Да Галатаў 2 глава

Да Галатаў Пасланне святога Апостала Паўла
Пераклад праваслаўнай царквы → Cовременный перевод WBTC

 
 

Потым, праз чатырна́ццаць гадоў, зноў хадзіў я ў Іерусалім з Варнавам, узяўшы з сабою і Ціта.
 
Потом, четырнадцать лет спустя, я снова пошёл в Иерусалим, сопровождаемый Варнавой, и взял с собой также Тита.

Хадзіў жа паводле адкравення і тое дабравесце, якое прапаведую язычнікам, вы́клаў ім, а асобна — самым шанаваным, каб вы́значылі, ці не марна я прыклада́ю і прыклада́ў свае сілы.
 
Я пошёл, ибо Бог открыл мне, что я должен идти. И я изложил им благую весть так, как я проповедую её среди язычников, но сделал это не всенародно, а только среди тех, кто уважаем, чтобы мой труд, прошлый и настоящий, не пропал зря.

Але і Ціта, які быў са мною, не прымушалі абрэзацца, хоць ён і Элін.
 
Даже Титу, бывшему со мной, хотя он и грек, не пришлось подвергнуться обрезанию.

А што да лжэбратоў, якія скрытна праніклі, каб падгле́дзець свабоду нашу, якую мы маем у Хрысце Іісусе, і каб паняволіць нас,
 
Мы должны были рассказать об этом, ибо некие лжесобратья тайно проникли к нам, чтобы подсматривать за нашей свободой, которую мы имеем во Христе Иисусе, с тем, чтобы поработить нас.

то мы не саступілі і не падпарадкава́ліся ім ні на хвіліну, каб ісціна дабравесця захавалася ў вас.
 
Но мы не поддались им, чтобы истина, воплощённая в благовестии, оставалась с вами.

І ў шанаваных за нешта, якімі б яны калісьці ні былі, для мяне няма нічога асаблівага: Бог не зважае на аблічча чалавека. І шанаваныя не ўсклалі на мяне нічога больш;
 
Я ничего не получил от тех, о ком шла слава, что они — важные люди. (Кто бы ни были они — мне безразлично. Все люди равны перед Богом.) Во всяком случае, от тех, кто пользовался уважением, я ничего не почерпнул.

наадварот, убачыўшы, што мне даверана дабравесце для неабрэзаных, як Пятру для абрэзаных, —
 
Наоборот, обо мне говорят, что мне было доверено нести благовествование язычникам, так же как Петру было доверено проповедовать благую весть иудеям.

бо Той, Хто садзейнічаў Пятру ў апостальстве сярод абрэзаных, садзейнічаў і мне сярод язычнікаў, —
 
Ибо Тот, Кто сделал Петра Апостолом иудеев, сделал меня Апостолом язычников.

і даведаўшыся пра благадаць, дадзеную мне, Іакаў, і Кіфа, і Іаан, якіх шанавалі як стаўпоў, падалí мне і Варнаву руку́ адзінства, каб нам ісці да язычнікаў, а ім да абрэзаных,
 
Итак, признав благодать, оказанную мне Богом, Иаков, Пётр и Иоанн, которые пользовались признанием как пастыри церкви, пожали мне и Варнаве руки в знак товарищества и согласились, что мы должны отправиться проповедовать язычникам, а они иудеям.

толькі каб мы памяталі пра ўбогіх, што якраз стараўся я выконваць.
 
Они просили только, чтобы мы не забывали нищих; я тоже горел желанием исполнять это.

Калі ж Пётр прыйшоў у Антыяхію, то я адкрыта выступіў супраць яго, таму што ён быў варты дакору:
 
Однако когда Пётр пришёл в Антиохию, я открыто выступил против него, ибо он был неправ.

бо да прыходу некаторых ад Іакава ён еў разам з язычнікамі; а калі тыя прыйшлі, пачаў ухіляцца і трымацца асобна, баючы́ся абрэзаных.
 
Ибо ещё до того как прибыло несколько посланцев Иакова, он ел вместе с язычниками, когда же они прибыли, отошёл от язычников и отделился от них, так как боялся тех, кто принадлежал к обрезанным, которые считали, что язычники должны подвергнуться обрезанию.

Крывадушнічалі разам з ім і іншыя Іудзеі, так што нават Варнава паддаўся іх крывадушнасці.
 
Остальные иудеи присоединились к нему в этом лицемерии до такой степени, что даже Варнаву их лицемерие ввело в заблуждение.

Але калі я ўбачыў, што яны не ідуць прама паводле ісціны Дабравесця, то сказаў Пятру пры ўсіх: калі ты, будучы Іудзеем, жывеш па-язычніцку, а не па-іудзейску, то навошта язычнікаў прымушаеш жыць па-іудзейску́
 
Когда я увидел, что они не ведут себя, как должно, в соответствии с евангельской истиной, то сказал Петру перед всеми: "Если ты, иудей, живёшь, как язычник, а не как иудей, то как же ты можешь принуждать язычников следовать обычаям иудеев?"

Мы па прыродзе Іудзеі, а не з язычнікаў грэшнікі;
 
Мы — иудеи по рождению и не принадлежим к "грешникам-язычникам",

аднак, даведаўшыся, што чалавек атрымлівае апраўданне не паводле спраў закона, а толькі праз веру ў Іісуса Хрыста, і мы ўверавалі ў Хрыста Іісуса, каб быць апраўда́нымі вераю ў Хрыста, а не справамі закона; бо справамі закона не будзе апраўда́на ніякая плоць.
 
но, тем не менее, нам известно, что никто не будет оправдан перед Богом лишь потому, что соблюдает закон, а только, если уверует в Иисуса Христа, и потому мы доверились Иисусу Христу, с тем чтобы мы были оправданы перед Богом за веру в Христа, а не за соблюдение закона.

Калі ж, шукаючы апраўдання ў Хрысце, мы і самі аказаліся грэшнікамі, то няўжо Хрыстос — слуга граху́ Ні ў якім разе!
 
Но если от того, что мы стремимся оправдаться во Христе, мы будем объявлены грешниками, то разве это означает, что Христос способствует распространению греха?

Бо калі я зноў будую тое, што разбуры́ў, тады сам сябе раблю злачынцам.
 
Конечно, нет! Ибо, если я снова начну проповедовать то, от чего отрёкся, то стану нарушителем закона.

Я ж праз закон памёр для закона, каб жыць для Бога. Я — распя́ты з Хрыстом,
 
Ибо с помощью закона я "умер" для закона, чтобы жить для Бога. Я распят вместе с Христом,

і ўжо не я жыву, а жыве ўва мне Хрыстос. А што цяпер жыву ў плоці, то жыву вераю ў Сына Божага, Які ўзлюбіў мяне і аддаў Сябе за мяне.
 
так что сам я больше не живу, но Христос живёт во мне. Жизнью, что я живу сейчас во плоти, я обязан вере в Сына Божьего, Который возлюбил меня и предложил Себя в жертву вместо меня.

Не адкіда́ю благадаці Божай. Бо калі апраўданне дасягаецца праз закон, то Хрыстос памёр марна.
 
Я не отрекаюсь от дара Божьего, ибо, если благочестие достигается через закон, то Христос умер напрасно!



2007–2024. Зроблена з любоўю для тых, што любяць і шукаюць Бога. Калі ў вас ёсць пытанні ці пажаданні, то пішыце нам: bible-man@mail.ru.