Казаньнік 1 глава

Кніга Казаньнік
Пераклад Яна Станкевіча → Елизаветинская на русском

Словы Казаньніка, сына Давідавага, караля ў Ерузаліме.

Глаголы екклесиаста, сына давидова, царя израилева во Иерусалиме.

Марнасьць марнасьцяў, сказаў Казаньнік, марнасьць марнасьцяў, усе марнасьць.

Суета суетствий, рече екклесиаст, суета суетствий, всяческая суета.

Якая перавага чалавеку з усяе гарапашнасьці ягонае, што ён гарапашнічае пад сонцам?

Кое изюбилие человеку во всем труде его, имже трудится под солнцем?

Пакаленьне адыходзе, і пакаленьне прыходзе, але зямля трывае на векі.

Род преходит и род приходит, а земля во век стоит.

Таксама сонца ўзыходзе, і сонца заходзе, і сьпяшаецца да месца свайго, ідзе яно ўзышло.

И восходит солнце и заходит солнце и в место свое влечется, сие возсиявая тамо.

Вецер вее на паўдня і кружыняе на поўнач, кружыняе, кружыняе, дзьмець і на кругі свае зварачаецца вецер.

Идет к югу и обходит к северу, обходит окрест, идет дух и на круги своя обращается дух.

Усі рэкі цякуць у мора, мора, адылі, ня поўнае; да тога месца, скуль рэкі цякуць, яны зварачаюцца.

Вси потоцы идут в море, и море несть насыщаемо: на место, аможе потоцы идут, тамо тии возвращаются ити.

Усі рэчы поўныя працы; ня можа людзіна выказаць; не насыціцца вока глядзеньням, ані вуха напоўніцца слуханьням.

Вся словеса трудна, не возможет муж глаголати: и не насытится око зрети, ни исполнится ухо слышания.

Што было, тое й будзе; і што дзеялася, тое й будзе дзеяцца; і няма нічога новага пад сонцам.

Что было, тожде есть, еже будет: и что было сотвореное, тожде имать сотворитися:

Бывае штось, праз што кажуць: «Глянь гэта навіна»; але было яно ўжо ад веку, што быў перад намі.

и ничтоже ново под солнцем. Иже возглаголет и речет: се, сие ново есть: уже бысть в вецех бывших прежде нас.

Няма памяці пярэдняга, дый апошнія, што будуць, не застануцца ў памяці тых, што прыйдуць наапошку.

Несть память первых, и последним бывшым не будет их память с будущими на последок.

Я, Казаньнік, быў каралём над Ізраелям у Ерузаліме.

Аз екклесиаст бых царь над израилем во Иерусалиме

І я наважыў у сэрцу сваім сачыць а скумаць розумам усе, што дзеецца пад нябёсамі. Гэты цяжкі занятак даў Бог сыном людзкім, каб мучылі сябе ім.

и вдах сердце мое, еже взыскати и разсмотрити в мудрости о всех бывающих под небесем: яко попечение лукаво даде Бог сыном человеческим, еже упражднятися в нем.

Бачыў я ўсі справы, якія робяць пад сонцам: і вось, усе — марнасьць а тамаваньне духа.

Видех всяческая сотворения сотворенная под солнцем: и се, вся суетство и произволение духа.

Скрыўленага нельга выпрастаць, і нестаючага нельга лічыць.

Развращенное не может исправитися, и лишение не может изчислитися.

Мужаваў я із сэрцам сваім, кажучы: «Я, гля, я ўзьвялічыўся а прыдбаў болей мудрасьці, чымся ўсі, што былі перад імною ў Ерузаліме, і сэрца мае бачыла шмат мудрасьці а веды».

Глаголах аз в сердцы моем, еже рещи: се, аз возвеличихся и умножих мудрость паче всех, иже быша прежде мене во Иерусалиме,

І я даў сэрцу свайму пазнаць мудрасьць а веду, шал а дурноту; і я ведаю, што таксама гэта немарасьць духа;

и сердце мое вдах, еже ведети премудрость и разум: и сердце мое виде многая, премудрость и разум, притчи и хитрость: уразумех аз, яко и сие есть произволение духа:

Бо ў шмат мудрасьці, шмат і гневу, і хто павялічае веду, павялічае боль.

яко во множестве мудрости множество разума, и приложивый разум приложит болезнь.

« 31 глава 2 глава »