Да рымлянаў 5 глава

Пасланьне Апостала Паўлы да рымлянаў
Пераклад Сабілы і Малахава → Пераклад праваслаўнай царквы

Такім чынам апраўданыя цераз веру (мы) маем мір з Богам праз Госпада нашага Ісуса Хрыста,

Дык вось, бу́дучы апраўда́нымі па веры, мы ма́ем мір з Богам праз Госпада нашага Іісуса Хрыста,

цераз Якога і маем доступ вераю да гэтай Багадаці ў якой стаім і хвалімся надзеяй славы Бога.

праз Якога вераю і атрыма́лі мы до́ступ да той благада́ці, у якой стаíм і хва́лімся надзе́яй на сла́ву Божую.

І ня толькі (гэтым), але хвалімся і пакутамі, ведаючы што, пакута ўтварае цярпеньне.

І не толькі гэтым, але хва́лімся і бе́дамі, ве́даючы, што бяда́ спараджа́е цярплíвасць,

А цярпеньне (утварае) досьвед, а досьвед (утварае) надзею.

а цярплíвасць — во́пытнасць, а во́пытнасць — надзе́ю,

А надзея (на Бога) ня прыводзіць да сораму (і расчараваньня), таму што любоў Бога выліта ў сэрцы нашыя Духам Сьвятым, Які даны нам.

надзе́я ж не саро́міць, таму што любоў Божая вы́лілася ў сэ́рцы на́шы Ду́хам Святы́м, да́дзеным нам.

Бо Хрыстос (тады), калі мы былí яшчэ нямоглымі ў вызначаны час памёр за грэшнікаў.

Бо Хрыстос, калі мы былí яшчэ нямо́глымі, у вы́значаны час памёр за грэ́шнікаў.

Бо наўрад ці памрэ хто за пра́ведніка, хíба што за дабрачынцу можа быць хто і адважыцца памерці.

Нават за пра́ведніка наўра́д ці хто памрэ́; хоць за дабрадзе́я, магчы́ма, хто і адва́жыцца паме́рці.

Але Бог паказвае Сваю любоў да нас (тым), што, калі мы былі яшчэ грэшнікамі, Хрыстос памёр за нас.

А Бог Сваю любоў да нас праяўля́е ў тым, што Хрыстос памёр за нас, калі мы былí яшчэ грэ́шнікамі.

Дык тым больш цяпер, калі мы апраўданы Крывёю Ягонаю, будзем выратаваны Ім ад гневу.

Дык тым больш цяпер, апраўда́ныя Крывёю Яго, мы ўратава́ны будзем праз Яго ад гневу.

Бо калі мы (яшчэ) будучы ворагамі прыміраны з Богам цераз сьмерць Сына Ягонага, тым больш, прыміраныя, будзем збаўлены жыцьцём Ягоным.

Бо калі, бу́дучы ворагамі, мы прыміры́ліся з Богам праз смерць Сына Яго, то тым больш, прыміры́ўшыся, спасёмся жыццём Яго;

І мала таго, але і хвалімся Богам цераз Госпада нашага Ісуса Хрыста, цераз Каторага цяпер мы атрымалі прымірэньне.

больш таго, мы яшчэ і хвалімся Богам праз Госпада нашага Іісуса Хрыста, праз Якога мы цяпер атрыма́лі прымірэ́нне.

Пагэтаму, як цераз аднаго чалавека грэх увайшоў у сьвет (кожнага чалавека) а цераз грэх — сьмерць, так і на ўсіх людзей перайшла сьмерць (таму што) у ім усе саграшылі.

Таму як праз аднаго́ чалавека грэх увайшо́ў у свет, а праз грэх — смерць, так і смерць перайшла́ на ўсіх людзе́й, паколькі ўсе саграшылі.

Бо (і) да Закону грэх быў у сьвеце (ва ўсіх людзях), але грэх ня залічваецца, калі няма Закону,

Бо і да закону грэх быў у све́це; але грэх не залíчваецца, калі няма закону.

але сьмерць валадарыла ад Адама аж да Масея і над ня саграшыўшымі, падобна праступку Адама, каторы ёсьць абраз Будучага (Адама).

Аднак жа смерць панава́ла ад Адама да Маісея і над тымі, што не саграшы́лі падобна правíннасці Адама, які з’яўля́ецца право́бразам Таго, Хто меў прыйсцí.

(Ён прыйшоў) ня (спагнаць) за грэх, а прынёс Багадаць. Бо калі цераз грэх аднаго многія памерлі, дык Багадаць Бога яшчэ большая і дар цераз Багадаць аднаго Чалавека, Ісуса Хрыста, зьяўлена са збыткам для многіх.

Але з да́рам благада́ці не так, як з саграшэннем. Бо калі праз саграшэнне аднаго многія памерлі, то тым больш благада́ць Божая і дар па благада́ці аднаго Чалавека, Іісуса Хрыста, для многіх былі шчо́дра я́ўлены.

І дар — ня як за аднаго саграшыўшага, таму што прыгавор з-за аднаго на засуджэньне (многіх); але дар Багадаці — на апраўданьне (многіх) ад многіх грахоў.

І з да́рам не так, як з правíнаю аднаго грэшніка; бо суд за адно саграшэ́нне — да асуджэ́ння, а дар благада́ці — да апраўда́ння ад многіх саграшэ́нняў.

Калі ж цераз грэх аднаго (чалавека) сьмерць валадарыла цераз аднаго (чалавека), тым большы збытак Багадаці, і тыя, хто прынімае дар праведнасьці ў жыцьці (сваім) будуць валадарыць цераз Аднаго Ісуса Хрыста.

Бо калі саграшэ́ннем аднаго смерць запанава́ла праз яго аднаго, то тым больш тыя, што прыма́юць мноства благада́ці і дар пра́веднасці, будуць панава́ць у жыццí праз аднаго́ Іісуса Хрыста.

Пагэтаму як цераз грэх аднаго (чалавека) для ўсіх людзей засуджэньне, так і цераз праведнасьць Аднаго для ўсіх людзей апраўданьне на жыцьцё.

Таму, як праз саграшэ́нне аднаго́ — ўсім лю́дзям асуджэ́нне, так і праз пра́веднасць аднаго́ — ўсім лю́дзям апраўда́нне жыцця́.

Бо як цераз няпаслушэнства аднаго чалавека грэшнікамі аб’яўленыя многія, так і цераз паслушэнства Аднаго праведнікамі будуць аб’яўлены многія.

Бо як праз непаслушэ́нства аднаго́ чалавека многія сталі грэ́шнымі, так і праз паслушэ́нства аднаго стануць пра́веднымі многія.

Закон жа прыйшоў пасьля, (і) такім чынам узрасла (веліч) грэху. Калі ж узрос грэх, стала церазмерна збыткаваць Багадаць.

Закон жа прыйшоў потым, і такім чы́нам памно́жылася саграшэ́нне. А калі памножыўся грэх, была шчо́дра я́ўлена благада́ць,

Каб як грэх запанаваў на сьмерць, так і Багадаць каб запанавала праз праведнасьць Ісуса Хрыста, Госпада нашага, на жыцьцё вечнае.

каб як грэх панава́ў на смерць, так і благада́ць запанава́ла праз пра́веднасць дзе́ля жыцця́ ве́чнага, праз Іісуса Хрыста, Госпада нашага.

« 4 глава 6 глава »