2 Петра 1 глава

Второе соборное послание апостола Петра
Еврейский Новый Завет → Пераклад П. Татарыновіча

От: Симона Петра, раба и посланника Мессии Иисуса. Кому: Тем, кому посредством праведности нашего Бога, а также нашего Избавителя Мессии Иисуса, была передана вера, подобная нашей:

Сымон Пётр, слуга й апостал Езуса Хрыстуса — тым, што прынялі роўнацэнную з намі веру праз апраўданне Бога нашага й Збавіцеля Езуса Хрыстуса.

Да присутствуют благодать и мир во всей полноте среди вас, по мере того, как вы всё глубже познаёте Бога и Иисуса, нашего Господа.

Прасьвяда вам і супакой хай прымножыцца праз пазнанне Бога і Хрыстуса Езуса Ўсеспадара нашага.

Божья сила предоставила нам всё необходимое для жизни и благочестия, благодаря познанию нами Того, Кто призвал нас в Свою славу и добродетель,

Як сіла ягоная абдарыла нас усім тым, што патрэбнае да пабожнага жыцьця, даючы пазнаць таго, каторы нас паклікаў собскай славай і цнотай

посредством которых Он дал нам драгоценные и величайшие обещания, чтобы благодаря им вы смогли стать сопричастными сущности Бога и избежать разложения, внесённого в мир нечестивыми желаниями.

якія нас абагацілі велічнымі абяцаннямі стацца празь іх удзельнікамі Божай натуры, ухінуўшыся ад похатнага сапсуцьця ў сьвеце,

По этой причине, прилагайте все силы к тому, чтобы наполнить свою веру добродетелью, добродетель — знаниями,

то і вы, не шкадуйце ўсякіх старанняў грунтаваць вашу веру на цноце, цноту на развазе,

знания — воздержанностью, воздержанность — стойкостью, стойкость — благочестием,

развагу на паўстрымнасьці, паўстрымнасьць на цярплівасьці, цярплівасьць на пабожнасьці,

благочестие — братской привязанностью, братскую привязанность — любовью.

пабожнасьць на браталюбсьцьве, браталюбства на любасьці (Бога).

Так как если вы в избытке обладаете этими качествами, они не позволят вам остаться безуспешными и бесплодными в познании нашего Господа Мессии Иисуса.

Вось гэта ўсё калі ў вас ёсьць і-то паддастаткам, дык вы не астанецеся бязьдзейнымі й бескарыснымі ў пазанні Ўсеспадара нашага Езуса Хрыстуса;

Действительно, не обладающий ими слеп, столь близорук, что забывает о том, что его прежние грехи омыты.

а ў каго няма гэтага, той сьляпы, недабачваючы забыўся аб ачышчэнні старых сваіх грахоў.

Поэтому, братья, прилагайте ещё больше усилий к тому, чтобы ваше призвание и избрание стали очевидными. И если вы будете поступать так, то никогда не споткнётесь.

Дзеля гэтага старайцеся, браткі, добрымі ўчынкамі што-раз болей апэўніваць пакліканне й выбранне вашае; гэтак паступаючы, ніколі ня згрэшыце.

И, таким образом, вы будете в избытке обеспечены всем необходимым для вхождения в вечное Царство нашего Господа и Избавителя, Мессии Иисуса.

Гэткім чынам ушчодрыцца вам уваход у вечнае Валадарства Ўсеспадара нашага й Збавіцеля Езуса Хрыстуса.

Поэтому я буду неизменно напоминать вам об этом, хотя вы всё знаете и твёрдо держитесь истины, которая у вас уже есть.

Таму-то я ніколі не перастану аб гэтым напамінаць вам, хоць вы й ведаеце гэта ды уцьверджаны ў гэтай праўдзе.

Я думаю, что поступаю правильно, постоянно побуждая вас к действиям с помощью напоминаний, пока нахожусь в шатре своего тела.

Лічу маім абавязкам — пакуль знаходжуся ў гэтай будыніне (цела) — пабуджаць вас напамінам,

Я знаю, что вскоре оставлю этот шатёр, как открыл мне наш Господь Мессия Иисус.

будучы пэўным, што хутка пакіну маю будыніну, як і Госпад наш Езус Хрыстус выявіў мне (Ян. 21:18−19).

И я сделаю всё, что в моих силах, чтобы после моего исхода вы всегда могли помнить обо всём.

Але буду старацца, каб вы і пасьля майго адыходу маглі заўсёды прыпамінаць сабе гэтыя рэчы.

Ибо мы, когда объявили вам о силе и пришествии нашего Господа Мессии Иисуса, полагались не на хитросплетённые мифы. Отнюдь, мы видели его величие собственными глазами.

Мы бо вам спавясьцілі моц і прыйсьцё Ўсеспадара нашага Езуса Хрыстуса не з хітравыдуманых басьняў, а з аглядання собскімі вачыма ягонай велічы.

Так как мы были там, когда он принял честь и славу от Бога Отца; и голос донёсся до него из великолепия Шхины, говоря: "Это Мой сын, любимый Мною, Я весьма доволен им!"

