Лукі 1 глава

Евангеля подле сьвятога Лукі
Пераклад Яна Станкевіча → Елизаветинская на русском

Як шмат хто ўзяўся напісаць нарыс праз сталыя здарэньні памеж нас,

Понеже убо мнози начаша чинити повесть о извествованных в нас вещех,

Як перадалі нам тыя, што спачатку вочнікамі а слугачымі Слова былі, —

якоже предаша нам, иже исперва самовидцы и слуги бывшии словесе:

Здалося й імне добрым, дасьледаваўшы ўсе з належнага жарала, акуратна а з парадку напісаць тэ праз гэта, найпачэсьліўшы Хахілю,

изволися и мне последовавшу выше вся испытно, поряду писати тебе, державный феофиле,

Каб ты добра ведаў пэўнасьць таго, чаго ты быў навучаны.

да разумееши, о нихже научился еси словесех утверждение.

За дзён Гірада, караля Юдэйскага, быў адзін сьвятар, імям Захара, зь дзянное радоўкі Авінае, і жонка ягоная была з дачок Ааронавых, і імя ейнае Альжбета.

Бысть во дни ирода царя иудейска, иерей некий, именем захариа, от дневныя чреды авиани: и жена его от дщерей аароновех, и имя ей елисаветь.

Яны абое былі справядлівыя перад Богам, ходзячы ў вусіх расказаньнях а пастановах Спадаровых без заганы.

Беста же праведна оба пред Богом, ходяща во всех заповедех и оправданиих Господних безпорочна.

Але ня мелі дзяцяці, бо Альжбета была бясплодная, і абое былі ацяжараныя гадамі.

И не бе има чада, понеже елисаветь бе неплоды, и оба заматоревша во днех своих беста.

І сталася, як ён правіў сьвятарскі ўрад перад Богам у парадку свае радоўкі,

Бысть же служащу ему в чину чреды своея пред Богом,

Подле звычаю сьвятарскага ўраду, было яму жэрабя кадзіць, як ён увыйшоў у Дом Спадароў;

по обычаю священничества ключися ему покадити вшедшу в церковь Господню:

А ўся множасьць люду малілася вонках у часе кадзеньня, —

и все множество людий бе молитву дея вне, в год фимиама:

І зьявіўся яму ангіл Спадароў, стоячы паправе аброчніка кадзеньня.

явися же ему ангел Господень, стоя о десную олтаря кадилнаго:

І стрывожыўся Захара, абачыўшы, і ляк абняў яго.

и смутися захариа видев, и страх нападе нань.

Але ангіл Спадароў сказаў яму: «Не лякайся, Захара; бо просьба твая пачута, і Альжбета, жонка твая, зачнець табе сына, і назавеш імя яго: Яан.

Рече же к нему ангел: не бойся, захарие: зане услышана бысть молитва твоя, и жена твоя елисаветь родит сына тебе, и наречеши имя ему иоанн:

І табе будзе радасьць а весялосьць, і шмат хто будзе цешыцца з нараджэньня яго.

и будет тебе радость и веселие, и мнози о рождестве его возрадуются:

Бо ён будзе вялікі ў ваччу Спадаровым, і ня будзе піць віна ані хмельнага напітку, і напоўніцца Духам Сьвятым нават ад жывата маці свае.

будет бо велий пред Господем: и вина и сикера не имать пити, и Духа святаго исполнится еще из чрева матере своея:

І шмат каго зь дзяцей Ізраелявых наверне да Спадара, Бога іхнага.

и многих от сынов израилевых обратит ко Господу Богу их:

І ён пойдзе перад Ім у духу а магутнасьці Ільлінае, каб зьвярнуць сэрцы бацькоў да дзяцей і няслухменых да мудрасьці справядлівых, каб выгадаваць Спадару люд прыгатаваны».

и той предидет пред ним духом и силою илииною, обратити сердца отцем на чада, и противныя в мудрости праведных, уготовати Господеви люди совершены.

І сказаў Захара ангілу: «З чаго я пазнаю гэта? бо я ўжо стары, і жонка мая вельма ацяжараная днямі».

