2 да Цімахвея 1 глава

Другое Пасланьне Паўлы да Цімахвея
Пераклад Л. Дзекуць-Малея → Пераклад П. Татарыновіча

Паўла, воляй Божай Апостал Ісуса Хрыста, водле абяцаньня жыцьця, што ў Хрысьце́ Ісусе, —

Павал, з волі Божай Апостал Езуса Хрыстуса, водле абяцаньня жыцьця ў Хрыстусе Езусе —

Цімахве́ю, умілаванаму сыну: ласка, міласьць, мір ад Бога Айца і Хрыста Ісуса, Госпада нашага.

Тыматэю, найдаражэйшаму сыну: ласка, міласэрдзе й спакой ад Бога Айца і Хрыстуса Езуса, Усеспадара нашага.

Дзякую Богу, Якому служу ад прабацькоў з чыстым сумле́ньнем, што безперастанку ўспамінаю аб табе́ ў малітвах маіх уначы і ўдзе́нь,

Дзякую Богу, якому служу ад прабацькоў з чыстым сумленьнем, што няўпынна спамінаю цябе ў маіх малітвах ноччу й днём,

жадаючы бачыць цябе́, помнячы аб сьлёзах тваіх, каб мне́ напоўніцца радасьцяй,

жадаючыўбачыць цябе, помнячы твае сьлёзы, каб нацешыцца поўнарадасна,

успамінаючы некрывадушную ве́ру тваю, якая ране́й жыла ў бабцы тваёй Ляідзе і ў матцы тваёй Яўніцы; дый я пэўны, што і ў табе́.

маючы ў памяці шчырую веру тваю, катора найперш ясьнела ў бабцы тваёй Лёідзе і матцы тваёй Эўніцэ ды, напэўна, жыве і ў табе.

Дзеля гэтае прычыны напамінаю табе́, каб падаграваў дар Божы, які ёсьць у табе́ праз узлажэньне рук маіх,

Дзеля гэтага прыпамінаю табе, каб ажыўляў ласку Божу, даную табе праз узлажэньне рук маіх,

бо даў нам Бог ня духа страху, але сілы й любві і мудрасьці.

Бог бо даў нам ня духа боязі, але магаты, любасьці й цьвярозасьці.

Дык ня стыдайся сьве́дчаньня Госпада нашага Ісуса Хрыста, ані мяне́, вязьня Яго; але цярпі муку разам з Эвангельлем водле сілы Бога,

Не саромейся вось-жа сьветчаньня Ўсеспадара нашага, ані мяне, вязьня ягонага, а супрацуй зы мною для Эванэліі, падтрымваны моцай Бога,

што вы́бавіў нас і паклікаў прызваньнем сьвятым, ня водле ўчынкаў нашых, але водле пастановы Свае́й і ласкі, да́дзенае нам у Хрысьце́ Ісусе перад ве́чнымі часамі,

што выбавіў нас і паклікаў сьвятым поклікам ня дзеля ўчынкаў нашых, але водле свае пастановы ды ласкі, дадзенай нам у Хрыстусе Езусе спрадвечна,

а цяпе́р вы́яўленае праз зьяўле́ньне Збавіцеля нашага Ісуса Хрыста, што зьнішчыў сьме́рць і асьвяціў жыцьцё і нятле́ннасьць праз Эвангельле,

ацяперадкрытае празь зьяўленьне Збавіцеля нашага Езуса Хрыстуса, зьнікчоміўшага сьмерць, а ўяўніўшага жыцьцё й несьмяротнасьць праз Эванэлію,

для якога я пастаўлены за прапаве́дніка і Апостала ды вучыцеля паганаў.

для якое пастаўлены я прапаведнікам, Апосталам, ды вучыцелям паганаў.

З гэтае прычыны я і цярплю гэтае; але не саромлюся, бо ве́даю, у Каго я ўве́раваў, і пэўны, што Ён дуж захаваць залог мой на гэны дзе́нь.

Ад таго-ж я і цярплю гэтак: але не саромлюся, ведаю бо каму ўверыў і чуюся пэўным, што ён мае магату дахаваць скарб мой аж да гэнага дня.

Дзяржыся прыкладу здаровых слоў, што ты чуў ад мяне́, у ве́ры й любві, што ў Хрысьце́ Ісусе.

Трымайся прыкладу здаровага навучаньня, якое чуў ты ад мяне, зь вераю і любасьцю ў Хрыстусе Езусе.

Хавай добры залог Духам Сьвятым, што жыве́ ў нас.

Сьцеражы павераны табе добры скарб у Духу Сьвятым, што жыве ў нас.

Ты ве́даеш тое, што адвярнуліся ад мяне́ ўсе́, што ў Азіі, між імі Фігел і Гармаге́н.

Ведаеш ты тое, што ўсе з Азіі, а сярод іх Фігэль і Гэрмагэн, адвярнуліся ад мяне.

Няхай дасьць Госпад міласьць дому Анісіфара, бо ён часта прымаў мяне́ і ня стыдаўся путаў маіх,

Хай Госпад будзе міласьцівы для дому Анічыпара, ён так часта прыймаў мяне, не стыдаючыся путаў маіх.

але як быў у Рыме, з вялікай рупнасьцяй шукаў мяне і знайшоў.

А як быў у Рыме, зь вялікай рупнасьцяй шукаў мяне ды і знайшоў.

Няхай дасьць яму Госпад знайсьці міласьць у Госпада ў гэны дзе́нь; а колькі ён служыў мне́ у Эфэсе, ты ле́пей ве́даеш.

Хай-жа Бог дасьць яму знайсьці міласэрдзе ў дзень Госпадавы. А колькі ўслугаў ён аддаў мне ў Эфэзе, ты лепей ведаеш.

Примечания:

Пераклад П. Татарыновіча

1 Ліст перадсьмертны Апостала ёсьць напамінам, што Хрыстус ёсьць вечнае жыцьцё.

2 «з чыстым сумленьнем»: бо прасьледаваў хрысьціян зь недаразуменьня.

5−8 Тыматэй, сын хрысьціянкі ды ўнук хрысьціянкі, поены быў вераю ў Хрыстуса, бы малаком матчыным, і шчодра абдараным ласкаю Божаю высьвяцінамі духоўніцкімі.

9 Сьвятым Апостал называе свой і Тыматэевы поклік таму, што ён паходзіць ад Духа Сьв. вечнага і мае сьвятую мэту ўсьвячваньня людзей.

15 Адыйшлі, баючыся прасьледу й сьмяротнага асуду.

18 Малітва за душу Анчыпара ёсьць найстарэйшы прыклад хрысьціянскіх мольбаў задушных.

« 6 глава 2 глава »