Lamentations 1 глава

Lamentations
New Living Translation → Пераклад Яна Станкевіча

Jerusalem, once so full of people, is now deserted. She who was once great among the nations now sits alone like a widow. Once the queen of all the earth, she is now a slave.

Як стала сталіца адзінотнаю, поўная калісь люду! яна стала, як ўдава, яна, вялікая калісь сярод народаў, княгіня меж краінаў стала даньніцаю!

She sobs through the night; tears stream down her cheeks. Among all her lovers, there is no one left to comfort her. All her friends have betrayed her and become her enemies.

Яна плачма плача ночы, і сьлёзы ейныя на шчоках у яе. Нямаш пацяшыцеля ёй з памеж усіх, што любілі яе; усі прыяцелі ейныя ізрадзілі яе, сталі непрыяцельмі яе.

Judah has been led away into captivity, oppressed with cruel slavery. She lives among foreign nations and has no place of rest. Her enemies have chased her down, and she has nowhere to turn.

Юдэя ўзята ў палон з прычыны гора й вялікае няволі, жывець меж народаў, не знаходзе супакою; усі перасьледаваньнікі ейныя насьпелі яе ў цесных праходах.

The roads to Jerusalemb are in mourning, for crowds no longer come to celebrate the festivals. The city gates are silent, her priests groan, her young women are crying — how bitter is her fate!

У жалобе гасьцінцы Сыёну: ніхто ня прыходзе на ўрочыстасьці; усі брамы яго спусьцелі; сьвятары яго ўздыхаюць; дзеўкі яго гаруюць, і горка яму.

Her oppressors have become her masters, and her enemies prosper, for the LORD has punished Jerusalem for her many sins. Her children have been captured and taken away to distant lands.

Праціўнікі ягоныя начэльнікамі, непрыяцелі ягоныя маюць дасьпех, бо СПАДАР зьнемарасьціў яго за множасьць выступаў ягоных; дзеці ягоныя йдуць у палон сьпераду непрыяцеля.

All the majesty of beautiful Jerusalemc has been stripped away. Her princes are like starving deer searching for pasture. They are too weak to run from the pursuing enemy.

І адышла ад дачкі Сыёну ўся харашыня ейная; князі ейныя сталі як алені, што не знаходзяць пашы, і пашлі бязь сілы сьпераду гонячага.

In the midst of her sadness and wandering, Jerusalem remembers her ancient splendor. But now she has fallen to her enemy, and there is no one to help her. Her enemy struck her down and laughed as she fell.

За дзён гароты а немарасьці свае, як люд яго ўпаў у руку непрыяцеля, і ніхто не паможа яму, непрыяцелі бачаць яго й сьмяюцца із сыботаў ягоных, — ўспомнеў Ерузалім усю любату сваю, што ён меў за дзён даўнейшых.

Jerusalem has sinned greatly, so she has been tossed away like a filthy rag. All who once honored her now despise her, for they have seen her stripped naked and humiliated. All she can do is groan and hide her face.

Грэхам ізграшыла дачка Ерузаліму, за тое здалілі яе як нячыстую; усі, што паважалі яе, грэбуюць ёй, бо яны бачылі голасьць яе; але, яна ўздыхае й адварачаецца.

She defiled herself with immorality and gave no thought to her future. Now she lies in the gutter with no one to lift her out. “LORD, see my misery,” she cries. “The enemy has triumphed.”

Нечысьць ейная была на крысах ейных, яна ня думала праз свой апошні канец; ад тога цяжка ўпала, ня было пацяшыцеля ў яе. «Глянь, СПАДАРУ, на гароту маю, бо непрыяцель узьвяльмуваўся».

The enemy has plundered her completely, taking every precious thing she owns. She has seen foreigners violate her sacred Temple, the place the LORD had forbidden them to enter.

Праціўнік выцягнуў руку сваю на ўсі любовыя рэчы ейныя, яна бачыла, што пагане ўвыйшлі ў сьвятыню, праз каторых Ты расказаў, каб яны ня ўходзілі на збор Твой.

Her people groan as they search for bread. They have sold their treasures for food to stay alive. “O LORD, look,” she mourns, “and see how I am despised.

Увесь люд ейны ўздыхае, яны шукаюць хлеба, аддалі любовыя рэчы свае за еміну, каб ажывіць душу. «Глянь, СПАДАРУ, і прыгледзься, бо я стала зьняважанаю».