И рече захариа ко ангелу: по чесому разумею сие? аз бо есмь стар, и жена моя заматоревши во днех своих.

І, адказуючы, ангіл сказаў яму: «Я Гаўрэль, каторы стаю ў прытомнасьці Божай, і я быў пасланы казаць табе, і прынесьці табе дабравесьць.

И отвещав ангел рече ему: аз есмь гавриил предстояй пред Богом, и послан есмь глаголати к тебе и благовестити тебе сия:

І вось, ты будзеш бязмоўны, і ня будзеш магчы гукаць аж да дня, калі гэта станецца, бо ты не паверыў словам маім, каторыя споўняцца ўпару».

и се, будеши молчя и не могий проглаголати, до негоже дне будут сия: зане не веровал еси словесем моим, яже сбудутся во время свое.

Люд жа чакаў Захары й дзіваваўся, што ён так длякаецца ў Доме Божым.

И беша людие ждуще захарию: и чудяхуся коснящу ему в церкви.

І, як ён вышаў, ня мог гукаць да іх; і яны пазналі, што ён відзеў відзень у Доме Божым, бо ён ківаў ім; і застаўся немы.

Изшед же не можаше глаголати к ним: и разумеша, яко видение виде в церкви: и той бе помавая им, и пребываше нем.

І сталася, што, як скончыліся дні адправы ягонае, ён адышоў да дому свайго.

И бысть яко исполнишася дние службы его, иде в дом свой.

А па тых днёх зачала Альжбета, жонка ягоная, і таілася пяць месяцаў, кажучы:

По сих же днех зачат елисаветь жена его, и таяшеся месяц пять, глаголющи:

«Гэтак імне ўчыніў Спадар за дзён, калі глянуў, каб зьняць ганьбу маю памеж людзёў».

яко тако мне сотвори Господь во дни, в няже призре отяти поношение мое в человецех.

А шостага месяца пасланы быў ад Бога ангіл Гаўрэль да места Ґалілейскага, званага Назарэт,

В месяц же шестый послан бысть ангел гавриил от Бога во град галилейский, емуже имя назарет,

Да дзявушчае, заручанае з чалавекам, каторага імя было Язэп, з дому Давідавага, а дзявушчае імя: Марыя.

к Деве обрученней мужеви, емуже имя иосиф, от дому давидова: и имя Деве Мариамь.

І, увыйшоўшы да яе, ангіл сказаў: «Здарова, ласкаю абдараваная! Спадар із табою; дабраславёная ты памеж жанок».

И вшед к ней ангел рече: радуйся, благодатная: Господь с тобою: благословена ты в женах.

Яна ж, абачыўшы яго, парушылася на слова ягонае й разважала, што гэта было б за здарованьне.

Она же видевши смутися о словеси его и помышляше, каково будет целование сие.

І сказаў ёй ангіл: «Ня бойся, Марыя, бо ты прыдбала ласку ў Бога.

И рече ангел ей: не бойся, Мариамь: обрела бо еси благодать у Бога.

І вось, зачнеш у жываце, і народзіш Сына, і назавеш імя Ягонае: Ісус.

И се зачнеши во чреве, и родиши сына, и наречеши имя ему Иисус:

Ён будзе вялікі і назавецца Сынам Навышняга, і Спадар Бог дасьць Яму пасад Давідаў, айца Ягонага;

сей будет велий, и Сын вышняго наречется: и даст ему Господь Бог престол давида отца его:

І будзе гаспадарстваваць у доме Якававым навекі, і гаспадарству Ягонаму ня будзе канца».

и воцарится в дому иаковли во веки, и Царствию его не будет конца.

І сказала Марыя ангілу: «Як гэта будзе, калі я мужа ня знаю?»

Рече же Мариамь ко ангелу: како будет сие, идеже мужа не знаю?

І, адказуючы, ангіл сказаў ёй: «Дух Сьвяты зыйдзе на Цябе, і моц Навышняга засьціць табе; затым і народжанае сьвятое назавецца Сынам Божым.

И отвещав ангел рече ей: Дух святый найдет на тя, и сила вышняго осенит тя: темже и раждаемое свято наречется Сын Божий:

І вось, сваячка твая Альжбета, званая бясплоднай, і яна зачала сына ў старасьці сваёй, і гэты ё шосты месяц ёй, званай бясплоднай.

