2 Пётры 2 глава

Другое саборнае Пасланьне Апостала Пётры
Пераклад Сабілы і Малахава → Переклад Куліша та Пулюя

Былі ж у народзе хвальшывыя прарокі, як і ў вас будуць хвальшывыя вучыцялі, якія ўвядуць згубныя гарэзіі і адкідаючы адкупіўшага іх Госпада і наклікаючы на сябе няўзабаўную пагібель.

Були ж і лжепророки між людьми, як і між вами будуть лжеучителї, котрі введуть єресї погибелї, і відцуравшись викупившого їх Владики, приведуть на себе скору погибіль.

І многія пойдуць за імі на пагібель, з-за каторых шлях праўды будзе зганьбаваны,

І многі підуть за їх погибіллю, котрі дорогу правди хулити муть;

і ў прагавітасьці будуць яны падкупляць вас прытворнымі словамі; суд іх ня марудзіць, і загуба іх ня дрэмле.

і в зажерливостї придуманими словами вас підходити муть, для котрих суд з давнього часу не гаїть ся, і погибіль їх не дрімає.

Бо калі Бог ангелаў саграшыўшых ня пашкадаваў, але ў путах цемры кíнуўшы ў тартар аддаў захоўваць (іх) для суда,

Бо коли Бог ангелів, що згрішили, не пощадив, а кинув їх в окови пекольної темряви, і передав, щоб хоронено їх на суд;

і (калі) ня пашкадаваў старога сьвету, але ў васьмёх (ду́шах) захаваў Ноя, апавяда́льніка пра́веднасьці, навёўшы патоп на сьвет бязбожных;

і коли первого сьвіта не пощадив, а самовосьмого Ноя, проповідника правди, охоронив, повідь на сьвіт нечестивих допустивши;

і калі месты Садома і Гаморры абярнуўшы ў попел засудзíў на зьнішчэньне, паказаўшы прыклад бу́дучым бязбожнікам;

і коли городи Содому й Гоморру засудив на руїну, обернувши в попіл, і поставивши, яко приклад для будучих безбожників,

а праведнага Лота, прыгнятаемага бяззаконьнікамі цераз распутства (іхных) паводзінаў, выбавіў:

а ізбавив праведного Лота, омерзенного розпустним життєм безбожників;

бо гэты праведнік, жывучы сярод іх, дзень у дзень мучыўся праведнай душой, чуючы і бачучы (іхныя) бяззаконныя ўчынкі;

(живучи бо між ними праведник той, дивлячись і слухаючи про беззаконні дїла, день в день мучив праведну душу;)

(дык) ведае Госпад, як збаўляць на́бажных ад спакушэньня, а бяззаконьнікаў — захоўваць на дзень суда дзеля пакараньня,

то й знає Господь побожних з покуси вибавляти, неправедних же хоронити про судний день на муки, —

асабліва ж тых, якія ідуць усьлед за плоцьцю у пажа́длівасьці нячысьцінí ды пагарджаюць уладу, якія дзёрзкія, свавольныя, і ня баяцца ліхасловіць шаноўных (царкоўныя ўлады)

найбільше ж тих, що ходять в слїд за тїлом в нечистому хотїнню, і зневажають начальство; що сьміливі, самолюбні, не лякають ся хулити власть,

тады (як і) Ангелы, зьяўляючыся большымі за іх паўнамоцтвамі і сілай, ня прыносяць супраць іх перад Госпадам дакараючага суда.

хоч ангели, кріпостю і силою більшими бувши, не приносять проти них перед Господа докоряючого суду.

Яны ж як няразумныя прыродныя жывёлы, народжаныя на ўлоў і забой, ліхасловяць тое, чаго ня разумеюць, (і) у тленьні сваім зьнíшчаны будуць.

Сї ж, як безсловесні зьвірі, природні, що родять ся на лови і забиттє, хулять, чого не розуміють, і в зотлїнню своїм загинуть,

Яны атрымаюць адплату за няправеднасьць, (бо) яны знаходзяць суцяшэньне ў штодзённай раскошы; сораматнікі і паскуднікі, (яны) асалоду знаходзяць у ашуканствах сваіх, застольнічаючы разам з вамі;

і нагороду неправди приймуть. Солодкими вважають вони дочасні розкоші; вони — самий сором і беззаконнє, розкошують в обманьстві своїм, їдаючи з вами;

вочы маюць поўныя чужалоства і нясупыннага грэху; яны душы няцьвёрдыя ўлаўліваюць; яны маюць сэрца прывучанае да сква́пнасьці, гэта сыны праклёну.

очі мають повні прелюбодїяння і неперестаючого гріха, надять душі неутверджені; серце в них навчене до зажерливости, се — дїти прокляття;

Пакінуўшы правільны шлях, яны зблудзíлі, пайшоўшы шляхам Балаама, (сына) Басора, які палюбіў адплату няправеднасьці.

котрі, опустивши праву дорогу, заблудили, йдучи дорогою Валаама, сина Восорового, що полюбив неправедну нагороду,

Дакор жа атрымаў у сваім бяззаконьні: бязмоўная асьліца, прагаварыўшы голасам чалавека, спыніла няразважлівасьць гэтага прарока.

тільки ж мав кару за своє беззаконнє, бо підяремник нїмий, проговоривши чоловічим голосом, остановив нерозум пророка.

Яны ёсьць крыніцы бязводныя, аблокі, бу́рай гнаныя, каторым цямнота цемры навек прыгатавана.

Се жерела безводні, хмари, хуртовиною гонимі, котрим чорна темрява на віки захована.

Бо, прамаўляючы надзьмутымі і пустымі словамі, яны ўлаўляюць пажаданьнямі цела і распустаю тых, хто сапраўды ўцёк ад (яшчэ) знаходзячыхся ў заблуджэньні:

Промовляючи бо великими і марними словами, принаджують хотїннєм тїла та розпустою тих, що ледво утїкли від живучих в блудї,

яны суляць ім свабоду, самі зьяўляючыся рабамі тлэньня. Бо хто кім пераможаны, той (таму) і раб.

обіцяючи їм волю, самі бувши слуги зотлїння; хто бо ким подужаний, того він і невольник.

Бо калі, уцёкшы ад брыдотаў сьвету праз пазнаньне Госпада і Збаўцы (нашага) Ісуса Хрыста ізноў, заблытаўшыся, паддаюцца ім, дык апошняе такім сталася горш першага.

Коли бо, утїкши від нечистоти сьвіта через пізнаннє Господа і Спаса Ісуса Христа, однакож, знов замотавшись, бувають подужані, то останнє їх — гірше первого.

Бо лепей было (бы) ім ня пазнаць шляху праведнасьці, чым, пазнаўшы, адвярнуцца ад пераданага ім сьвятога прыказаньня.

Лучче би їм було не пізнати дороги правди, як, пізнавши, одвернутись від переданої їм сьвятої заповіди.

Але зь імі сталася паводля справядлівай прыказкі: сабака вярнуўся да рыготаў сваіх, а вымытая сьвіньня — да валяньня ў гразі.

Довело ся ж їм по правдивій приповістї: "Пес вертаєть ся до своєї блювотини", а "свиня, скупавшись, (іде) валятись у калюжу".

« 1 глава 3 глава »