Прыказяў Салямонавае 28 глава

Кніга Прыказяў Салямонавае
Пераклад Яна Станкевіча → Перевод Десницкого

Нягодныя ўцякаюць, як ніхто не жанецца; але справядлівыя бясьпечныя, як левянё.

За выступ зямлі ё шмат князёў у ёй, але пераз чалавека розуму, веды яна даўгавечная.

Бедная людзіна, што ўціскае галечаў — лівун, што зносе і не даець еміны.

Пакідаючыя права хваляць нягодных, але тыя, што дзяржаць права, сьперачаюцца зь імі.

Благія людзі ня цямяць суду, але тыя, што шукаюць СПАДАРА, цямяць усе.

Валей бедны, што ходзе ў сваёй беззаганнасьці, чымся тый, што ходзе крывымі дарогамі, дарма што ён багаты.

Дзяржачы права — сын мудры, але прыяцель бязульных сарамаціць айца свайго.

Хто павялічае маемасьць сваю квотамі і несправядлівым прыбыткам, тый зьбірае яго бачліваму да бедных.

Хто адварачае вуха свае, каб ня чуць Права, нават малітва ягоная — агіда.

Хто прычыняе, што пасьцівыя блудзяць на благой дарозе, сам уваліцца ў яму сваю, але беззаганным спадзець дабро.

Багатыр — мудрэц у ваччу сваім, але разумны галеча раскумякае яго.

Як справядлівыя цешацца — вялікая слава; але як паўстаюць нягодныя, чалавек хаваецца.

Хто хавае выступы свае, ня будзе мець дасьпеху; але хто спавядаецца а пакідае, таму паспагадаюць.

Шчасьлівая людзіна заўсёды старожкая, але хто каляне сэрца свае, уваліцца ў ліха.

Равучы леў а мурмель-мядзьведзь — нягодны дзяржаўца над галечаю.

Князь, катораму не стаець розуму, таксама вялікі ўцісканьнік. Хто ненавідзе прагавітасьць, падоўжа дні свае.

Чалавек, ацяжараны крывёй душы, аж да ямы будзе бегчы; няхай ніхто яго не дзяржыць.

Хто ходзе пасьціва — спасёны будзе, але крутадушных дарогаў паваліцца на аднэй зь іх.

Хто робе зямлю сваю, насыціцца хлебам; але хто жанецца за пустым, насыціцца беднасьцяй.

Шмат дабраславенстваў на людзіну верную; але хто сьпяшаецца забагацець, ня будзе нявінны.

Зважаць на асобы, ня добра, ба за лусту хлеба муж выступае.

Хто сьпяшаецца забагацець, мае благое вока й ня ведае, што нястача стрэне яго.

Хто ўпікае людзіне, знойдзе потым большую ласку, чымся тый, што падлыгуе языком сваім.

Хто глабае айца свайго альбо маці сваю й кажа: «Няма выступу», тый сябра нішчыцеля.

Хто гордага сэрца, тый узрушае ваду; але хто спадзяецца на СПАДАРА, насыціцца.

Хто спадзяецца на сэрца свае, тый дурны; але хто мудра ходзе, будзе вывальнены.

Хто даець бедным, ня будзе мець нястачы; але хто зачыняе вочы свае, будзе мець шмат праклёнаў.

Як нягодныя ўзвышаюцца, чалавек хаваецца; але як яны гінуць, справядлівыя множацца.