1 τη δε μια των ϲαββατων μαριαμ η μαγδαληνη ερχεται ϲκοτιαϲ ετι ουϲηϲ επι το μνημιον κα βλεπει τον λιθον ηρμενον απο τηϲ θυραϲ εκ του μνημιου
2 τρεχει ουν και ερχεται προϲ ϲιμωνα πετρον και προϲ τον αλλον μαθητην ον εφιλει ο ι̅ϲ̅ και λεγει αυτοιϲ ηραν τον κ̅ν̅ εκ του μνημιου και ουκ οιδαμεν που εθηκαν αυτον
3 εξηλθεν ουν ο πετροϲ και ο αλλοϲ μαθητηϲ και ηρχοντο ειϲ το μνημειον
4 ετρεχον δε οι δυο ομου και ο αλλοϲ μαθητηϲ προεδραμεν ταχιον του πετρου και ηλθεν πρωτοϲ επι το μνημιον
5 και παρακυψαϲ βλεπει κειμενα τα οθονια ου μεντοιϲ ειϲηλθεν
6 ερχεται ουν και ο ϲιμων πετροϲ ακολουθων αυτω και ειϲηλθεν ειϲ το μνημιον και θεωρει τα οθονια κειμενα
7 και το ϲουδαριον ο ην επι τηϲ κεφαληϲ αυτου ου μετα των οθονιων κειμενον αλλα χωριϲ εντετυλιγμενον ειϲ ενα τοπον
8 τοτε ουν ειϲηλθεν και ο αλλοϲ μαθητηϲ ο ελθων πρωτοϲ ειϲ το μνημιον και ειδεν και επιϲτευϲεν
9 ουδεπω γαρ ηδιϲαν την γραφην οτι δει αυτον εκ νεκρων αναϲτηναι
10 απηλθον ουν παλιν προϲ εαυτουϲ οι μαθηται
11 μαρια δε ιϲτηκει προϲ τω μνημιω εξω κλαιουϲα ωϲ ουν εκλαιεν παρεκυψεν ειϲ το μνημιον
12 και θεωρει δυο αγγελουϲ εν λευκοιϲ καθεζομενουϲ ενα προϲ τη κεφαλη και ενα προϲ τοιϲ ποϲιν οπου εκειτο το ϲωμα του ι̅υ̅
13 και λεγουϲιν αυτη εκεινοι γυναι τι κλαιειϲ λεγει αυτοιϲ οτι ηραν το̅ κ̅ν̅ μου και ουκ οιδα που τεθεικαϲιν αυτον
14 ταυτα ειπουϲα εϲτραφη ειϲ τα οπιϲω και ειδεν τον ι̅ν̅ εϲτωτα και ουκ ηδει οτι ι̅ϲ̅ εϲτιν
15 λεγει αυτη ι̅ϲ̅ γυναι τι κλαιειϲ τινα ζητειϲ εκεινη δοκουϲα οτι ο κηπουροϲ εϲτιν λεγει αυτω κ̅ε̅ ϲυ εβαϲταξαϲ αυτον ειπε μοι που εθηκαϲ αυτο̅ καγω αρω αυτον
16 λεγει αυτη ο ι̅ϲ̅ μαριαμ ϲτραφειϲα εκεινη λεγει αυτω εβραιϲτι ραββουνι ο λεγεται διδαϲκαλε
17 λεγει αυτη ο ι̅ϲ̅ μη μου απτου ουπω γαρ αναβεβηκα προϲ τον π̅ρ̅α̅ πορευου δε προϲ τουϲ αδελφουϲ και ειπε αυτοιϲ αναβενω προϲ τον π̅ρ̅α̅ μου και π̅ρ̅α̅ υμων και θ̅ν̅ μου και θ̅ν̅ υμων
18 ερχεται μαρια η μαγδαληνη αναγγελλουϲα τοιϲ μαθηταιϲ οτι εωρακα τον κ̅ν̅ και ταυτα ειπεν αυτη
19 ουϲηϲ ουν οψειαϲ τη ημερα εκεινη μιαϲ ϲαββατων και των θυρων κεκλιϲμενων οπου ηϲαν οι μαθηται δια τον φοβον των ιουδαιων ηλθεν ο ι̅ϲ̅ και εϲτη ειϲ το μεϲον και λεγει αυτοιϲ ειρηνη υμιν
20 και ταυτα ειπω̅ εδειξεν ταϲ χειραϲ και την πλευραν αυτοιϲ εχαρηϲαν ουν οι μαθηται ιδοντεϲ τον κ̅ν̅
21 ειπεν ουν παλιν αυτοιϲ ειρηνη υμιν καθωϲ απεϲταλκεν με ο π̅η̅ρ̅ καγω πεμπω υμαϲ
22 και τουτο ειπων ενεφυϲηϲεν αυτοιϲ και λεγει λαβεται π̅ν̅α̅ αγιον
23 αν τινων αφητε ταϲ αμαρτιαϲ αφιενται αυτοιϲ αν τινων κρατητε κεκρατηνται
24 θωμαϲ δε ειϲ εκ των δωδεκα ο λεγομενοϲ διδυμοϲ ουκ ην μετ αυτων οτε ηλθεν ο ι̅ϲ̅
25 ελεγον ουν αυτω οι αλλοι μαθηται εορακαμεν τον κ̅ν̅ ο δε ειπεν αυτοιϲ εαν μη ιδω εν ταιϲ χερϲιν αυτου τον τυπον των ηλων και βαλω μου τον δακτυλον ειϲ τον τυπον των ηλων και βαλω μου την χειρα ειϲ την πλευραν αυτου ου μη πιϲτευϲω
26 και μετα ημεραϲ οκτω παλιν ηϲαν εϲω οι μαθηται και θωμαϲ μετ αυτων ερχεται ι̅ϲ̅ των θυρων κεκλιϲμενω̅ και εϲτη ειϲ το μεϲον και ειπεν ειρηνη υμιν
27 ειτα λεγει τω θωμα φερε τον δακτυλον ϲου ωδε και ειδε ταϲ χειραϲ μου και φερε την χειρα ϲου και βαλε ειϲ την πλευραν μου και μη γινου απιϲτοϲ αλλα πιϲτοϲ
28 απεκριθη θωμαϲ και ειπεν αυτω κ̅ϲ̅ μου και ο θ̅ϲ̅ μου
29 ειπεν δε αυτω ο ι̅ϲ̅ οτι εορακαϲ με πεπιϲτευκαϲ μακαριοι οι μη ειδοντεϲ και πιϲτευϲαντεϲ
30 πολλα μεν ουν και αλλα ϲημια πεποιηκεν ο ι̅ϲ̅ ενωπιον των μαθητων αυτου α ουκ εϲτιν γεγραμμενα εν τω βιβλιω τουτω
31 ταυτα δε γεγραπται ινα πιϲτευϲηται οτι ι̅ϲ̅ ο χ̅ϲ̅ εϲτιν ο υ̅ϲ̅ του θ̅υ̅ και ινα πιϲτευοντεϲ ζωην εχηται εν τω ονοματι αυτου
Нашли в тексте ошибку? Выделите её и нажмите:
Ctrl + Enter
Евангелие от Иоанна, 20 ΚΕΦΆΛΑΙΟ. Вашингтонский кодекс — 5 век.
Обратите внимание. Номера стихов — это ссылки, ведущие на раздел со сравнением переводов, параллельными ссылками, текстами с номерами Стронга. Попробуйте, возможно, вы будете приятно удивлены.