Гавакука 1 глава

Кніга прарокі Гавакука
Пераклад Яна Станкевіча → Перевод Десницкого

Цяжар, каторы відзеў Гавакук прарока.

Обличение, которое было явлено в видении пророку Аввакуму.

Пакуль, СПАДАРУ, буду я галасіць, і Ты ня будзеш слухаць, загукаю да Цябе праз ўсілства, і Ты не вывальняеш?

— Доколе, Господи, я буду взывать,а Ты — не слышать?Я кричу о насилии,а Ты не спасаешь.

Чаму даеш імне бачыць бяспраўе і на гароту глядзець? бо глабаньне а ўсілства перад імною; і ўзьнімаецца вада а сьпярэчка.

Для чего же мне видеть зло,смотреть на несчастье?Предо мной — грабеж, насилие,растут раздор и вражда.

Ад гэтага перастаець дзеяць Права, і суд не перамагае; бо нягодныя абступілі справядлівага, дык суд выходзе скрыўленым.

Потому и Закон оцепенел,и подлинного правосудия не видать,злодей праведника окружил —вот и выходит кривосудие.

«Гляньце на народы й прыгледзьцеся, і зумейцеся дзівуючыся; бо спраўлю справу за дзён вашых, што не паверыце, як раскажуць вам.

— Посмотрите, что будет среди народов!Вглядитесь — и вы изумитесь,собираюсь Я сделать для вас такое,что не поверите, когда вам расскажут!

Бо, гля, Я ўзьніму Хальдэяў, народ гаркі а борзды, што пройдзе па ўсёй шырыні зямлі, каб апанаваць селішчы не свае.

Вот, я поднимаю халдеев —народ суровый и упорный,который пройдет по всей земле,отнимая дома, не принадлежащие ему.

Страшныя а жахлівыя яны; суд іхны а годнасьць іхная выйдзе ад іх самых.

Страшен он, ужасен,сам себе он — правосудие и власть.

І быстрэйшыя за леопарды коні іхныя і айстрэйшыя за вячэрныя ваўкі; і шырака расьцягнуцца коньнікі іхныя, і коньнікі прыйдуць здалеку, палятуць, як арол, што барзьдзіць есьці.

Быстрее барсов его кони,проворней ночной волчьей стаи,скачут всадники,издалека налетают,как орел, настигаютсвою добычу.

Усі дзеля ўсілства прыйдуць; кірунак відаў іхных — на ўсход; і зьбіраюць, як пясок, палоненікаў.

Все они насилия жаждут,глядит вперед вся орда,набирают пленников, что песка.

І з каралёў яны сьмяюцца, і князі будуць насьмехам ім; з кажнага моцнага гораду будуць сьміяцца, бо насыпяць вал і возьмуць яго.

Над царями они издеваются,над князьями насмехаются,над всеми крепостями потешаются —насыплют земляной вал и захватят.

Тады адменіцца дух ягоны, і загардзее, і ізгрэша думаючы, што Сіла ягоная ад бога ягонага».

Налетят, как ветер, и прочь пойдут —сами виновны, для них бог — их сила.

Ці ня Ты спрадвеку, СПАДАРУ, Божа мой? Сьвяты мой? мы не памрэм; СПАДАРУ, Ты прызначыў іх на суд; Моцны! Ты ўмацаваў іх дзеля паправы.

— Но Ты, ведь Ты издревле —Господь, мой Бог, Святыня моя!Да не умрем мы!Господь, они — это Твой приговор,Скала моя, они — наказание Твое!

Чыстыя вочы Твае, каб бачыць ліха, і глядзець на гароту ня можаш; чаму глядзіш Ты на тых, што дзеюць ізрадліва, маўчыш, як нягодныя глытаюць справядліўшых за іх,

— Чьи очи чисты, Тот не терпит зла —как можешь Ты смотреть на нечестие?Что смотришь Ты на измену и молчишь,когда злодей пожирает того, кто его правей?

І чыніш людзёў, як рыбу ў мору, як паўзуны, што няма дзяржаўцы над імі?

Ты оставил людей как рыб морских,как насекомых, среди которых правителя нет.

Выцягнуць усіх іх вудою, загартаюць іх у сець сваю і забіраюць іх у трыгубіцу сваю; з гэтага цешацца а веселяцца.

Их таскают крючком, неводом ловят,сетью влекут — и радостно ликуют!

За тое абракаюць сеці сваёй і кадзяць трыгубіцы сваёй, бо ад іх сытая дзель іхная і сытая ежа іхная.

За то приносит рыбак неводу жертвы,и сети своей кадит —ведь из-за них есть у него кусоки обильна трапеза его!

Ці дзеля таго спаражняюць сець сваю і кажнага часу забіваць народы не жалеюць?

Для того ли он будет сеть опустошать,народы без устали истреблять?

« 3 глава 2 глава »