Лукі 1 глава

Евангелле паводле святога Лукі
Пераклад Рыма-Каталіцкага Касцёла → Елизаветинская на русском

Паколькі ўжо многія імкнуліся скласці апавяданне пра падзеі, якія адбыліся сярод нас,

Понеже убо мнози начаша чинити повесть о извествованных в нас вещех,

як перадалі нам тыя, што ад пачатку былі відавочцамі і слугамі слова,

якоже предаша нам, иже исперва самовидцы и слуги бывшии словесе:

вырашыў і я дакладна даследаваць усё ад пачатку і апісаць табе ўсё па парадку, дастойны Тэафіле,

изволися и мне последовавшу выше вся испытно, поряду писати тебе, державный феофиле,

каб ты пазнаў праўдзівасць таго, чаму быў навучаны.

да разумееши, о нихже научился еси словесех утверждение.

У дні Ірада, караля юдэйскага, быў адзін святар, па імені Захарыя, з роду Абія. Ён меў жонку з дачок Аарона, а імя яе было Альжбета.

Бысть во дни ирода царя иудейска, иерей некий, именем захариа, от дневныя чреды авиани: и жена его от дщерей аароновех, и имя ей елисаветь.

Абое былі справядлівымі перад Богам, жывучы беззаганна паводле ўсіх запаведзяў і наказаў Пана.

Беста же праведна оба пред Богом, ходяща во всех заповедех и оправданиих Господних безпорочна.

Але не мелі дзіцяці, бо Альжбета была бясплоднай; і абое былі ўжо ў старым узросце.

И не бе има чада, понеже елисаветь бе неплоды, и оба заматоревша во днех своих беста.

Калі Захарыя ў парадку сваёй чаргі выконваў святарскае служэнне перад Богам,

Бысть же служащу ему в чину чреды своея пред Богом,

яму паводле святарскага звычаю выпаў лёс увайсці ў святыню Пана, каб прынесці ахвяру каджэння.

по обычаю священничества ключися ему покадити вшедшу в церковь Господню:

Усё ж мноства народу малілася звонку падчас каджэння.

и все множество людий бе молитву дея вне, в год фимиама:

І з’явіўся яму анёл Пана, які стаяў з правага боку кадзільнага ахвярніка.

явися же ему ангел Господень, стоя о десную олтаря кадилнаго:

Захарыя збянтэжыўся, калі ўбачыў анёла, і страх ахапіў яго.

и смутися захариа видев, и страх нападе нань.

Анёл жа сказаў яму: «Не бойся, Захарыя, бо выслухана просьба твая, і жонка твая Альжбета народзіць табе сына, а ты назавеш яго імем Ян.

Рече же к нему ангел: не бойся, захарие: зане услышана бысть молитва твоя, и жена твоя елисаветь родит сына тебе, и наречеши имя ему иоанн:

Будзе табе радасць і весялосць, і шмат хто ўзрадуецца нараджэнню ягонаму.

и будет тебе радость и веселие, и мнози о рождестве его возрадуются:

Бо ён будзе вялікі ў вачах Пана, не будзе піць ні віна, ні сіцэры і напоўніцца Духам Святым яшчэ ва ўлонні сваёй маці.

будет бо велий пред Господем: и вина и сикера не имать пити, и Духа святаго исполнится еще из чрева матере своея:

Многіх з сыноў Ізраэля наверне да іхняга Пана Бога.

и многих от сынов израилевых обратит ко Господу Богу их:

І сам пойдзе перад Ім у духу і моцы Іллі, каб вярнуць сэрцы бацькоў да дзяцей, і непаслухмяных — да разважлівасці справядлівых, каб падрыхтаваць Пану народ дасканалы».

и той предидет пред ним духом и силою илииною, обратити сердца отцем на чада, и противныя в мудрости праведных, уготовати Господеви люди совершены.

Тады сказаў Захарыя анёлу: «Па чым я пазнаю гэта? Бо я стары і жонка мая ў старым узросце».

И рече захариа ко ангелу: по чесому разумею сие? аз бо есмь стар, и жена моя заматоревши во днех своих.

