наш Бог и Спаситель Иисус Христос справедлив:

Сымон Пётр, слуга й апостал Езуса Хрыстуса — тым, што прынялі роўнацэнную з намі веру праз апраўданне Бога нашага й Збавіцеля Езуса Хрыстуса.

да приумножится мир и благодать вам Божья, ибо воистину постигли вы Бога и Господа нашего Иисуса.

Прасьвяда вам і супакой хай прымножыцца праз пазнанне Бога і Хрыстуса Езуса Ўсеспадара нашага.

Всё, что нужно для того, чтобы жить и служить Богу, дано нам божественной властью Иисуса, ибо мы знаем Того, Кто воззвал к нам Своей славой и добродетелью,

Як сіла ягоная абдарыла нас усім тым, што патрэбнае да пабожнага жыцьця, даючы пазнаць таго, каторы нас паклікаў собскай славай і цнотай

через которые Он принёс нам величайшие и драгоценные дары, которые обещал нам, чтобы через них вы уподобились самому Богу, приобщились Божественного и избежали погибели, царящей в мире из-за низких желаний человеческих.

якія нас абагацілі велічнымі абяцаннямі стацца празь іх удзельнікамі Божай натуры, ухінуўшыся ад похатнага сапсуцьця ў сьвеце,

И по этой причине прилагайте все усилия, чтобы быть добродетельными в своей вере, обрести знание в добродетели своей,

то і вы, не шкадуйце ўсякіх старанняў грунтаваць вашу веру на цноце, цноту на развазе,

проявлять воздержанность в знании, терпение в воздержанности, благочестие в терпении,

развагу на паўстрымнасьці, паўстрымнасьць на цярплівасьці, цярплівасьць на пабожнасьці,

братскую привязанность в благочестии и любовь в братской привязанности.

пабожнасьць на браталюбсьцьве, браталюбства на любасьці (Бога).

Ибо, если эти качества есть у вас и если они возрастают, то они сделают вас деятельными и созидательными и приведут к полному познанию Господа нашего Иисуса Христа.

Вось гэта ўсё калі ў вас ёсьць і-то паддастаткам, дык вы не астанецеся бязьдзейнымі й бескарыснымі ў пазанні Ўсеспадара нашага Езуса Хрыстуса;

Тот же, кто не обладает этими качествами, настолько слаб зрением, что не видит ничего, и позабыл, что был очищен от своих прошлых грехов.

а ў каго няма гэтага, той сьляпы, недабачваючы забыўся аб ачышчэнні старых сваіх грахоў.

Посему, братья, ещё более стремитесь к тому, чтобы показать, что вы действительно призваны и избраны Богом, ибо если вы поступаете так, то никогда не споткнётесь и не падёте.

Дзеля гэтага старайцеся, браткі, добрымі ўчынкамі што-раз болей апэўніваць пакліканне й выбранне вашае; гэтак паступаючы, ніколі ня згрэшыце.

Так вы будете желанными в вечном царстве Господа нашего и Спасителя — Иисуса Христа.

Гэткім чынам ушчодрыцца вам уваход у вечнае Валадарства Ўсеспадара нашага й Збавіцеля Езуса Хрыстуса.

По этой причине я всегда напоминаю вам об этом, хотя вы то уже знаете и утвердились в истине, которая дошла до вас.

Таму-то я ніколі не перастану аб гэтым напамінаць вам, хоць вы й ведаеце гэта ды уцьверджаны ў гэтай праўдзе.

Я считаю правильным, пока ещё живу в этом обличии, пробуждать вас этими напоминаниями,

Лічу маім абавязкам — пакуль знаходжуся ў гэтай будыніне (цела) — пабуджаць вас напамінам,

ибо знаю, что вскоре покину тело своё, как открыл мне Господь наш Иисус Христос.

будучы пэўным, што хутка пакіну маю будыніну, як і Госпад наш Езус Хрыстус выявіў мне (Ян. 21:18−19).

И я сделаю всё, что в моих силах, чтобы после того, как покину я вас, вы помнили обо всём этом.

Але буду старацца, каб вы і пасьля майго адыходу маглі заўсёды прыпамінаць сабе гэтыя рэчы.

Ибо мы не на хитроумные россказни полагались, когда поведали вам о пришествии Господа нашего Иисуса Христа: сами мы были свидетелями величия Его.

Мы бо вам спавясьцілі моц і прыйсьцё Ўсеспадара нашага Езуса Хрыстуса не з хітравыдуманых басьняў, а з аглядання собскімі вачыма ягонай велічы.

Ибо Он обрёл честь и славу от Бога Отца, когда дошёл до Него этот голос, голос Славы Высшей: "Вот Сын Мой Возлюбленный, к Нему благоволю Я".