и се, елисаветь южика твоя, и та зачат сына в старости своей: и сей месяц шестый есть ей нарицаемей неплоды:

Бо ў Бога нічога няма немагчымага».

яко не изнеможет у Бога всяк глагол.

І Марыя сказала: «Вось, служэбка Спадарова; хай будзе імне подле слова Твайго». І ангіл адышоў ад яе.

Рече же Мариамь: се, раба Господня: буди мне по глаголу твоему. И отиде от нея ангел.

І ўстаўшы Марыя тых дзён, з пасьпехам пайшла да гаравое краіны, да места Юдзінага.

Воставши же Мариамь во дни тыя, иде в горняя со тщанием, во град иудов:

І ўвыйшла ў дом Захарын, і паздаровала Альжбету.

и вниде в дом захариин и целова елисаветь.

І сталася, як пачула Альжбета здарованьне Марыіна, што скранулася дзяцянё ў жываце ейным, і Альжбета напоўнілася Духам Сьвятым,

И бысть яко услыша елисаветь целование Мариино, взыграся младенец во чреве ея: и исполнися Духа свята елисаветь,

І загукала вялікім голасам, і сказала: «Дабраславёная ты памеж жанок, і дабраславёны плод жывата твайго.

и возопи гласом велиим, и рече: благословена ты в женах, и благословен плод чрева твоего:

І скуль гэта імне, што прышла маці Спадара майго да мяне?

и откуду мне сие, да приидет Мати Господа моего ко мне?

Бо, гля, як толькі гук здарованьня твайго загучэў у вушшу маім, скранулася з радасьці дзецянётка ў жываце маім.

се бо, яко бысть глас целования твоего во ушию моею, взыграся младенец радощами во чреве моем:

І дабраславёная тая, што паверыла, бо зьдзеецца сказанае ёй ад Спадара».

и блаженна веровавшая, яко будет совершение глаголанным ей от Господа.

І сказала Марыя: «Узьвялічае душа мая Спадара;

И рече Мариамь: величит душа моя Господа,

І ўсьцешыі’ся дух мой у Вогу, Спасу маім;

и возрадовася дух мой о Бозе спасе моем:

Бо глянуў Ён на паніжэньне служэбкі Свае; вось, адгэтуль за шчасьлівую мяне будуць мець усі роды;

яко призре на смирение рабы своея: се бо, отныне ублажат мя вси роди:

Бо ўчыніў імне вялічча Дужы; і сьвятое імя Ягонае;

яко сотвори мне величие сильный, и свято имя его:

І міласэрдзе Ягонае ад роду да роду да тых, што баяцца Яго.

и милость его в роды родов боящымся его:

Зьдзеяў моц цаўём Сваім; расьцярушыў пыхатых падумкамі сэрца іхнага;

сотвори державу мышцею своею: расточи гордыя мыслию сердца их?

Ськінуў дужых із пасадаў і павышыў паніжаных.

низложи сильныя со престол, и вознесе смиренныя:

Напоўніў прагнучых дабром, а багатых адаслаў пустых.

алчущыя исполни благ и богатящыяся отпусти тщы:

Памог Ізраелю, слузе Свайму, памятуючы на міласэрдзе,

восприят израиля отрока своего, помянути милости,

Як казаў айцом нашым, Абрагаму а насеньню ягонаму навекі».

якоже глагола ко отцем нашым, аврааму и семени его до века.

І заставалася Марыя зь ёй каля трох месяцаў, і зьвярнулася да дому свайго.

Пребысть же Мариамь с нею яко три месяцы и возвратися в дом свой.

Альжбеце ж выпаўніўся час радзіць, і яна нарадзіла сына.

Елисавети же исполнися время родити ей, и роди сына.

І пачулі суседзі а сваякі ейныя, як Спадар узьвялічыў міласэрдзе над ёй, і цешыліся зь ёю.

И слышаша окрест живущии и ужики ея, яко возвеличил есть Господь милость свою с нею: и радовахуся с нею.