Анёл сказаў яму ў адказ: «Я Габрыэль, стаю перад Богам, і пасланы гаварыць з табою, і абвясціць табе добрую навіну пра гэта.

И отвещав ангел рече ему: аз есмь гавриил предстояй пред Богом, и послан есмь глаголати к тебе и благовестити тебе сия:

І вось, ты будзеш маўчаць і не зможаш гаварыць да дня, калі гэта станецца, за тое, што не паверыў словам маім, якія збудуцца ў свой час».

и се, будеши молчя и не могий проглаголати, до негоже дне будут сия: зане не веровал еси словесем моим, яже сбудутся во время свое.

Народ жа чакаў Захарыю і дзівіўся, што ён затрымліваецца ў святыні.

И беша людие ждуще захарию: и чудяхуся коснящу ему в церкви.

А калі выйшаў, не мог гаварыць з імі; і яны пазналі, што ён бачыў з’яўленне ў святыні. А ён гаварыў з імі на мігах і заставаўся нямым.

Изшед же не можаше глаголати к ним: и разумеша, яко видение виде в церкви: и той бе помавая им, и пребываше нем.

Калі скончыліся дні служэння ягонага, ён вярнуўся ў свой дом.

И бысть яко исполнишася дние службы его, иде в дом свой.

І пасля гэтых дзён зачала Альжбета, жонка ягоная, і ўкрывалася пяць месяцаў, кажучы:

По сих же днех зачат елисаветь жена его, и таяшеся месяц пять, глаголющи:

«Так учыніў мне Пан у тыя дні, калі глянуў на мяне, каб зняць з мяне ганьбу перад людзьмі».

яко тако мне сотвори Господь во дни, в няже призре отяти поношение мое в человецех.

У шосты месяц Бог паслаў анёла Габрыэля ў горад галілейскі, называны Назарэт,

В месяц же шестый послан бысть ангел гавриил от Бога во град галилейский, емуже имя назарет,

да Дзевы, заручанай з мужам па імені Юзаф, з дому Давіда, а імя Дзевы — Марыя.

к Деве обрученней мужеви, емуже имя иосиф, от дому давидова: и имя Деве Мариамь.

Анёл, увайшоўшы да Яе, сказаў: «Вітай, поўная ласкі, Пан з Табою».

И вшед к ней ангел рече: радуйся, благодатная: Господь с тобою: благословена ты в женах.

Яна ж збянтэжылася ад словаў ягоных і разважала, што гэта за прывітанне.

Она же видевши смутися о словеси его и помышляше, каково будет целование сие.

І сказаў Ёй анёл: «Не бойся, Марыя, бо знайшла Ты ласку ў Пана.

И рече ангел ей: не бойся, Мариамь: обрела бо еси благодать у Бога.

Вось зачнеш ва ўлонні сваім і народзіш Сына, і дасі Яму імя Езус.

И се зачнеши во чреве, и родиши сына, и наречеши имя ему Иисус:

Ён будзе вялікі і будзе названы Сынам Найвышэйшага, і дасць Яму Пан Бог трон Давіда, бацькі Ягонага,

сей будет велий, и Сын вышняго наречется: и даст ему Господь Бог престол давида отца его:

і валадарыць будзе над домам Якуба вечна, а валадарству Яго не будзе канца».

и воцарится в дому иаковли во веки, и Царствию его не будет конца.

І сказала Марыя анёлу: «Як станецца гэта, калі я мужа не знаю?»

Рече же Мариамь ко ангелу: како будет сие, идеже мужа не знаю?

Анёл сказаў Ёй у адказ: «Дух Святы сыдзе на Цябе, і моц Найвышэйшага ахіне Цябе. Таму і Святое, што народзіцца, будзе названа Сынам Божым.

И отвещав ангел рече ей: Дух святый найдет на тя, и сила вышняго осенит тя: темже и раждаемое свято наречется Сын Божий:

Вось і Альжбета, сваячка твая, і яна зачала сына ў старасці сваёй; і ўжо на шостым месяцы тая, якую называлі бясплоднай,

и се, елисаветь южика твоя, и та зачат сына в старости своей: и сей месяц шестый есть ей нарицаемей неплоды:

бо для Бога няма нічога немагчымага».

