Да Рымлянаў 5 глава

Ліст да Рымлянаў
Пераклад Анатоля Клышкi → Пераклад праваслаўнай царквы

Дык, будучы апраўданыя вераю, мы маем мір з Богам праз нашага Госпада Ісуса Хрыста,

Дык вось, бу́дучы апраўда́нымі па веры, мы ма́ем мір з Богам праз Госпада нашага Іісуса Хрыста,

праз Якога мы і атрымалі вераю доступ да гэтай ласкі, у якой стаім і ганарымся надзеяй славы Божай.

праз Якога вераю і атрыма́лі мы до́ступ да той благада́ці, у якой стаíм і хва́лімся надзе́яй на сла́ву Божую.

І не толькі ёю, але і ганарымся пакутамі, ведаючы, што пакута выпрацоўвае вытрываласць,

І не толькі гэтым, але хва́лімся і бе́дамі, ве́даючы, што бяда́ спараджа́е цярплíвасць,

а вытрываласць — выпрабаванасць, а выпрабаванасць — надзею.

а цярплíвасць — во́пытнасць, а во́пытнасць — надзе́ю,

Надзея ж не ганьбіць, бо любоў Божая вылілася ў нашы сэрцы Святым Духам, Які дадзены нам.

надзе́я ж не саро́міць, таму што любоў Божая вы́лілася ў сэ́рцы на́шы Ду́хам Святы́м, да́дзеным нам.

Бо Хрыстос, калі мы былі яшчэ слабыя, у вызначаны час памёр за бязбожных.

Бо Хрыстос, калі мы былí яшчэ нямо́глымі, у вы́значаны час памёр за грэ́шнікаў.

Таму што бадай хто-небудзь памрэ за праведніка, хутчэй хто за добрага чалавека і адважыцца памерці.

Нават за пра́ведніка наўра́д ці хто памрэ́; хоць за дабрадзе́я, магчы́ма, хто і адва́жыцца паме́рці.

Але Бог Сваю любоў да нас паказвае тым, што, калі мы яшчэ былі грэшнікамі, Хрыстос памёр за нас.

А Бог Сваю любоў да нас праяўля́е ў тым, што Хрыстос памёр за нас, калі мы былí яшчэ грэ́шнікамі.

Дык тым болей апраўданыя цяпер Яго крывёю, мы будзем праз Яго выратаваны ад гневу.

Дык тым больш цяпер, апраўда́ныя Крывёю Яго, мы ўратава́ны будзем праз Яго ад гневу.

Бо калі, быўшы ворагамі, мы былі прыміраны з Богам праз смерць Яго Сына, — тым больш, прыміраныя, мы будзем выратаваныя ў Яго жыцці;

Бо калі, бу́дучы ворагамі, мы прыміры́ліся з Богам праз смерць Сына Яго, то тым больш, прыміры́ўшыся, спасёмся жыццём Яго;

і не толькі — але і ганарымся ў Богу праз нашага Госпада Ісуса Хрыста, праз Якога мы цяпер атрымалі прымірэнне.

больш таго, мы яшчэ і хвалімся Богам праз Госпада нашага Іісуса Хрыста, праз Якога мы цяпер атрыма́лі прымірэ́нне.

Таму як праз аднаго чалавека ўвайшоў у свет грэх, а праз грэх — смерць і гэтак смерць перайшла на ўсіх людзей з-за таго, што ўсе саграшылі,

Таму як праз аднаго́ чалавека грэх увайшо́ў у свет, а праз грэх — смерць, так і смерць перайшла́ на ўсіх людзе́й, паколькі ўсе саграшылі.

бо і да закона грэх быў на свеце, але грэх не залічваецца, калі няма закона.

Бо і да закону грэх быў у све́це; але грэх не залíчваецца, калі няма закону.

Але смерць уладарыла ад Адама да Маісея і над тымі, хто не саграшыў, падобна правіне Адама, які ёсць правобраз будучыні.

Аднак жа смерць панава́ла ад Адама да Маісея і над тымі, што не саграшы́лі падобна правíннасці Адама, які з’яўля́ецца право́бразам Таго, Хто меў прыйсцí.

Але не так, як злачынства, — дар ласкі; бо калі злачынствам аднаго многія памерлі, то тым больш ласка Божая і дар у ласцы аднаго Чалавека Ісуса Хрыста шчодра з’явіўся для многіх.

Але з да́рам благада́ці не так, як з саграшэннем. Бо калі праз саграшэнне аднаго многія памерлі, то тым больш благада́ць Божая і дар па благада́ці аднаго Чалавека, Іісуса Хрыста, для многіх былі шчо́дра я́ўлены.

І не як праз аднаго грэшніка — дар, бо суд за адно злачынства — на асуджэнне, а дар ласкі — ад многіх злачынстваў апраўданне.

І з да́рам не так, як з правíнаю аднаго грэшніка; бо суд за адно саграшэ́нне — да асуджэ́ння, а дар благада́ці — да апраўда́ння ад многіх саграшэ́нняў.

Бо калі злачынствам аднаго смерць заўладарыла праз гэтага аднаго, тым больш тыя, хто атрымлівае шчадроты ласкі і дар праведнасці, будуць панаваць у жыцці праз Аднаго, Ісуса Хрыста.

Бо калі саграшэ́ннем аднаго смерць запанава́ла праз яго аднаго, то тым больш тыя, што прыма́юць мноства благада́ці і дар пра́веднасці, будуць панава́ць у жыццí праз аднаго́ Іісуса Хрыста.

Дык як праз адно злачынства — асуджэнне ўсім людзям, так і праз адну праведнасць — апраўданне жыцця ўсім людзям.

Таму, як праз саграшэ́нне аднаго́ — ўсім лю́дзям асуджэ́нне, так і праз пра́веднасць аднаго́ — ўсім лю́дзям апраўда́нне жыцця́.

Бо як праз непаслушэнства аднаго чалавека зрабіліся многія грэшнымі, так і праз паслушэнства Аднаго праведнымі стануць многія.

Бо як праз непаслушэ́нства аднаго́ чалавека многія сталі грэ́шнымі, так і праз паслушэ́нства аднаго стануць пра́веднымі многія.

Закон жа прыйшоў пазней, каб відавочней адкрылася грахоўнасць злачынстваў: а дзепамножыўся грэх, празмерна з’явілася ласка,

Закон жа прыйшоў потым, і такім чы́нам памно́жылася саграшэ́нне. А калі памножыўся грэх, была шчо́дра я́ўлена благада́ць,

каб як грэх уладарыў у смерці, так і ласка заўладарыла праз праведнасць для вечнага жыцця праз Ісуса Хрыста, нашага Госпада.

каб як грэх панава́ў на смерць, так і благада́ць запанава́ла праз пра́веднасць дзе́ля жыцця́ ве́чнага, праз Іісуса Хрыста, Госпада нашага.

« 4 глава 6 глава »