Прыказяў Салямонавае 27 глава

Кніга Прыказяў Салямонавае
Пераклад Яна Станкевіча → Перевод Десницкого

Не хваліся заўтрашнім днём, бо ня ведаеш, што дзень народзе.

Хай хвале цябе чужы, а ня вусны твае, — чужаземец, а не язык твой.

Цяжкі камень, і пясок вагкі; але гнеў дурнога цяжшы за абодвых.

Гнеў — неміласьціўнасьць, і абурэньне — паводка; але хто вытрывае супроці завісьці?

Валей адкрытае ганеньне, чымся патайная любоў.

Верныя раны любячага, але ашукныя цалаваньні непрыяцеля.

Насычаная душа брыдзіцца наўзаю, але галоднай душы ўсе гаркое соладка.

Як птушка-валацуга, што адляцела ад свайго гнязда, так людзіна, што пайшла ад свайго месца валачыцца.

Масьць а кадзеньне цешаць сэрца, і валей саладзіня прыяцелева, чымся собская рада.

Прыяцеля свайго й прыяцеля айца свайго не пакідай, і да дому брата свайго не хадзі ў дзень няшчасьця свайго; валей сусед блізкі, чымся брат далёкі.

Сыну мой! будзь мудры й павесялі сэрца мае; і я адкажу словам таму, каторы ўпікае імне.

Разважлівы, перадбачачы ліха, хаваецца; простыя йдуць, і іх караюць.

Вазьмі адзецьце ягонае, бо ён ручаў за чужніка, і вазьмі заклад у яго за чужую.

Хто голасна дабраславе прыяцеля свайго рана нараніцы, то за праклён гэта будуць мець яму.

Кажначаснае капаньне вельмі дажджлівага дня й звадлівая жонка аднолькавыя;

Хто хавае яе, хавае вецер, і пахнючы алей у правіцы.

Зялеза войстра зялеза, так людзіна войстра від прыяцеля свайго.

Хто даглядае фіґу, паспытаецца садавіны яе; і хто рупіцца праз спадара свайго, будзе паважаны.

Як у вадзе від — да віду, так сэрца людзіны — да людзіны.

Шэоль а авадон ніколі не насыцяцца, і вочы чалавека не насыцяцца.

Літавальны гаршчок да срэбра і горан да золата, так людзіна, подле хвалы свае.

Калі будзеш таўчы дурнога ў ступе таўкачом памеш круп, дурнота ягоная не аддзеліцца ад яго.

Рупся ведаць стан авец сваіх, даглядай дабро стады свае;

Бо багацьце ня вечнае, і ці карона ад роду да роду?

Сена зьяўляецца, і кунежная трава паказуецца, і гаравое зельле зьбіраюць.

Ягняты дзеля адзецьця твайго, і козы — цана поля.

І даволі казінага малака на ежу табе, на ежу хатнім і на жывеньне служэбак тваіх.