яко не изнеможет у Бога всяк глагол.

Тады Марыя сказала: «Вось я, слуга Пана. Няхай мне станецца паводле твайго слова». І адышоў ад Яе анёл.

Рече же Мариамь: се, раба Господня: буди мне по глаголу твоему. И отиде от нея ангел.

Сабраўшыся, Марыя ў тыя дні паспяшыла ў горную краіну, у горад Юды.

Воставши же Мариамь во дни тыя, иде в горняя со тщанием, во град иудов:

Яна ўвайшла ў дом Захарыі і прывітала Альжбету.

и вниде в дом захариин и целова елисаветь.

Калі Альжбета пачула прывітанне Марыі, узварухнулася дзіцятка ва ўлонні яе, і напоўнілася Альжбета Духам Святым.

И бысть яко услыша елисаветь целование Мариино, взыграся младенец во чреве ея: и исполнися Духа свята елисаветь,

Яна ўсклікнула моцным голасам і сказала: «Благаслаўлёная Ты між жанчынамі і благаслаўлёны плод улоння Твайго.

и возопи гласом велиим, и рече: благословена ты в женах, и благословен плод чрева твоего:

Адкуль мне гэта, што Маці Пана майго прыйшла да мяне?

и откуду мне сие, да приидет Мати Господа моего ко мне?

Бо калі голас прывітання Твайго загучаў у вушах маіх, узварухнулася радасна дзіцятка ва ўлонні маім.

се бо, яко бысть глас целования твоего во ушию моею, взыграся младенец радощами во чреве моем:

І шчаслівая тая, якая паверыла, што споўніцца сказанае Ёй Панам».

и блаженна веровавшая, яко будет совершение глаголанным ей от Господа.

І сказала Марыя: «Велічае душа мая Пана,

И рече Мариамь: величит душа моя Господа,

і ўзрадаваўся дух мой у Богу, маім Збаўцу,

и возрадовася дух мой о Бозе спасе моем:

бо глянуў Бог на пакору сваёй слугі.І цяпер благаслаўляць мяне будуць усе пакаленні.

яко призре на смирение рабы своея: се бо, отныне ублажат мя вси роди:

Бо вялікае ўчыніў мне Усемагутны,а імя Яго святое.

яко сотвори мне величие сильный, и свято имя его:

І міласэрнасць Яго з пакалення ў пакаленненад тымі, хто Яго баіцца.

и милость его в роды родов боящымся его:

Паказаў моц сваёй правіцы,рассеяў тых, хто пыхлівы сэрцам.

сотвори державу мышцею своею: расточи гордыя мыслию сердца их?

Скінуў магутных з тронаі ўзвысіў пакорных.

низложи сильныя со престол, и вознесе смиренныя:

Дабром галодных насыціў,а багатых ні з чым адправіў.

алчущыя исполни благ и богатящыяся отпусти тщы:

Прыняў свайго слугу Ізраэля,памятаючы пра сваю міласэрнасць,

восприят израиля отрока своего, помянути милости,

як абяцаў бацькам нашым,Абрагаму і яго патомству навекі».

якоже глагола ко отцем нашым, аврааму и семени его до века.

Прабыла Марыя ў Альжбеты каля трох месяцаў і вярнулася ў свой дом.

Пребысть же Мариамь с нею яко три месяцы и возвратися в дом свой.

Альжбеце ж надышоў час нараджаць, і яна нарадзіла сына.

Елисавети же исполнися время родити ей, и роди сына.

Калі пачулі суседзі і сваякі яе, што Пан учыніў вялікай міласэрнасць сваю да яе, радаваліся разам з ёю.

И слышаша окрест живущии и ужики ея, яко возвеличил есть Господь милость свою с нею: и радовахуся с нею.

На восьмы дзень прыйшлі абразаць дзіця і хацелі назваць яго імем бацькі ягонага, Захарыем.