І сталася, што на восьмы дзень прышлі абразаць дзецянё і звалі яго, подле імені айца ягонага, Захара.

И бысть во осмый день, приидоша обрезати отроча, и нарицаху е именем отца его, захарию.

Але маці ягоная, адказуючы, сказала: «Не, але названы будзе Яанам».

И отвещавши мати его рече: ни, но да наречется иоанн.

І сказалі ёй: «Нікога няма ў родзе тваім, каб быў названы гэтым імям».

И реша к ней, яко никтоже есть в родстве твоем, иже нарицается именем тем.

І паказавалі знакамі айцу ягонаму, як бы яго хацеў назваць.

И помаваху отцу его, еже како бы хотел нарещи е.

А ён, папрасіўшы дошчачкі, напісаў, кажучы: «Яан імя ягонае». І дзіваваліся ўсі.

И испрошь дщицу, написа, глаголя: иоанн будет имя ему. И чудяхуся вси.

І якга адчыніліся вусны ягоныя а язык ягоны, і ён гукаў, хвалячы Бога.

Отверзошася же уста его абие и язык его, и глаголаше благословя Бога.

І напаў страх на ўеіх, што жылі навокал іх, і па ўсёй гаравой краіне Юдэі гукалі ўсі гэтыя словы.

И бысть на всех страх живущих окрест их: и во всей стране иудейстей поведаеми бяху вси глаголи сии.

І ўсі, што чулі, складалі ў сэрцах сваіх, кажучы: «Што за дзецянё гэта будзе!» І запраўды рука Спадарова была зь ім.

И положиша вси слышавшии в сердцы своем, глаголюще: что убо отроча сие будет? И рука Господня бе с ним.

І Захара, айцец ягоны, напоўніўся Духам Сьвятым і праракаў, кажучы:

И захариа отец его исполнися Духа свята, и пророчествова, глаголя:

«Дабраславёны Спадар, Бог Ізраеляў, што даведаўся й зьдзеяў адкупленьне люду Свайму;

благословен Господь Бог израилев, яко посети и сотвори избавление людем своим:

І ўзьняў рог спасеньня нам у доме Давіда, слугі Свайго;

и воздвиже рог спасения нам, в дому давида отрока своего:

Як казаў вуснамі сьвятых прарокаў Сваіх, што былі ад веку,

якоже глагола усты святых сущих от века пророк его,

Праз спасеньне нас ад варагоў нашых і ад рукі ўсіх ненавідзячых нас;

спасение от враг наших и из руки всех ненавидящих нас:

Што зьдзее міласэрдзе айцом нашым і ўспомне сьвятую ўмову Сваю,

сотворити милость со отцы нашими и помянути завет святый свой,

Прысягу, што Ён прысягнуў Абрагаму, айцу нашаму, даць нам,

клятву, еюже клятся ко аврааму отцу нашему, дати нам,

Каб бяз страху, з рукі непрыяцеляў сваіх вывальненыя, служылі Яму

без страха, из руки враг наших избавльшымся,

Ў сьвятасьці а справядлівасьці перад Ім усі дні жыцьця свайго.

служити ему преподобием и правдою пред ним вся дни живота нашего.

І ты, дзецянё, назавешся прарокам Навышняга, бо пойдзеш перад відам Спадаровым, гатаваць дарогі Ягоныя,

И ты, отроча, пророк вышняго наречешися: предидеши бо пред лицем Господним, уготовати пути его,

Даць пазнаньне спасеньня люду Ягонаму ў дараваньню грахоў іхных,

дати разум спасения людем его, во оставление грех их,

Пераз чульлівае міласэрдзе Бога нашага, як із вышыні Золак даведаўся да нас,

милосердия ради милости Бога нашего, в нихже посетил есть нас восток свыше,

Даць сьвятло седзячым у цямноце а ў сьценю сьмерці, кіраваць ногі нашыя на дарогу супакою».

просветити во тме и сени смертней седящыя, направити ноги нашя на путь мирен.

А дзяцё расло а дужэла духам, і было на пустынях аж да дня паказаньня свайго Ізраелю.

Отроча же растяше и крепляшеся духом: и бе в пустынех до дне явления своего ко израилю.

« 16 глава 2 глава »