2 Коринфянам 7 глава

Второе послание Коринфянам
Новый русский перевод → Пераклад Сабілы і Малахава

 
 

Итак, возлюбленные, раз нам даны такие обещания, давайте же очистим себя от всего, что оскверняет наше тело и наш дух, завершая наше освящение в благоговении перед Богом.
 
Дык вось, любасныя, маючы гэткія абяцаньні, ачысьцім сябе ад усяго, што апаганьвае цела і дух, учыняючы сьвятасьць у страху Божым.

Откройте для нас ваши сердца! Мы ведь никого не обидели, никого не разорили, ни от кого не искали выгоды себе.
 
Прыміце нас (у сэрцы вашыя)! Мы нікога ня пакрыўдзілі, нікому ня пашкодзілі, ні ў кога ня шукалі карысьці.

Я говорю это не в осуждение, нет, — я ведь уже говорил вам, что вы в наших сердцах, и поэтому мы вместе и в жизни, и в смерти.
 
Ня на асуджэньне кажу; бо я ране́й сказаў, што вы ў сэрцах нашых, каб разам і паме́рці і жыць.

Я очень верю в вас и горжусь вами! Вы ободряете меня настолько, что я радуюсь беспредельно, несмотря на все мои беды.
 
(Гавару) з вамі вельмі адкрыта, вельмі хвалюся вамі; я напоўнены суцяшэньнем, перапаўняюся радасьцю, пры ўсім уціску на нас.

Ведь даже когда мы пришли в Македонию, то не имели там покоя. Проблемы обрушились на нас со всех сторон: извне мы терпели нападки, а внутри нас одолевали страхи.
 
Бо калі мы прыйшлі ў Македонію, цела нашае ня мела ніякага спакою, але адусюль мы былі ўцісьненыя: звонку — напасьці, унутры — страхі.

Но Бог, утешающий тех, кто в унынии[29], утешил нас приходом Тита,
 
Але Бог, Які суцяшае ціхамірных, суцешыў нас прыходам Ціта;

и не столько самим его приходом, сколько рассказом о том, как вы приняли его. Он рассказал нам, как вы хотели бы меня увидеть, как вы сожалеете о происшедшем, рассказал о том, как рьяно вы вступились за меня, и это доставило мне огромную радость.
 
і ня толькі ягоным прыходам, але і суцяшэньнем, якім ён быў суцешаны вамі, калі ён расказваў нам пра вашу руплівасьць, пра ваш плач, пра вашу прыхільнасьць да мяне, так што я (яшчэ) болей узра́даваўся.

Я не сожалею о том, что отправил вам послание, пусть оно и огорчило вас. Конечно, сперва я об этом пожалел, так как видел, что послание вас огорчило, пусть лишь на недолгое время,
 
Калі ж я і засмуціў вас тым Пасланьнем, ня шкадую, хоць было і шкадаваў; бо бачу, што гэнае Пасланьне хоць на (нейкі) час засмуціла вас.

но сейчас я рад. Рад не потому, что вы чувствуете себя виновными, а потому, что ваша печаль привела вас к раскаянию. Ваша печаль была от Бога, так что мы вам не причинили никакого вреда.
 
Цяпер я радуюся ня таму, што вы былí засму́чаны, але таму, што вы былí засму́чаны на пакаяньне: бо былі засмучаны дзеля Бога, так што ні ў чым ад нас ня пацярпелі шкоды.

Печаль от Бога приводит к покаянию, которое, в свою очередь, ведет ко спасению и уже не оставляет никакого места для сожаления. Но печаль этого мира ведет лишь к смерти.
 
Таму што смутак дзеля Бога ўчыняе пакаяньне на збаўленьне, аб чым ня сьлед шкадаваць; а сьвецкі смутак учыняе сьмерць.

Посудите сами: печаль от Бога произвела в вас усердие, желание оправдаться, справедливое негодование на виновного, тревогу, жажду встречи, ревность, готовность наказать провинившегося. Вы полностью доказали свою невиновность в этом деле.
 
Глядзіце, ужо самае тое, што вы засму́чаны дзеля Бога, якую дбаласьць учыніла (гэта) у вас, колькі (просьбаў) прабачэньня, якое абурэньне, які страх, якое жаданьне, якую руплівасьць, якое спагнаньне! Ва ўсім вы паказалі сябе чыстымі ў гэтай справе.

Я писал вам не для того, чтобы обличить оскорбителя или же защитить оскорбленного. Я хотел, чтобы вы сами видели, как искренне вы преданы нам перед Богом.
 
Таму, калі я і напісаў вам, то ня дзеля таго, хто пакрыўдзіў, і ня дзеля пакрыўджанага, але дзеля таго, каб вачавіднай стала сярод вас ваша дбаласьць пра нас перад Богам.

И результат, который мы видим, радует нас. Мы обрадовались не только той перемене, которая произошла в вас, но также радости Тита, что все вы успокоили его дух.
 
Таму мы суцешаны вашым суцяшэньнем; шмат больш, нават празьмерна ўзрадаваліся мы радасьцю Ціта, таму што дух ягоны быў супакоены ўсімі вамі.

Я прежде хвалил вас в разговоре с ним, и, к счастью, вы меня не подвели. Всё, что мы говорили вам, было верным, так же как оказалось верным и то, что мы, хваля вас, говорили Титу.
 
Таму, калі я і пахваліўся яму чым-небудзь пра вас, то ня быў пастыжоны, але як мы вам сказалі ўсё ў праўдзе, так і пахвала нашая перад Цітам аказалася праўдай.

Он всё больше и больше любит вас, когда вспоминает, как послушно вы внимали его словам и с каким благоговением и трепетом вы принимали его самого.
 
І сэрца ягонае яшчэ мацней ту́ліцца да вас, пры ўспаміне аб паслухмянасьці ўсіх вас, як са страхам і трымценьнем вы прынялі яго.

И я рад, что во всем могу полагаться на вас!
 
Я радуюся таму, што ва ўсім магу пакласьціся на вас.

Примечания:

 
Новый русский перевод
6 [29] — Или: утешающий смиренных.
 
 


2007–2024. Сделано с любовью для любящих и ищущих Бога. Если у вас есть вопросы или пожелания, то пишите нам: bible-man@mail.ru.