Lamentations 1 глава

Lamentations
New Living Translation → Пераклад Васіля Сёмухі

Jerusalem, once so full of people, is now deserted. She who was once great among the nations now sits alone like a widow. Once the queen of all the earth, she is now a slave.

Які асамотнены горад, людны калісьці! ён нібы аўдавеў; вялікі паміж народамі, уладца краін адрабляе даніну.

She sobs through the night; tears stream down her cheeks. Among all her lovers, there is no one left to comfort her. All her friends have betrayed her and become her enemies.

Горка плача ён уначы, і сьлёзы яго па шчоках бягуць. Ня мае суцешніка сярод тых, што любілі яго; усе сябры яму здрадзілі, яму сталіся ворагамі.

Judah has been led away into captivity, oppressed with cruel slavery. She lives among foreign nations and has no place of rest. Her enemies have chased her down, and she has nowhere to turn.

Юда ў выгнаньні, у цярпеньнях і ў цяжкай няволі, пасяліўся сярод язычнікаў, і не знаходзіць спакою сабе; усе, хто яго перасьледаваў, дагналі яго ў цясьнінах.

The roads to Jerusalemb are in mourning, for crowds no longer come to celebrate the festivals. The city gates are silent, her priests groan, her young women are crying — how bitter is her fate!

Шляхі да Сіёна ў жалобе, не пасьпяшае ніхто на сьвята; усе апусьцелі брамы; сьвятары яго енчаць, дзяўчаты ягоныя ў смутку, горка й самому яму.

Her oppressors have become her masters, and her enemies prosper, for the LORD has punished Jerusalem for her many sins. Her children have been captured and taken away to distant lands.

Ворагі апанавалі яго, няпрыяцелі шчасьцяцца ў дабрадзенстве, бо наслаў на яго Гасподзь бядоту за многія беззаконьні ягоныя; дзеці яго пайшлі ў палон паперадзе ворага.

All the majesty of beautiful Jerusalemc has been stripped away. Her princes are like starving deer searching for pasture. They are too weak to run from the pursuing enemy.

І адабрана ў дачкі Сіёна ўся яе велічнасьць; князі яе, як алені, што не знаходзяць пашы; і бясьсіла ідуць яны перад паганятым.

In the midst of her sadness and wandering, Jerusalem remembers her ancient splendor. But now she has fallen to her enemy, and there is no one to help her. Her enemy struck her down and laughed as she fell.

Успамінае Ерусалім у дні бедства свайго і пакутаў сваіх, пра ўсе скарбы свае, што былі ў яго за былымі днямі, тым часам народ яго гіне ад рук ворага, і ніхто яму не пасабляе; супастаты глядзяць на яго і сьмяюцца зь яго суботаў.

Jerusalem has sinned greatly, so she has been tossed away like a filthy rag. All who once honored her now despise her, for they have seen her stripped naked and humiliated. All she can do is groan and hide her face.

Цяжка зграшыў Ерусалім, і за тое зрабіўся агідны; кожны, хто славіў яго, глядзіць на яго з пагардай, галізну ягоную ўбачыўшы; ён і сам уздыхае і адварочваецца.

She defiled herself with immorality and gave no thought to her future. Now she lies in the gutter with no one to lift her out. “LORD, see my misery,” she cries. “The enemy has triumphed.”

На прыполе ў яго была нечысьць, але ён ня думаў пра будучыню, і заняпаў так ганебна, і няма яму суцешніка. «Паглядзі, Госпадзе, на гароту маю, бо вораг узвысіўся!»

The enemy has plundered her completely, taking every precious thing she owns. She has seen foreigners violate her sacred Temple, the place the LORD had forbidden them to enter.

Вораг руку працягнуў на ўсе скарбы ягоныя; ён бачыць, як уваходзяць язычнікі ў сьвятыню ягоную, пра якую Ты наказаў, каб яны ня ўступалі ў сходню Тваю.

Her people groan as they search for bread. They have sold their treasures for food to stay alive. “O LORD, look,” she mourns, “and see how I am despised.

Увесь народ ягоны ўздыхае, шукаючы хлеба, за ежу багацьці свае аддае, каб душу ўмацаваць. «Паглядзі, Госпадзе, і падзівіся, які я пагарджаны!»

