2 Івана 1 глава

Друге соборне послання св. апостола Івана
Переклад Куліша та Пулюя → Пераклад П. Татарыновіча

Старець — вибраній панї і дїтям її, котрих я істино люблю (і не я тільки, а також усї, що пізнали правду),

Старшы — Спажы Выбранцы і ейным нашчадкам, якіх я па-праўдзе люблю, ды ня толькі я, але і ўсе пазнаўшыя праўду

задля правди, що пробуває в нас, і з нами буде по вік:

дзеля праўды, што трывае ў нас і будзе з намі навекі.

Нехай буде з вами благодать, милость, впокій від Бога Отця, і від Господа Ісуса Христа, Сина Отцївського, в правдї і любові.

Ласка, міласэрддзе й супакой ад Бога Айца ды ад Езуса Хрыстуса, Сына Айовага, хай будзе з вамі ў праўдзе і любасьці!

Вельми я зрадував ся, що знайшов дїтей твоїх, ходячих в правдї, яко ж заповідь прийняли ми від Отця.

Я быў вельмі рад, што знайшоў зь дзяцей тваіх жывучых у праўдзе, паводля прыказання, якое мы атрымалі ад Айца.

І тепер прошу тебе, панї, не яко нову заповідь пишу тобі, а котру мали ми від почину, щоб любили один одного.

І цяпер прашу цябе, Спажа, не як новае прыказанне пішучы табе, але тое, што мелі ад пачатку: каб мы любілі адзін другога.

І се любов, щоб ми ходили по заповідям Його. Се заповідь, яко ж ви чули від почину, щоб у нїй ходили.

А любасьць гэна ёсьць у тым, каб мы праступалі паводля Ягоных прыказанняў. Гэта бо тое прыказанне, якое вы чулі спачатна, каб водля яго паступаць.

Бо многі зводителї увійшли у сьвіт, котрі не визнають Ісуса Христа, що прийшов у тїлї; а такий зводитель і антихрист.

Шмат бо зводнікаў зьявілася ў сьвеце, якія ня вызнаюць Езуса Хрыстуса, прыйшоўшага ў целе: гэткі ёсьць зводнікам і антыхрыстам.

Глядїть на себе, щоб не згубити нам, що заробили, а щоб нагороду повну прийняли.

Пільнуйце самых сябе, каб не страцілі таго, што запрацавалі, але каб атрымалі поўную заплату.

Кожен, хто переступає, а не пробуває в науцї Христовій, не має Бога; хто пробуває в науцї Христовій, сей має і Отця і Сина.

Кажны, хто адступае ад навукі Хрыстовай і ня трывае ў ёй, ня мае Бога; а хто трывае пры навуцы, той мае і Айца і Сына.

Коли хто приходить до вас, і сієї науки не приносить, не приймайте його у хату, і не витайте його;

Калі хто прыйходзіць да вас, а навукі гэтай ня прыносіць, таго ня прыймайце ў дом, навет ня вітайце;

хто бо його витає, бере участь в дїлах його лихих.

бо хто яго вітае, той удзельнічае ў благіх паступках ягоных.

Маючи много вам писати, не схотїв на папері і чернилом, а надїюсь прийти до вас, і устами з вами говорити, щоб благодать ваша була повна.

Шмат чаго маю пісаць вам, але ня хочу на паперы чарнілам, спадзяюся бо быць у вас і гутарыць з вамі вусна, каб радасьць ваша была поўная.

Витають тебе дїти сестри твоєї вибраної. Амінь.

Вітаюць цябе дзеці Выбранкі сястры твае.

Примечания:

Пераклад П. Татарыновіча

1 Старшы — гл. прадмову да гэтага Лісту. Нашчадкам — дзецям, вернікам Эклезіі.

6 ...прыказанне, якое чулі спачатна — прынцып добрага хрысьціяніна, каб шчыра трымацца традыцыі, навукі й пастановаў Апостольскіх.

7 Шмат бо зводнікаў — як вынікае з далейшых выснаваў, мова тут аб гэрэтыках гностыцызму, запярэчваючых, што Езус Хрыстус ёсьць Сынам Божым, хоць прыняў на сябе цела і душу чалавечу. Гэткае вачэнне напазор толькі можа выдавацца паступовым у працэсе пазнавання Бога (гносіс); а фактычна ёсьць яно назадніцтвам, хто бо запярэчвае Боства Хрыстуса, ўканцы адпадзе й ад Бога, дзецьмі Якога стаёмся толькі праз веру ў Сына Ягонага.

13 ...дзеці Выбранкі сястры — вернікі Эклезіі ў Эфэзе, дзе прабываў Ян.

« 5 глава 1 глава »