Адкрыццё 14 глава

Адкрыццё Іаана Багаслова
Пераклад Анатоля Клышкi → Перевод Еп. Кассиана

І я ўбачыў: і вось Агнец стаіць на гары Сіён і з Ім сто сорак чатыры тысячы, у якіх Яго імя і імя Яго Бацькі напісаны на іх ілбах.

И я увидел, и вот Агнец стоит на горе Сионе, и с Ним сто сорок четыре тысячи, у которых имя Его и имя Отца Его написаны на челах их.

І я пачуў голас з неба, як шум многіх водаў і як грукат моцнага грому; і голас, які я пачуў, быццам арфістаў, што іграюць на сваіх арфах.

И я услышал голос с неба, словно голос вод многих и словно голос грома великого; и голос, который я услышал, словно играющих на гуслях, сопровождающих гуслями пение свое.

І яны спяваюць [быццам] новую песню перад тронам і перад чатырма жывымі істотамі і старэйшынамі: і ніхто не мог навучыцца гэтай песні, акрамя ста сарака чатырох тысячаў, якія выкупленыя ад зямлі.

И поют они песнь новую пред престолом и перед четырьмя животными и старцами: и никто не мог научиться этой песне, кроме этих ста сорока четырех тысяч, искупленных от земли.

Гэта тыя, што не апаганіліся з жанчынамі: бо яны цнатлівыя. Гэта тыя, хто ідзе ўслед за Агнецам, куды б Ён ні ішоў. Яны былі выкуплены ад людзей, як першынцы Богу і Агнецу,

Это те, которые не осквернились с женщинами: ибо они девственники. Это те, которые следуют за Агнцем, куда бы Он ни шел. Они были искуплены от людей, как начаток Богу и Агнцу,

і ў іх вуснах не было знойдзена лжы: яны беззаганныя [перад Божым тронам].

и в устах их не было найдено лжи: они непорочны.

І я ўбачыў іншага Анёла, які ляцеў пасярэдзіне неба і меў вечнае Дабравесце, каб дабравесціць тым, хто жыве на зямлі: кожнаму народу, і пакаленню, і роду, і племю.

И я увидел другого ангела, летящего высоко в небе, имеющего Евангелие вечное, чтобы благовестить сидящим на земле и всякому племени, и колену, и языку и народу.

І ён казаў гучным голасам: Пабойцеся Бога і ўздайце Яму славу, бо прыйшла гадзіна Яго суда; і пакланіцеся Таму, Хто стварыў неба, і зямлю, і мора, і крыніцы водаў.

И говорил он голосом великим: убойтесь Бога и воздайте Ему славу, потому что пришел час суда Его, и поклонитесь Сотворившему небо, и землю, и море и источники вод.

І іншы Анёл, другі, ішоў услед, кажучы: Упаў, упаў Вавілон вялікі, які напаіў усе народы шаленчым віном сваёй распусты!

И другой ангел, второй, последовал, говоря: пал, пал Вавилон великий, который напоил все народы от вина ярости и блуда своего.

І іншы Анёл, трэці, ішоў услед за імі, кажучы гучным голасам: Калі хто пакланяецца зверу і яго вобразу і прыме кляймо на свой лоб ці на сваю руку,

И еще один ангел, третий, последовал за ними, говоря голосом великим: если кто поклоняется зверю и образу его и принимает клеймо на лоб свой или на руку свою, —

то і ён будзе піць ад віна лютасці Божай, неразведзенае, падрыхтаванае ў чашы Яго гневу; і ён будзе мучаны ў агні і серы перад святымі Анёламі і перад Агнецам.

он будет пить от вина ярости Божией, вина цельного, приправленного в чаше гнева Его, и будет мучим в огне и сере перед ангелами святыми и пред Агнцем;

І дым іх мукаў падымаецца векі вечныя; і яны не маюць спакою ні ўдзень, ні ўночы — тыя, хто пакланяецца зверу і яго вобразу, і кожны, хто прымае кляймо яго імя.

и дым мучения их поднимается во веки веков; и не имеют покоя день и ночь поклоняющиеся зверю и образу его, и всякий, кто принимает клеймо имени его.

Тут вытрываласць святых, якія захоўваюць запаведзі Божыя і веру Ісуса.

Здесь терпение святых: они соблюдают заповеди Божии и веру в Иисуса.

І я пачуў голас з неба, які казаў: Напішы: «З гэтага часу шчаслівыя мёртвыя, што паміраюць ў Госпадзе. Так, кажа Дух: каб яны супакоіліся ад сваіх работ; бо іх учынкі ідуць услед за імі».

И я услышал голос с неба, говорящий: напиши: «отныне блаженны мёртвые, в Господе умирающие. Да, говорит Дух: пусть они успокоятся от трудов своих; ибо дела их следуют за ними».

І я ўбачыў: і вось, белае воблака і на воблаку сядзіць падобны да Сына Чалавечага, і ў яго на галаве залаты вянок, а ў яго руцэ — востры серп.

И я увидел, и вот облако белое, и на облаке Сидящий, Подобный сыну человека, имеющий на голове Своей венец золотой и в руке Своей острый серп.

І іншы Анёл выйшаў з храма, усклікваючы гучным голасам да Таго, Хто сядзеў на воблаку: Пашлі Твой серп і пажні, бо надышла пара жаць, бо зямное жніво даспела.

И другой ангел вышел из храма, взывая голосом великим к Сидящему на облаке: пошли серп Твой и пожни, потому что пришел час жатвы, потому что созрела жатва на земле.

І Той, Хто сядзеў на воблаку, скінуў свой серп на зямлю, і зямля была пажата.

И поверг Сидящий на облаке серп Свой на землю и земля была пожата.

І іншы Анёл выйшаў з храма, што ў небе, і ў яго таксама быў востры серп.

И другой ангел вышел из храма, который на небе, и у него тоже серп острый.

І іншы Анёл [выйшаў] ад ахвярніка, той, які мае ўладу над агнём, і ўсклікнуў гучным голасам да таго, у каго быў востры серп, кажучы: Пашлі твой востры серп і абрэж гронкі вінаграду зямлі, бо даспелі яго ягады.

И другой ангел вышел от жертвенника, имеющий власть над огнем, и возгласил он голосом великим к имеющему серп острый, говоря: пошли острый серп твой и собери гроздья на лозе земной, потому что поспели ягоды её.

І скінуў Анёл свой серп на зямлю і абрэзаў з зямной лазы і кінуў у вялікую выціскальню Божага гневу.

И поверг ангел серп свой на землю и собрал с лозы земной и бросил в великое точило ярости Божией.

І патапталі ягады ў выціскальні за горадам, і выйшла кроў з выціскальні аж да аброцяў коней на тысячу шэсцьсот стадый32.

И истоптано было точило за городом, и вышла кровь из точила даже до узд конских на тысячу шестьсот стадий.

Примечания:

Пераклад Анатоля Клышкi

20 32: Г. зн. каля 300 км.

« 13 глава 15 глава »