2 Коринфянам 7 глава

Второе послание к Коринфянам святого апостола Павла
Перевод Десницкого → Пераклад Рыма-Каталіцкага Касцёла

 
 

Вот сколько нам, возлюбленные, обещано — так очистим себя от всякой грязи плотской и духовной, страшась Бога и стремясь к совершенной святости.
 
Таму, умілаваныя, маючы абяцанні, ачысцім сябе ад усякага бруду цела і духа, здзяйсняючы асвячэнне ў боязі Божай.

Впустите же нас к себе! Никого мы не обижали, никого не разоряли, никого не обирали.
 
Прыміце нас! Мы нікога не пакрыўдзілі, нікога не ашукалі, нікога не выкарыстоўвалі.

Говоря это, не хочу никого осуждать: я ведь уже сказал, что вы в наших сердцах, умирать ли нам или жить.
 
Не для асуджэння кажу, бо я раней сказаў, што вы ў сэрцах нашых, каб разам памерці і разам жыць.

Перед вами я вполне откровенен, вами вполне могу похвалиться, и какие бы ни приходили скорби, этого утешения мне достаточно, этой радостью я насыщен.
 
У мяне вялікае спадзяванне на вас, вялікая мне за вас пахвала. Я напоўнены суцяшэннем, перапоўнены радасцю ў кожным нашым уціску.

И даже когда мы пришли в Македонию, не было нам никакой передышки: снаружи нападали на нас, изнутри терзали страхи.
 
Бо калі мы прыйшлі ў Македонію, цела нашае не мела ніякай палёгкі, але ва ўсім пакутавалі: звонку — змаганні, унутры — боязь.

Но Бог утешает сокрушенных — и дал Он нам утешение, когда пришел Тит:
 
Але Бог, які суцяшае прыніжаных, суцешыў нас прыйсцем Ціта.

утешителен был не только сам его приход, но и то, что он передал от вас. Он поведал нам о вашей тоске, о вашем сожалении, о ревности, с которой вы вступились за меня, к великой моей радости.
 
І не толькі яго прыйсцем, але і суцяшэннем, якім ён цешыўся сярод вас, расказваючы нам аб вашай руплівасці, вашым плачы, вашым клопаце пра мяне, таму я яшчэ больш узрадаваўся.

Что я опечалил вас в прошлом письме, об этом не жалею. Впрочем, сначала я пожалел, но теперь вижу, что если мое письмо и опечалило вас, то лишь на время.
 
Калі я і засмуціў вас у пасланні, не шкадую. Калі і шкадаваў, — бо бачу, што гэтае пасланне на нейкі час засмуціла вас, —

Теперь я обрадован, но не вашей печалью, а вашим покаянием, к которому она привела: вы опечалились перед Богом, а от нас вы не понесли никакого ущерба.
 
цяпер радуюся, не дзеля таго, што вы засмуціліся, але што вы засмуціліся для пакаяння. Вы засмуціліся паводле Божай волі, каб ні ў чым не мець ад нас шкоды.

Та печаль, которая перед Богом, приводит к покаянию и затем к спасению, о чем не придется жалеть; а обычная в этом мире печаль приводит к смерти.
 
Бо гэты смутак паводле Божай волі, яго не трэба шкадаваць, бо ён праз пакаянне вядзе да збаўлення, а смутак свету нясе смерць.

Посмотрите: именно эта ваша печаль перед Богом породила в вас такое усердие: вы и извинялись, и негодовали, и страшились, и тосковали, и сурово наказывали порок. Всем этим вы показали, что в этом деле чисты.
 
Вось жа сам сум, які згодны з Божай воляй, наколькі ж вялікую абудзіў у вас руплівасць, абарону, абурэнне, боязь, жаданне, клопат, адплату! Ва ўсім вы паказалі сябе беззаганнымі ў гэтай справе.

Я писал вам тогда не ради того, кто нанес обиду или кому она была нанесена, но желал увидеть ваше усердие по отношению к нам перед Богом,
 
Таму, калі я і напісаў вам, то не дзеля крыўдзіцеля і не дзеля пакрыўджанага, але каб выявілася руплівасць вашая аб нас перад Богам.

и увидев, вполне утешился. И еще важнее этого утешения было для нас радостное известие от Тита: встреча со всеми вами дала ему духовный покой.
 
Дзеля гэтага мы спазнаем суцяшэнне. Яшчэ больш мы суцешыліся з прычыны радасці Ціта, бо яго дух умацаваўся дзякуючы ўсім вам.

Прежде я ему расхваливал вас, и теперь не стыжусь: прежде мы говорили вам только истину, так и наша похвала перед Титом оказалась истинной.
 
Я не саромеўся, калі ў чым хваліўся вамі перад ім, але, як усё мы ў праўдзе сказалі вам, так і перад Цітам хвала нашая аказалася праўдзівай.

Он сердечно привязан к вам и вспоминает, как все вы были послушны, как принимали его со страхом и трепетом.
 
І сэрца яго тым больш хінецца да вас, калі ён успамінае аб паслухмянасці ўсіх вас, як вы прынялі яго з бояззю і трымценнем.

Радуюсь, что во всём могу положиться на вас.
 
Я радуюся, што ва ўсім магу спадзявацца на вас.



2007–2024. Сделано с любовью для любящих и ищущих Бога. Если у вас есть вопросы или пожелания, то пишите нам: bible-man@mail.ru.