Прыказяў Салямонавае 20 глава

Кніга Прыказяў Салямонавае
Пераклад Яна Станкевіча → Перевод Десницкого

Віно — скалазуб, а моцны напітак — крыклівы, і каго зводзяць яны, тый нямудры.

Як равеньне левяняці, боязьнь караля; хто квеле яго, тый грэша супроці душы свае.

Чэсьць людзіне ўзьдзержыцца ад суду, але кажны дурны задзіраецца.

Узімку лянуцька ня хоча рабіць зямлі; улетку будзе прасіць, і няма.

Рада ў сэрцу людзіны — глыбокія воды, але людзіна разумная высіле іх.

Множасьць людзёў весьцяць кажны свае міласэрдзе, але верную людзіну хто можа знайсьці?

Справядлівы ходзе ў сваёй нявіннасьці; дзеці ягоныя дабраславёныя просьле яго.

Кароль, седзячы напасадзе суду, разьвявае ачыма сваімі ўсе благое.

Хто можа сказаць: «Я ачысьціў сэрца свае, я чысты ад грэху свайго?»

Неаднолькавая вага, неаднолькавая мера, адно й другое — агіда СПАДАРУ.

Нават із учынкаў ягоных пазнаюць дзяцюка, ці чыстая і ці пасьцівая дзейнасьць ягоная.

Вуха чуе й вока бача; СПАДАР стварыў таксама абодва іх.

Ня любі сну, каб не зьбяднець; адчыні вочы свае, і досыць будзеш мець хлеба.

«Благое, благое», кажа купляньнік, але, адышоўшы, хваліцца.

Ё золата і множасьць рубінаў, але дарагая судзіна вусны веды.

Вазьмі адзецьце ягонае, бо ён ручаў за чужніка, і за чужых зарука ягоная.

Салодкі людзіне хлеб маны, адлі напоўняцца вусны ягоныя жвірам.

Замеры мацуюцца парадаю, і з плянамі вядзі вайну.

Хто адкрывае тайну, тый ходзе як язычнік; дык не задавайся з тым, хто шырака рашчыняе вусны свае.

Хто клінець айца свайго альбо маці сваю, сьветач таго згасьне сярод глыбокае цемры.

Спадак, спачатку борзда адзяржаны, наапошку ня будзе дабраславёны.

Не кажы: «Я адплачу за благое», але спадзявайся на СПАДАРА, і Ён паможа табе.

Агіда СПАДАРУ неаднолькавая вага, і ашукныя шалькі — ня добра.

Ад СПАДАРА ступы мужа, а чалавек як жа сьцяме дарогу сваю?

Пасадка людзіне ў пасьпеху сказаць «пасьвячанае» і па абятніцах скумаць.

Расьцяруша нягодных кароль мудры і аберне на іх малацьбянае кола.

Душа людзіны сьвечка СПАДАРОВА, — соча ўвесь нутр жывата ягонага.

Міласэрдзе а праўда сьцерагуць караля, і паддзержуецца міласэрдзям пасад ягоны.

Пазор маладзёнаў — дужасьць іхная, і вялічча старых — сівізна.

Сінякі вытняў — лекі ад ліха, і розкі нутру жывата.