“Does it mean nothing to you, all you who pass by? Look around and see if there is any suffering like mine, which the LORD brought on me when he erupted in fierce anger.

«Ці гэта ня мае ўзрушаць вас, усі вы, праходзячыя міма? Прыгледзьцеся й паглядзіце, ці ё які боль, як мой боль, што зроблены імне, каторым СПАДАР зьнемарасьціў у дзень палкага гневу Свайго.

“He has sent fire from heaven that burns in my bones. He has placed a trap in my path and turned me back. He has left me devastated, racked with sickness all day long.

З вышы Ён паслаў цяпло ў косьці мае, і яно перамагло іх; расьцягнуў сетку пад ногі мае, павярнуў мяне назад, зрабіў мяне спустошанаю а мляваю ўвесь дзень.

“He wove my sins into ropes to hitch me to a yoke of captivity. The Lord sapped my strength and turned me over to my enemies; I am helpless in their hands.

Іго выступкаў маіх зьвязана рукою Ягонаю; яны скруціліся, узышлі на шыю маю; Ён прычыніў упадак сілы мае; СПАДАР аддаў мяне ў рукі, з каторых я не магу падняцца.

“The Lord has treated my mighty men with contempt. At his command a great army has come to crush my young warriors. The Lord has trampled his beloved cityd like grapes are trampled in a winepress.

СПАДАР патаптаў усіх дужых сярод мяне, згукаў на ўрочысты збор на мяне, каб патрышчыць дзяцюкоў маіх; як у таўчэльні, Спадар патоўк дзеўку, дачку Юдзіну.

“For all these things I weep; tears flow down my cheeks. No one is here to comfort me; any who might encourage me are far away. My children have no future, for the enemy has conquered us.”

З гэтае прычыны я плачу; вока мае, вока мае выцякае вадою; бо далёка ад мяне пацяшыцель, што ажывіў бы душу маю; дзеці мае спустошаны, бо непрыяцель перамог».

Jerusalem reaches out for help, but no one comforts her. Regarding his people Israel,e the LORD has said, “Let their neighbors be their enemies! Let them be thrown away like a filthy rag!”

Сыён выцягае рукі свае, няма каму пацешыць яго. СПАДАР расказаў празь Якава: праціўнікі ягоныя будуць навокал яго; Ерузалім памеж іх, як здаленая за нечысьць.

“The LORD is right,” Jerusalem says, “for I rebelled against him. Listen, people everywhere; look upon my anguish and despair, for my sons and daughters have been taken captive to distant lands.

«СПАДАР справядлівы, бо я збунтаваўся супроці расказаньня Ягонага. Слухайце, малю вас, усі люды, і паглядзіце на мучэньне мае: дзеўкі мае й дзяцюкі мае пашлі ў палон;

“I begged my allies for help, but they betrayed me. My priests and leaders starved to death in the city, even as they searched for food to save their lives.

Я гукаў тых, што любілі мяне, але яны зьвялі мяне; сьвятары мае а старцы мае каналі ў месьце, як шукалі ежы сабе, каб ажывіць душы свае.

“LORD, see my anguish! My heart is broken and my soul despairs, for I have rebelled against you. In the streets the sword kills, and at home there is only death.

Глянь, СПАДАРУ, бо немарасна імне, нутр мой скорчыўся, сэрца мае перавярнулася ў імне, бо я надта збунтаваўся; вонках меч спабывае дзеці, ўнутры — як сьмерць.

“Others heard my groans, but no one turned to comfort me. When my enemies heard about my troubles, they were happy to see what you had done. Oh, bring the day you promised, when they will suffer as I have suffered.

Яны пачулі, што я ўздыхаю, і няма каму пацешыць мяне; усі варагі мае пачулі празь немарасьць маю, цешацца, што Ты ўчыніў; прывядзі дзень, менаваны Табою, і няхай ім будзе, як імне!

“Look at all their evil deeds, LORD. Punish them, as you have punished me for all my sins. My groans are many, and I am sick at heart.”

Няхай уся нягоднасьць іхная стане перад Табою, і ўчыні ім, як учыніў імне за ўсі выступкі мае, бо чысьленыя ўздыхі мае, і сэрца мае замлела».

« 52 глава 2 глава »