Бо-ж як ён атрымоўваў ад Бога Айца чэсьць і хвалу ў зыйходзячым на яго з чароўнай (воблачнай) глёрыі голасе: «Гэты ёсьць Сын мой улюблёны, ў якім мая мілаўпадоба, яго слухайце» (Мг. 17:5),

Мы слышали, как голос этот раздался с небес, когда находились с ним на святой горе.

дык мы той голас зь неба чулі, будучы на сьвятой гары.

Да, у нас есть пророческое Слово, не вызывающее сомнений. Вы хорошо сделаете, если будете вникать в него, словно в свет, воссиявший в тёмном, мрачном месте, до тех пор пока не рассветёт День и Утренняя Звезда не взойдёт в ваших сердцах.

Дый маем мацнейшу мову прароцкую і вы добра робіце, што зьвяртаецеся да яе як да сьветача, зіяючага ў цёмным месцы, пакуль не разаднее ды ня ўзойдзе зараніца ў сэрцах вашых;

Прежде всего, поймите вот что: ни одно пророчество Писания не может быть истолковано человеком самостоятельно;

толькіж памятайце перш-за-ўсё аб тым, што ніякага прароцтва ў Пісанні ня можна выкладаць самавольна.

поскольку никогда пророчество не появлялось по воле человека, но люди, движимые Святым Духом, возвещали слова, сказанные Богом.

Бо ня людзкою воляю прароцтва было калісь спавяшчана, але Духам Святым натхнёныя мужы Божыя яго пераказвалі.

Примечания:

Пераклад П. Татарыновіча

1 Вера — гэта дар ласкі Божай, які даецца чалавеку дзеля заслуг і міласэрдзя Адкупіцеля.

4 Ласка усьвячваючая спрычыняе удзельніцтва чалавека ў боскай натуры праз наднатуральнае задзіненне з Богам, з Хрыстусам і Духам Св., які прабывае ў справядлівым, зн. ў чалавеку, неадчужаным ад Бога сьмяротным грахом.

10 Аб выбранні веручага да збаўлення сьветчыць абазнака чыстага жыцьця яго, сталасьці добрых паступкаў, учынкаў. Бог нас паклікаў і празначыў да збаўлення, бо сваёю ўсёведаю прадбачыў, што будзем супрацаваць зь ягонай ласкай.

13 Будынінай называе тут Апостал цела чалавека (2 Кар. 5:1).

14 Шмат якія Айцы гавораць аб запавесьці сьв. Пятру мучаніцкай сьмерці (Ян 21:19).

18 ...ў голасе з ваблоку (глёрыі) = з чароўна-захопнай цудоўнай яснасці ў форме аблоку, сымбалю прысутнасьці й хвалы (глёрыі) Бога, прамаўляючага гэтымі вось славамі, якія падаюць ўсе Эванэлісты, апісваючы Перамяненне Збавіцеля, навочным сьветкам якога быў сьв. Пётр на гары Табор у Галілеі.

21 У гэтых вершах Апостал выказвае пракананне аб натхненні кніг прароцкіх Св. Пісання і то ў шырэйшым сэнсе: ня толькі сама мова вусная прарокаў, але і мова выказваная пісанымі знакамі, ёсьць натхнёнай у сваёй навучальнай аснове. Сэнс зместу гэтай мовы не заўсёды быў ясным навет і самым прарокам, якія прарочылі ня з людзкое волі, але ахопленыя паклікаўшаю іх сілаю Духа Св., дзеючаю ў іх. І толькі той-жа Дух Св., абяцаўшы спэцыяльную помач пакліканай да навучання Эклезіі, можа празь яе (зараніцу) непамыльна раскрываць, гэтыя прароцтвы, як і наагул усё Пісьмо сьв.
У акцэнтаваным напаміне Князя Апосталаў рашуча аспрэчваецца буянскае цьверджанне і сянняшніх сэктантаў: Хай Дух Божы, раскрываючы яму сэнс». Гісторыя аднак паказала й паказвае колькі самадурска-згубнага блюзьнерства ў гэтым сказе, дамагаючымся прароцкага натхнення для кажнага самазванскага «біблісты». Бо ціж не адтаго, што на месца эклезіяльнага здысцыплінавання эгзэгэтычнага, запанавала адшчапенскае вальнадумства, ў якім кажны тлумачыў Божае Слова па-свойму, і натварылася безьліч гэрэзыяў узаемна аспрэчваючыхся й выклінаючыхся, мосьцячы гэтым шлях да атэізму?
Але сьветач эклезіяльнага навучання не дазволіць атэізуючаму самадурству амарочыць усё людзтво: грамавая з-по-за «рэфармацкіх» хмар пастанова Трыдэнцкага Сабору (пас. 4, аб сьв. Піс.) «Дзеля Эклезіі — тлумачыць сэнс і выкладаць Св. Пісанне» — становіцца сяння для хрысьціянскага сьвету што-раз болей зразумелай у сваёй санацыйнай неабходнасьці.

« 5 глава 2 глава »