Апакаліпсіс 11 глава

Апакаліпсіс святога Яна
Пераклад Рыма-Каталіцкага Касцёла → Елизаветинская на русском

Была дадзена мне трысціна, падобная да кія, і было сказана мне: «Падыміся і памерай святыню Бога і алтар, і тых, хто пакланяецца ў ёй.

И дана ми бысть трость подобна жезлу, глаголя: востани и измери церковь Божию и олтарь, и кланяющыяся в ней:

Вонкавы дзядзінец святыні пакінь знадворку і не мерай яго, бо ён дадзены язычнікам, і яны будуць таптаць Мой святы горад сорак два месяцы.

а двор сущий внутрь Церкве изнеси внеуду, ниже измери его, зане дан бысть языком: и град святый поперут четыредесять и два месяцы.

Двум сваім сведкам, апранутым у мешкавіну, дам прарочыць тысяча дзвесце шэсцьдзясят дзён».

И дам обема свидетелема моима, и прорицати будут дний тысящу двесте и шестьдесят, оболчена во вретище.

Яны як два дрэвы аліўныя і два свечнікі, што стаяць перад Панам зямлі.

Сии суть две маслицы и два свещника пред Богом земли стояща.

Калі хто хоча іх пакрыўдзіць, то агонь выйдзе з іхніх вуснаў і паглыне іх ворагаў. Той, хто хоча іх пакрыўдзіць, павінен быць забіты такім чынам.

И иже им неправду сотворит, огнь исходит из уст их и пояст враги их: и иже восхощет обидети их, сему подобает убиену быти.

Яны маюць уладу закрыць неба, каб не ішоў дождж на зямлю ў дні прароцтва іхняга, і маюць уладу над водамі, каб ператварыць іх у кроў і ўдарыць зямлю ўсякім бедствам, калі толькі захочуць.

И сии имут область затворити небо, да не снидет дождь (на землю) во дни прорицания их, и область имут на водах, обращати я в кровь и поразити землю всякою язвою, елижды аще восхощут.

Калі яны скончаць сваё сведчанне, звер, які выходзіць з бездані, пачне вайну з імі, пераможа іх і заб’е.

И егда скончают свидетелство свое, зверь, иже исходит от бездны, сотворит с ними брань и победит их и убиет я,

Іхнія трупы пакіне на плошчы вялікага горада, які сімвалічна называецца Садома і Егіпет, дзе таксама быў укрыжаваны іх Пан.

и трупы их оставит на стогнах града великаго, иже нарицается духовне содом и египет, идеже и Господь наш распят бысть.

Многія з плямёнаў, родаў, моваў і народаў будуць глядзець на іх трупы тры з паловаю дні і не дазволяць іх пакласці ў магілу.

И зрети имут от людий и племен, и от язык и колен, телеса их дни три и пол, и трупы их не оставят положити во гробех.

Зямныя жыхары будуць радавацца над імі і весяліцца. Будуць слаць падарункі адзін аднаму, бо два гэтыя прарокі мучылі жыхароў зямлі.

И живущии на земли возрадуются и возвеселятся о них, и дары послют друг ко другу, яко оба сия пророка мучиста живущыя на земли.

Але праз тры с паловаю дні дух жыцця ад Бога ўвайшоў у іх, і яны ўсталі на свае ногі. Вялікі страх ахапіў тых, хто глядзеў на іх.

И по триех днех и пол, дух животен внидет в ня от Бога, и станут (оба) на ногах своих: и страх велий нападет на зрящих их.

І пачулі яны гучны голас з неба, які казаў ім: «Узыдзіце сюды». Яны ўзышлі на неба ў воблаку, а ворагі іхнія глядзелі на іх.

И услышат глас велий с небесе, глаголющь им: взыдита семо. И взыдоста на небо на облацех, и видеша я врази их.

У гэтую гадзіну адбыўся вялікі землятрус, і адна дзясятая горада ўпала. Былі забітыя падчас землятрусу тысяча сем асобаў, астатнія ж спалохаліся і ўзнеслі хвалу Богу неба.

И в час той трус бысть велий, и десятая часть града паде, и погибе трусом имен человеческих седмь тысящ: и прочии пристрашни быша и даша славу Богу небесному.

Мінула другая бяда, вось хутка надыходзіць трэцяя.

Горе второе отиде: се, горе третие грядет скоро.

Затрубіў сёмы анёл. У небе пачуліся моцныя галасы, якія казалі: «Настала валадаранне над светам нашага Пана і Яго Памазаніка, Ён будзе валадарыць на векі вякоў».

И седмый ангел воструби, и быша гласи велицы на небесех, глаголюще: бысть Царство мира Господа нашего и Христа его, и воцарится во веки веков.

Дваццаць чатыры старэйшыны, што сядзелі на сваіх тронах перад Богам, упалі на свае твары і пакланіліся Богу,

И двадесять и четыри старцы, пред Богом седящии на престолех своих, падоша на лица своя и поклонишася Богу,

кажучы: «Дзякуем Табе,Пане Божа ўсемагутны,які ёсць і які быў,бо Ты прыняў сваю вялікую моц і запанаваў.

глаголюще: хвалим тя, Господи Боже вседержителю, иже сый и бе и грядый, яко приял еси силу твою великую и воцарился еси:

І разгневаліся народы,і прыйшоў Твой гнеў і час суда над памерлымі,каб даць узнагароду слугам Тваім, прарокам і святым,і тым, хто баіцца Твайго імя, малым і вялікім,і знішчыць тых, хто знішчае зямлю».

и языцы прогневашася: и прииде гнев твой, и время мертвым суд прияти, и дати мзду рабом твоим пророком и святым и боящымся имене твоего, малым и великим, и растлити посмраждшыя землю.

Тады адчынілася святыня Бога ў небе, і з’явіўся каўчэг Яго запавету ў Ягонай святыні. Пачаліся бліскавіцы, гул і грымоты, землятрус і вялізны град.

И отверзеся храм Божий на небеси, и явися кивот завета его в храме его: и быша блистания и гласи, и громи и трус, и град велик.

« 10 глава 12 глава »