Бо-ж як ён атрымоўваў ад Бога Айца чэсьць і хвалу ў зыйходзячым на яго з чароўнай (воблачнай) глёрыі голасе: «Гэты ёсьць Сын мой улюблёны, ў якім мая мілаўпадоба, яго слухайце» (Мг. 17:5),

Мы слышали этот голос, раздавшийся с небес, когда были с Ним на Святой Горе.

дык мы той голас зь неба чулі, будучы на сьвятой гары.

И это делает ещё более достоверными для нас послания пророков. Вы правильно придаёте им значение, ибо они подобны свету, сияющему во тьме, перед тем как настанет день и утренняя звезда воссияет в сердцах ваших.

Дый маем мацнейшу мову прароцкую і вы добра робіце, што зьвяртаецеся да яе як да сьветача, зіяючага ў цёмным месцы, пакуль не разаднее ды ня ўзойдзе зараніца ў сэрцах вашых;

Прежде всего вы должны понять: ни одно пророчество в Писании не исходит из измышлений пророков,

толькіж памятайце перш-за-ўсё аб тым, што ніякага прароцтва ў Пісанні ня можна выкладаць самавольна.

ибо пророчество никогда не рождалось из того, что хотел человек сказать, а люди высказывали послания Божьи, движимые Духом Святым.

Бо ня людзкою воляю прароцтва было калісь спавяшчана, але Духам Святым натхнёныя мужы Божыя яго пераказвалі.

Примечания:

Пераклад П. Татарыновіча

1 Вера — гэта дар ласкі Божай, які даецца чалавеку дзеля заслуг і міласэрдзя Адкупіцеля.

4 Ласка усьвячваючая спрычыняе удзельніцтва чалавека ў боскай натуры праз наднатуральнае задзіненне з Богам, з Хрыстусам і Духам Св., які прабывае ў справядлівым, зн. ў чалавеку, неадчужаным ад Бога сьмяротным грахом.

10 Аб выбранні веручага да збаўлення сьветчыць абазнака чыстага жыцьця яго, сталасьці добрых паступкаў, учынкаў. Бог нас паклікаў і празначыў да збаўлення, бо сваёю ўсёведаю прадбачыў, што будзем супрацаваць зь ягонай ласкай.

13 Будынінай называе тут Апостал цела чалавека (2 Кар. 5:1).

14 Шмат якія Айцы гавораць аб запавесьці сьв. Пятру мучаніцкай сьмерці (Ян 21:19).

18 ...ў голасе з ваблоку (глёрыі) = з чароўна-захопнай цудоўнай яснасці ў форме аблоку, сымбалю прысутнасьці й хвалы (глёрыі) Бога, прамаўляючага гэтымі вось славамі, якія падаюць ўсе Эванэлісты, апісваючы Перамяненне Збавіцеля, навочным сьветкам якога быў сьв. Пётр на гары Табор у Галілеі.

21 У гэтых вершах Апостал выказвае пракананне аб натхненні кніг прароцкіх Св. Пісання і то ў шырэйшым сэнсе: ня толькі сама мова вусная прарокаў, але і мова выказваная пісанымі знакамі, ёсьць натхнёнай у сваёй навучальнай аснове. Сэнс зместу гэтай мовы не заўсёды быў ясным навет і самым прарокам, якія прарочылі ня з людзкое волі, але ахопленыя паклікаўшаю іх сілаю Духа Св., дзеючаю ў іх. І толькі той-жа Дух Св., абяцаўшы спэцыяльную помач пакліканай да навучання Эклезіі, можа празь яе (зараніцу) непамыльна раскрываць, гэтыя прароцтвы, як і наагул усё Пісьмо сьв.
У акцэнтаваным напаміне Князя Апосталаў рашуча аспрэчваецца буянскае цьверджанне і сянняшніх сэктантаў: Хай Дух Божы, раскрываючы яму сэнс». Гісторыя аднак паказала й паказвае колькі самадурска-згубнага блюзьнерства ў гэтым сказе, дамагаючымся прароцкага натхнення для кажнага самазванскага «біблісты». Бо ціж не адтаго, што на месца эклезіяльнага здысцыплінавання эгзэгэтычнага, запанавала адшчапенскае вальнадумства, ў якім кажны тлумачыў Божае Слова па-свойму, і натварылася безьліч гэрэзыяў узаемна аспрэчваючыхся й выклінаючыхся, мосьцячы гэтым шлях да атэізму?
Але сьветач эклезіяльнага навучання не дазволіць атэізуючаму самадурству амарочыць усё людзтво: грамавая з-по-за «рэфармацкіх» хмар пастанова Трыдэнцкага Сабору (пас. 4, аб сьв. Піс.) «Дзеля Эклезіі — тлумачыць сэнс і выкладаць Св. Пісанне» — становіцца сяння для хрысьціянскага сьвету што-раз болей зразумелай у сваёй санацыйнай неабходнасьці.

« 5 глава 2 глава »