Да Галатаў 2 глава

Ліст да Галатаў
Пераклад Анатоля Клышкi → Cовременный перевод WBTC

 
 

Пасля, праз чатырнаццаць гадоў, я зноў узышоў у Іерусалім з Варнавам, узяўшы з сабою і Ціта.
 
Потом, четырнадцать лет спустя, я снова пошёл в Иерусалим, сопровождаемый Варнавой, и взял с собой также Тита.

Хадзіў жа згодна з адкрыццём і выклаў ім дабравесце, якое я прапаведую між язычнікаў, але асобна ад іншых тым, якія былі асабліва ўшанаваныя, каб сцвердзілі, ці я не марна бягу ці бег.
 
Я пошёл, ибо Бог открыл мне, что я должен идти. И я изложил им благую весть так, как я проповедую её среди язычников, но сделал это не всенародно, а только среди тех, кто уважаем, чтобы мой труд, прошлый и настоящий, не пропал зря.

Але яны нават Ціта, які быў са мною, хоць ён і элін, не прымушалі абразацца.
 
Даже Титу, бывшему со мной, хотя он и грек, не пришлось подвергнуться обрезанию.

А гэта з-за патаемна ўведзеных ілжэбратоў, якія праніклі падгледзець нашу свабоду, што мы маем у Хрысце Ісусе, каб абярнуць нас у рабства.
 
Мы должны были рассказать об этом, ибо некие лжесобратья тайно проникли к нам, чтобы подсматривать за нашей свободой, которую мы имеем во Христе Иисусе, с тем, чтобы поработить нас.

Ім мы ні на гадзіну не ўступілі і не пакарыліся, каб праўда дабравесця засталася ў вас.
 
Но мы не поддались им, чтобы истина, воплощённая в благовестии, оставалась с вами.

Што ж да тых, каго ўшаноўвалі, што яны штосьці ёсць, якімі б яны некалі ні былі, для мяне ўсё адно: Бог не ўзіраецца на асобу чалавека; мне тыя ўшанаваныя нічога не дадалі.
 
Я ничего не получил от тех, о ком шла слава, что они — важные люди. (Кто бы ни были они — мне безразлично. Все люди равны перед Богом.) Во всяком случае, от тех, кто пользовался уважением, я ничего не почерпнул.

Але наадварот, убачыўшы, што мне даручана дабравесце неабрэзаным, як Пятру — абрэзаным,
 
Наоборот, обо мне говорят, что мне было доверено нести благовествование язычникам, так же как Петру было доверено проповедовать благую весть иудеям.

бо Той, Хто садзейнічаў Пятру для апостальства ў абрэзаных, садзейнічаў і мне для язычнікаў,
 
Ибо Тот, Кто сделал Петра Апостолом иудеев, сделал меня Апостолом язычников.

і зразумеўшы дадзеную мне ласку, Іякаў, Кіфа і Іаан, якіх ушаноўвалі як стаўпоў, падалі мне і Варнаву правую руку еднасці, каб мы ішлі да язычнікаў, а яны — да абрэзаных;
 
Итак, признав благодать, оказанную мне Богом, Иаков, Пётр и Иоанн, которые пользовались признанием как пастыри церкви, пожали мне и Варнаве руки в знак товарищества и согласились, что мы должны отправиться проповедовать язычникам, а они иудеям.

толькі каб мы памяталі пра ўбогіх, што я якраз і стараўся рабіць.
 
Они просили только, чтобы мы не забывали нищих; я тоже горел желанием исполнять это.

А калі Кіфа3 прыйшоў у Антыёхію, я выступіў супроць яго твар у твар, бо ён заслужыў ушчування.
 
Однако когда Пётр пришёл в Антиохию, я открыто выступил против него, ибо он был неправ.

Бо да таго, як прыйшлі некаторыя ад Іякава, ён еў разам з язычнікамі; але, калі яны прыйшлі, ён пачаў адступаць і аддзяляцца, баючыся тых, хто з абрэзаных.
 
Ибо ещё до того как прибыло несколько посланцев Иакова, он ел вместе с язычниками, когда же они прибыли, отошёл от язычников и отделился от них, так как боялся тех, кто принадлежал к обрезанным, которые считали, что язычники должны подвергнуться обрезанию.

А разам з ім крывадушнічалі і астатнія іудзеі, так што нават Варнава паддаўся іх крывадушнасці.
 
Остальные иудеи присоединились к нему в этом лицемерии до такой степени, что даже Варнаву их лицемерие ввело в заблуждение.

Але, калі я ўбачыў, што яны не проста ходзяць паводле праўды Дабравесця, я сказаў Кіфу перад усімі: Калі ты, будучы іудзеем, жывеш па-язычніцку, а не па-іудзейску, як жа ты язычнікаў прымушаеш жыць па-іудзейску?
 
Когда я увидел, что они не ведут себя, как должно, в соответствии с евангельской истиной, то сказал Петру перед всеми: "Если ты, иудей, живёшь, как язычник, а не как иудей, то как же ты можешь принуждать язычников следовать обычаям иудеев?"

Мы з прыроды іудзеі, а не грэшнікі з язычнікаў;
 
Мы — иудеи по рождению и не принадлежим к "грешникам-язычникам",

і, ведаючы, што чалавек апраўдваецца не ўчынкамі закона, а вераю ў Ісуса Хрыста, і мы ўверавалі ў Хрыста Ісуса, каб быць апраўданымі вераю ў Хрыста, а не ўчынкамі закона, бо ўчынкамі закона не будзе апраўдана ніякае цела.
 
но, тем не менее, нам известно, что никто не будет оправдан перед Богом лишь потому, что соблюдает закон, а только, если уверует в Иисуса Христа, и потому мы доверились Иисусу Христу, с тем чтобы мы были оправданы перед Богом за веру в Христа, а не за соблюдение закона.

Калі ж, шукаючы апраўдання ў Хрысце, мы і самі аказаліся грэшнікамі, — дык ці ж Хрыстос — служка граху? Вядома ж не.
 
Но если от того, что мы стремимся оправдаться во Христе, мы будем объявлены грешниками, то разве это означает, что Христос способствует распространению греха?

Бо, калі я зноў будую тое, што разбурыў, я самога сябе выстаўляю злачынцам.
 
Конечно, нет! Ибо, если я снова начну проповедовать то, от чего отрёкся, то стану нарушителем закона.

Бо я праз закон памёр для закона, каб жыць для Бога. Я ўкрыжаваны разам з Хрыстом;
 
Ибо с помощью закона я "умер" для закона, чтобы жить для Бога. Я распят вместе с Христом,

І ўжо не я жыву, а жыве ўва мне Хрыстос; а што я цяпер жыву ў целе, то жыву ў веры ў Сына Божага, Які палюбіў мяне і аддаў Сябе за мяне.
 
так что сам я больше не живу, но Христос живёт во мне. Жизнью, что я живу сейчас во плоти, я обязан вере в Сына Божьего, Который возлюбил меня и предложил Себя в жертву вместо меня.

Не адкідаю ласкі Божай: бо калі праз закон — праведнасць, то Хрыстос дарэмна памёр.
 
Я не отрекаюсь от дара Божьего, ибо, если благочестие достигается через закон, то Христос умер напрасно!

Примечания:

 
Пераклад Анатоля Клышкi
11 3: У некат. рукап.: Пётр.
 
 


2007–2024. Зроблена з любоўю для тых, што любяць і шукаюць Бога. Калі ў вас ёсць пытанні ці пажаданні, то пішыце нам: bible-man@mail.ru.