2 Коринфянам 7 глава

Второе послание Коринфянам
Новый русский перевод → Пераклад праваслаўнай царквы

 
 

Итак, возлюбленные, раз нам даны такие обещания, давайте же очистим себя от всего, что оскверняет наше тело и наш дух, завершая наше освящение в благоговении перед Богом.
 
Дык вось, узлю́бленыя, маючы такія абяца́нні, давайце ачысцім сябе ад усялякай нечыстаты́ плоці і духу, удаскана́льваючыся ў святасці са страхам Божым.

Откройте для нас ваши сердца! Мы ведь никого не обидели, никого не разорили, ни от кого не искали выгоды себе.
 
Умясціце нас: мы нікога не пакрыўдзілі, нікому не пашкодзілі, ні ад каго не шукалі карысці.

Я говорю это не в осуждение, нет, — я ведь уже говорил вам, что вы в наших сердцах, и поэтому мы вместе и в жизни, и в смерти.
 
Я не ў асуджэнне гавару; бо я раней сказаў, што вы ў сэрцах нашых, каб і памерці разам, і жыць разам.

Я очень верю в вас и горжусь вами! Вы ободряете меня настолько, что я радуюсь беспредельно, несмотря на все мои беды.
 
Вялікае ў мяне спадзява́нне на вас, вялікі ў мяне гонар за вас; я напоўнены суцяшэннем, перапоўнены радасцю пры ўсёй горасці нашай.

Ведь даже когда мы пришли в Македонию, то не имели там покоя. Проблемы обрушились на нас со всех сторон: извне мы терпели нападки, а внутри нас одолевали страхи.
 
Бо калі мы прыйшлі ў Македонію, плоць наша не мела ніякага спакою, мы цярпелі ўціск з усіх бакоў: звонку — напа́ды, унутры — стра́хі.

Но Бог, утешающий тех, кто в унынии[29], утешил нас приходом Тита,
 
Але Бог, Які суцяшае пакорлівых, суцешыў нас прыбыццём Ціта,

и не столько самим его приходом, сколько рассказом о том, как вы приняли его. Он рассказал нам, как вы хотели бы меня увидеть, как вы сожалеете о происшедшем, рассказал о том, как рьяно вы вступились за меня, и это доставило мне огромную радость.
 
і не толькі прыбыццём яго, але і суцяшэннем, якім ён быў суце́шаны за вас, расказваючы нам пра вашу тугу́, пра вашы слёзы, пра вашу адданасць мне, так што я яшчэ больш узрадаваўся.

Я не сожалею о том, что отправил вам послание, пусть оно и огорчило вас. Конечно, сперва я об этом пожалел, так как видел, что послание вас огорчило, пусть лишь на недолгое время,
 
Таму, калі я і засмуціў вас пасланнем, то не шкадую, а калі і шкадаваў, — бо я бачу, што пасланне тое, хоць і часова, засмуціла вас, —

но сейчас я рад. Рад не потому, что вы чувствуете себя виновными, а потому, что ваша печаль привела вас к раскаянию. Ваша печаль была от Бога, так что мы вам не причинили никакого вреда.
 
то цяпер радуюся: не таму, што вы былі засму́чаны, а таму, што засму́чаны былі вы для пакая́ння, бо вы былі засму́чаны дзеля Бога, так што вы ні ў чым не зазна́лі шкоды ад нас.

Печаль от Бога приводит к покаянию, которое, в свою очередь, ведет ко спасению и уже не оставляет никакого места для сожаления. Но печаль этого мира ведет лишь к смерти.
 
Бо смутак дзеля Бога вядзе да неадме́ннага пакая́ння дзеля спасення, а смутак свету гэтага вядзе да смерці.

Посудите сами: печаль от Бога произвела в вас усердие, желание оправдаться, справедливое негодование на виновного, тревогу, жажду встречи, ревность, готовность наказать провинившегося. Вы полностью доказали свою невиновность в этом деле.
 
Бо якраз тое, што вы былі засму́чаны дзеля Бога, такую ў вас руплівасць абудзіла, а якое апраўданне, а якое абурэнне, а які страх, а якую тугу́, а якую стараннасць, а якое спагна́нне! Ва ўсім вы паказалі сябе чыстымі ў гэтай справе.

Я писал вам не для того, чтобы обличить оскорбителя или же защитить оскорбленного. Я хотел, чтобы вы сами видели, как искренне вы преданы нам перед Богом.
 
Дык вось, калі я і напісаў вам, то не дзеля крыўдзіцеля і не дзеля пакрыўджанага, а дзеля таго, каб вам адкрылася наша рупнасць дзеля вас перад Богам.

И результат, который мы видим, радует нас. Мы обрадовались не только той перемене, которая произошла в вас, но также радости Тита, что все вы успокоили его дух.
 
Таму мы суце́шыліся суцяшэ́ннем вашым; а яшчэ больш мы ўзрадаваліся радасці Ціта, таму што вы ўсе супакоілі дух яго;

Я прежде хвалил вас в разговоре с ним, и, к счастью, вы меня не подвели. Всё, что мы говорили вам, было верным, так же как оказалось верным и то, что мы, хваля вас, говорили Титу.
 
бо калі я ў чым-небудзь перад ім і пахваліўся вамі, то не аказаўся пасаромленым; але як усё ска́занае намі вам было ісцінаю, так і пахвала́ наша перад Цітам аказалася ісцінаю;

Он всё больше и больше любит вас, когда вспоминает, как послушно вы внимали его словам и с каким благоговением и трепетом вы принимали его самого.
 
і сэрца яго вельмі прыхільнае да вас, калі ён успамінае паслухмянасць усіх вас і тое, як са страхам і трымце́ннем вы прынялí яго.

И я рад, что во всем могу полагаться на вас!
 
Таму я радуюся, што ва ўсім магу быць упэўненым у вас.

Примечания:

 
Новый русский перевод
6 [29] — Или: утешающий смиренных.
 
 


2007–2024. Сделано с любовью для любящих и ищущих Бога. Если у вас есть вопросы или пожелания, то пишите нам: bible-man@mail.ru.