Прыказяў Салямонавае 31 глава

Кніга Прыказяў Салямонавае
Пераклад Яна Станкевіча → Перевод Десницкого

Словы караля Лемуеля, цяжар, што маці ягоная наўчыла яго.

Што, сыну мой? і што, сыну жывата майго? і што, сыну абятніцаў маіх?

Не аддавай жанкам сілы свае ані дарогаў сваіх тым, што губяць каралёў.

Не каралём, Лемуелю, не каралём піць віно ані князём хмельны напітак:

Каб, піўшы, не забыўся ўставы й не перакруціў суд усіх уцісканых.

Дайце хмельны напітак гінучаму і віно тым, каторым горка на душы.

Няхай ён вып’е, і забудзецца бядноту сваю, і стомы свае ня ўспомне балей.

Адчыні вусны свае дзеля немага, да суду ўсіх сыноў, што адыходзяць на вечнасьць.

Адчыні вусны свае, судзі справядліва й барані справу ўбогага а беднага.

Малайчыну жонку хто знойдзе? бо шмат большая за пэрлы цана яе.

Пэўнае да яе сэрца мужа ейнага, і прыбытку ня будзе нястачы.

Робе дабро яму, а ня ліха, усі дні жыцьця свайго.

Шукае воўны а лёну і ахвотна робе рукамі сваімі.

Яна, як караблі купецкія, здалеку дастаўляе емя свае.

І ўстаець яшчэ ночы, і раздаець ежу хатнім сваім, і належнае служэбкам сваім.

Яна падумала праз поле й прыдбала яго; з пладоў рук сваіх яна садзе вінішча.

Папяразуе сілаю сьцёгны свае й мацуе рукі свае.

Цеме, што тавар ейны добры; ня гасьне ночы сьветач ейны.

Выцягуе рукі свае да прасьніцы й дзяржыць верцяно ў далані сваёй.

Адчыняе даланю сваю беднаму і выцягуе рукі свае ўбогаму.

Не баіцца сьнегу ля дому свайго, бо ўвесь дом ейны апранены падвойна.

Яна тчэць сабе каберцы; шоўк а пурпура адзецьце ейнае.

Ведамны ля брамаў муж ейны, як сядзіць із старцамі зямлі.

Яна тчэць цянюсенькае палатно, і прадаець, і паясы Канаанянам — купцом.

Моц а чэсьць — адзецьце ейнае, і сьмяецца аж да апошняга дня.

Адчыняе вусны з мудрасьцяй, і навука міласьці на языццэ ў яе.

Яна глядзіць добра дарогаў дамовы свае і ня есьць хлеба ў дзяньгубстве.

Устаюць дзеці ейныя і завуць яе шчасьліваю; устаець муж ейны і хвале яе.

«Шмат якія дачкі прыдбалі цноту, але ты перайшла ўсі іх».

Прынаднасьць ашукная, і харашыня марная; жонка, што баіцца СПАДАРА, будзе ўхвалёна.

Дайце ёй з пладоў рук ейных, і няхай учынкі ейныя ўхваляць яе ля брамаў.