“Does it mean nothing to you, all you who pass by? Look around and see if there is any suffering like mine, which the LORD brought on me when he erupted in fierce anger.

Хай ня будзе гэтага з вамі, вы, што дарогай праходзіце! зірнеце і падзівецеся, ці ёсьць хвароба, як хвароба мая, што спасьцігла мяне, што наслаў на мяне Гасподзь у дзень палкага гневу Свайго?

“He has sent fire from heaven that burns in my bones. He has placed a trap in my path and turned me back. He has left me devastated, racked with sickness all day long.

Згары Ён паслаў агонь у косткі мае, і ён авалодаў імі; раскінуў сеткі на ногі мае, абярнуў мяне, і зьбедніў мяне, каб я таміўся дзень кожны.

“He wove my sins into ropes to hitch me to a yoke of captivity. The Lord sapped my strength and turned me over to my enemies; I am helpless in their hands.

Ярмо пахібнасьцяў маіх зьвязана ў руцэ Ягонай; яны сплецены і падняліся на шыю маю; Ён паслабіў сілу маю. Гасподзь аддаў мяне ў рукі, зь якіх не магу я вырвацца.

“The Lord has treated my mighty men with contempt. At his command a great army has come to crush my young warriors. The Lord has trampled his beloved cityd like grapes are trampled in a winepress.

Усіх дужых маіх Гасподзь скінуў сярод мяне, склікаў супроць мяне сход, каб вынішчыць хлопцаў маіх; як у таўчэльні стаптаў Гасподзь дзеву, дачку Юдавую.

“For all these things I weep; tears flow down my cheeks. No one is here to comfort me; any who might encourage me are far away. My children have no future, for the enemy has conquered us.”

Па гэтым плачу я; вока маё, вока маё вылівае воды, бо далёка ад мяне мой суцешнік, які ажывіў бы душу маю; дзеці мае спустошаны, бо перамог вораг.

Jerusalem reaches out for help, but no one comforts her. Regarding his people Israel,e the LORD has said, “Let their neighbors be their enemies! Let them be thrown away like a filthy rag!”

Сіён працягвае рукі свае, а суцешніка яму няма, Гасподзь даў загад пра Якава ворагам ягоным; Ерусалім сярод іх амярзоціўся.

“The LORD is right,” Jerusalem says, “for I rebelled against him. Listen, people everywhere; look upon my anguish and despair, for my sons and daughters have been taken captive to distant lands.

Гасподзь праведны, бо не ўпакораны быў я слову Ягонаму. Паслухайце, усе народы, і зірнеце на немач маю: дзевы мае і хлопцы мае ў няволю пайшлі.

“I begged my allies for help, but they betrayed me. My priests and leaders starved to death in the city, even as they searched for food to save their lives.

Клічу сяброў маіх, але яны ашукалі мяне; сьвятары мае і старцы мае канаюць у горадзе, шукаючы ежы сабе, каб душу сваю падмацаваць.

“LORD, see my anguish! My heart is broken and my soul despairs, for I have rebelled against you. In the streets the sword kills, and at home there is only death.

Паглядзі, Госпадзе, бо мне цесна, хвалюецца ўва мне нутроба, сэрца маё перавярнулася ўва мне за тое, што я ўпарта Табе супрацівіўся; меч звонку зьбязьдзетніў мяне, а дома — як сьмерць.

“Others heard my groans, but no one turned to comfort me. When my enemies heard about my troubles, they were happy to see what you had done. Oh, bring the day you promised, when they will suffer as I have suffered.

Пачулі, што я енчу, а суцешніка мне няма; пачулі ўсе ворагі мае пра гароту маю і парадаваліся, што Ты зрабіў гэта: о, калі б Ты загадаў, каб настаў дзень, Табою прадказаны, і каб яны мне ўпадобніліся!

“Look at all their evil deeds, LORD. Punish them, as you have punished me for all my sins. My groans are many, and I am sick at heart.”

Хай стане перад аблічча Тваё ўся іхняя злосьць; і ўчыні зь імі гэтак сама, як Ты са мною ўчыніў за грахі мае, бо цяжкія стагноты мае, і сэрца маё зьнемагае.

« 52 глава 2 глава »