И бысть во осмый день, приидоша обрезати отроча, и нарицаху е именем отца его, захарию.

Але, адказваючы, маці ягоная сказала: «Не, але будзе названы Янам».

И отвещавши мати его рече: ни, но да наречется иоанн.

Тады сказалі ёй: «Няма нікога з тваёй радні, хто б называўся такім імем».

И реша к ней, яко никтоже есть в родстве твоем, иже нарицается именем тем.

У бацькі ж ягонага пыталіся на мігах, як бы хацеў назваць яго.

И помаваху отцу его, еже како бы хотел нарещи е.

Ён, папрасіўшы таблічку, напісаў: «Ян — імя яго». І ўсе здзівіліся.

И испрошь дщицу, написа, глаголя: иоанн будет имя ему. И чудяхуся вси.

У гэты момант адразу адкрыліся вусны ягоныя і развязаўся язык ягоны, і ён загаварыў, праслаўляючы Бога.

Отверзошася же уста его абие и язык его, и глаголаше благословя Бога.

Ахапіў страх усіх суседзяў іхніх, і па ўсёй горнай краіне Юдэі яны расказвалі пра ўсё гэта.

И бысть на всех страх живущих окрест их: и во всей стране иудейстей поведаеми бяху вси глаголи сии.

Усе, хто чуў, разважалі пра гэта ў сэрцах сваіх і казалі: «Што ж гэта будзе за дзіця?» Бо рука Пана была з ім.

И положиша вси слышавшии в сердцы своем, глаголюще: что убо отроча сие будет? И рука Господня бе с ним.

А Захарыя, бацька яго, напоўніўся Духам Святым і прарочыў, кажучы:

И захариа отец его исполнися Духа свята, и пророчествова, глаголя:

«Благаслаўлёны Пан, Бог Ізраэля,бо наведаў і адкупіў народ свой,

благословен Господь Бог израилев, яко посети и сотвори избавление людем своим:

і ўзняў моц збаўлення для насу доме Давіда, слугі свайго.

и воздвиже рог спасения нам, в дому давида отрока своего:

Як абвясціў спрадвекувуснамі сваіх святых прарокаў,

якоже глагола усты святых сущих от века пророк его,

што збавіць нас ад ворагаў нашыхі ад рук усіх, хто нас ненавідзіць.

спасение от враг наших и из руки всех ненавидящих нас:

Каб праявіць міласэрнасць да айцоў нашыхі нагадаць пра святы запавет свой.

сотворити милость со отцы нашими и помянути завет святый свой,

Прысягу, якую даў Абрагаму, айцу нашаму,дасць нам.

клятву, еюже клятся ко аврааму отцу нашему, дати нам,

Каб, выбаўленыя з рук ворагаў,мы без страху служылі Яму

без страха, из руки враг наших избавльшымся,

ў святасці і справядлівасці перад Імва ўсе дні нашыя.

служити ему преподобием и правдою пред ним вся дни живота нашего.

А ты, дзіцятка, прарокам Найвышэйшага будзеш названа,бо пойдзеш прад абліччам Пана падрыхтаваць шляхі Яму;

И ты, отроча, пророк вышняго наречешися: предидеши бо пред лицем Господним, уготовати пути его,

каб даць народу Ягонаму пазнаць збаўленнепраз адпушчэнне яго грахоў,

дати разум спасения людем его, во оставление грех их,

дзякуючы сардэчнай міласэрнасці нашага Бога,у якой наведаў нас Усход з вышыні;

милосердия ради милости Бога нашего, в нихже посетил есть нас восток свыше,

каб асвятліць тых, хто сядзіць у цемры і ў цені смяротным;каб накіраваць ногі нашыя на шлях спакою».

просветити во тме и сени смертней седящыя, направити ноги нашя на путь мирен.

А дзіця расло і ўзмацнялася духам, і заставалася на пустыні да дня свайго з’яўлення перад Ізраэлем.

Отроча же растяше и крепляшеся духом: и бе в пустынех до дне явления своего ко израилю.

« 16 глава 2 глава »