Прыказяў Салямонавае 4 глава

Кніга Прыказяў Салямонавае
Пераклад Яна Станкевіча → Перевод Десницкого

Слухайце, сынове, навуку айцову, слухайце ўважліва, каб пазнаць розум;

Бо добрую навуку даю вам. Не пакідайце права майго;

Бо я быў сын айца свайго, кунежны адзіны ў маці сваёй;

І ён вучыў мяне, і казаў імне: «Няхай сэрца твае дзяржыць моцна словы мае; дзяржы расказаньні мае й жыві;

Прыдбавай мудрасьць, прыдбавай кемнасьць; не забывайся а не адхінайся ад слоў вуснаў маіх.

Не пакідай яе, і яна будзе бараніць цябе; любі яе, і яна будзе сьцерагчы цябе.

Галоўна мудрасьць: прыдбай мудрасьць і за ўсю сваю маемасьць прыдбай кемнасьць;

Вывыш яе, і яна цябе падыйме; яна ўславе цябе, калі ты абыймеш яе;

Яна дасьць на галаву тваю вянок зычлівасьці, падаруе цябе каронаю харашыні».

Слухай, сыну мой, і прыймі словы мае, і памножацца гады жыцьця твайго.

У дарозе мудрасьці я вучыў цябе, вёў цябе па простых сьцежках.

Як ты пойдзеш, сіг твой ня будзе зьдзержаваны, і як пабяжыш, не спатыкнешся.

Моцна дзяржыся навукі, ня кволь, сьцеражы яе; бо яна жыцьцё твае.

На сьцежку нягодных ня ўходзь і ня ступай на дарогу благіх;

Сьцеражыся яе, абмінай яе, адхініся ад яе й абміні;

Бо яны не заснуць, пакуль ня зробяць ліха, і спабудуцца сну, калі ня прычыняць спатыкненьня;

Бо яны ядуць хлеб нягоднасьці і п’юць віно ўсілства.

А сьцежка справядлівых, як сьвятліня сьвітаньня, зьзяе ясьней а ясьней аж да супоўнага дня.

Дарога нягодных, як глыбокая цямнота: яны на ведаюць, аб што спатыкнуцца.

Сыну мой! уважай на словы мае, да казаняў маіх нахіні вуха свае.

Няхай яны не адступаюць ад аччу тваіх; дзяржы іх у сэрцу сваім;

Бо яны — жыцьцё таму, хто знайшоў іх, і ўсяму целу ягонаму ўздараўленьне.

Над усе сьцеражонае сьцеражы сэрца свае, бо зь яго жаролы жыцьця.

Адвярні ад сябе ашукны рот і крутадушныя вусны здаль ад сябе.

Вочы твае хай глядзяць проста, і векі твае проста перад табою.

Разваж добра сьцежку ног сваіх, і ўсі дарогі твае ўладзяцца.

Не адхінайся ані направа, ані налева; адвярні нагу сваю ад ліха.