Апакаліпсіс 11 глава

Апакаліпсіс, або Адкравенне святога Апостала Іаана Багаслова
Пераклад праваслаўнай царквы → Елизаветинская на русском

І да́дзена была́ мне трысцíна, падо́бная да жазла́, і ска́зана: устань і зме́рай храм Божы і ахвя́рнік, і палічы́ тых, што пакланя́юцца ў ім;

И дана ми бысть трость подобна жезлу, глаголя: востани и измери церковь Божию и олтарь, и кланяющыяся в ней:

а зне́шні двор хра́ма абмінí і не ме́рай яго, бо ён да́дзены язы́чнікам: яны будуць тапта́ць святы́ го́рад со́рак два ме́сяцы.

а двор сущий внутрь Церкве изнеси внеуду, ниже измери его, зане дан бысть языком: и град святый поперут четыредесять и два месяцы.

І дам двум све́дкам Маім, і яны будуць праро́чыць ты́сячу дзве́сце шэсцьдзяся́т дзён, апра́нутыя ў валасянíцу.

И дам обема свидетелема моима, и прорицати будут дний тысящу двесте и шестьдесят, оболчена во вретище.

Яны — дзве маслíны і два свяцíльнікі, што стая́ць перад Богам зямлí.

Сии суть две маслицы и два свещника пред Богом земли стояща.

І калі хто хоча прычынíць ім шко́ду, то агонь выхо́дзіць з ву́снаў іх і пажыра́е во́рагаў іх; і калі хто захо́ча прычынíць ім шко́ду, то яму нале́жыць так загíнуць.

И иже им неправду сотворит, огнь исходит из уст их и пояст враги их: и иже восхощет обидети их, сему подобает убиену быти.

Яны ма́юць ула́ду зачынíць не́ба, каб не ішоў дождж на зямлю́ ў дні праро́цтва іх; і ма́юць ула́ду над во́дамі ператвара́ць іх у кроў і паража́ць зямлю́ ро́знымі бе́дствамі столькі, колькі яны захо́чуць.

И сии имут область затворити небо, да не снидет дождь (на землю) во дни прорицания их, и область имут на водах, обращати я в кровь и поразити землю всякою язвою, елижды аще восхощут.

І калі зако́нчаць яны све́дчанне сваё, звер, што выхо́дзіць з бе́здані, усту́піць у бітву з імі, і перамо́жа іх, і заб’е́ іх,

И егда скончают свидетелство свое, зверь, иже исходит от бездны, сотворит с ними брань и победит их и убиет я,

і тру́пы іх пакíне на ву́ліцы вялікага го́рада, які духо́ўна называ́ецца Садо́м і Егíпет, дзе і Гасподзь наш быў распя́ты.

и трупы их оставит на стогнах града великаго, иже нарицается духовне содом и египет, идеже и Господь наш распят бысть.

І мно́гія з наро́даў, і кале́н, і моў, і плямёнаў будуць глядзе́ць на тру́пы іх тры з пало́ваю дні і не дазво́ляць пакла́сці тру́пы іх у магíлу.

И зрети имут от людий и племен, и от язык и колен, телеса их дни три и пол, и трупы их не оставят положити во гробех.

І жыхары́ зямлí будуць ра́давацца гэтаму і весялíцца, і будуць пасыла́ць падару́нкі адзін аднаму; таму што два праро́кі гэтыя му́чылі жыхаро́ў зямлí.

И живущии на земли возрадуются и возвеселятся о них, и дары послют друг ко другу, яко оба сия пророка мучиста живущыя на земли.

Але праз тры з пало́ваю дні ўвайшо́ў у іх дух жыцця́ ад Бога; і яны або́два ўста́лі на но́гі свае, і вялікі страх напа́ў на тых, што глядзе́лі на іх.

И по триех днех и пол, дух животен внидет в ня от Бога, и станут (оба) на ногах своих: и страх велий нападет на зрящих их.

І пачу́лі яны з не́ба гу́чны го́лас, які каза́ў ім: узыдзíце сюды. І яны ўзышлí на не́ба на во́блаку; і глядзе́лі на іх во́рагі іх.

И услышат глас велий с небесе, глаголющь им: взыдита семо. И взыдоста на небо на облацех, и видеша я врази их.

І ў той самы час адбыло́ся землетрасе́нне вялікае, і дзяся́тая ча́стка го́рада абры́нулася, і загíнула ад землетрасе́ння сем тысяч імён чалаве́чых; а аста́тнія былí ахо́плены стра́хам і ўзне́слі сла́ву Богу Нябе́снаму.

И в час той трус бысть велий, и десятая часть града паде, и погибе трусом имен человеческих седмь тысящ: и прочии пристрашни быша и даша славу Богу небесному.

Друго́е го́ра прайшло́; вось, надыхо́дзіць неўзаба́ве трэ́цяе го́ра.

Горе второе отиде: се, горе третие грядет скоро.

І сёмы А́нгел затрубíў, і пачу́ліся на не́бе гу́чныя галасы́, якія каза́лі: ца́рства све́ту ста́ла ца́рствам Госпада нашага і Хрыста Яго, і Ён будзе ца́рстваваць на ве́кі вяко́ў.

И седмый ангел воструби, и быша гласи велицы на небесех, глаголюще: бысть Царство мира Господа нашего и Христа его, и воцарится во веки веков.

І два́ццаць чаты́ры ста́рцы, што сядзе́лі перад Богам на прасто́лах сваіх, упа́лі на аблíччы свае́ і пакланíліся Богу,

И двадесять и четыри старцы, пред Богом седящии на престолех своих, падоша на лица своя и поклонишася Богу,

ка́жучы: дзя́куем Табе, Госпадзі Божа Уседзяржы́цель, Які ёсць, і быў, і ма́еш прыйсці, што Ты прыня́ў сíлу Тваю вялікую і стаў ца́рстваваць.

глаголюще: хвалим тя, Господи Боже вседержителю, иже сый и бе и грядый, яко приял еси силу твою великую и воцарился еси:

І разгне́валіся язы́чнікі; і прыйшо́ў гнеў Твой і час судзíць мёртвых і даць узнагаро́ду раба́м Тваім, праро́кам, і святы́м, і тым, што бая́цца íмені Твайго, малы́м і вялíкім, і знíшчыць тых, хто знішча́е зямлю́.

и языцы прогневашася: и прииде гнев твой, и время мертвым суд прияти, и дати мзду рабом твоим пророком и святым и боящымся имене твоего, малым и великим, и растлити посмраждшыя землю.

І адчынíўся храм Божы на не́бе, і стаў ба́чны каўчэ́г запаве́ту Яго ў хра́ме Яго; і былí мала́нкі, і гу́кі, і грамы́, і землетрасе́нні, і град вялікі.

И отверзеся храм Божий на небеси, и явися кивот завета его в храме его: и быша блистания и гласи, и громи и трус, и град велик.

« 10 глава 12 глава »