Адкрыцьцё 4 глава

Адкрыцьцё Яана Багаслова
Пераклад Сабілы і Малахава → Елизаветинская Библия

Пасьля гэтага я глянуў, і вось дзьверы адчыненыя на небе, і ранейшы голас, які я чуў быццам (гук) трубы, які гаварыў да мяне, кажа: узыйдзі сюды, і (Я) пакажу табе, што мусіць стацца пасьля гэтага.

По си́хъ ви́дѣхъ: и҆ сѐ, двє́ри ѿвє́рсты на нб҃сѝ, и҆ гла́съ пе́рвый, є҆го́же слы́шахъ ѩ҆́кѡ трѹбѹ̀ гл҃ющь со мно́ю, гл҃ѧ: взы́ди сѣ́мѡ, и҆ покажѹ́ ти, є҆мѹ́же подоба́етъ бы́ти по си́хъ.

І я ўраз стаўся ў духу; і вось Пасад стаяў на небе, а на Пасадзе — Сядзячы.

И҆ а҆́бїе бы́хъ въ дѹ́сѣ: и҆ сѐ, пр҇то́лъ стоѧ́ше на нб҃сѝ, и҆ на пр҇то́лѣ сѣдѧ́щь:

І Сядзячы быў падобны выглядам да каменю ясьпісу і сардісу; і вясёлка навакол Пасаду, з выгляду падобная да смарагдавай.

и҆ сѣдѧ́й бѣ̀ подо́бенъ видѣ́нїемъ ка́мени ї҆а́спїсѹ и҆ сарді́нови: и҆ (бѣ̀) дѹга̀ ѡ҆́крестъ пр҇то́ла подо́бна видѣ́нїемъ смара́гдови.

І вакол Пасаду — дваццаць чатыры пасады; і на пасадах я ўбачыў дваццаць чатыры старэйшыны, якія сядзяць, апра́нутыя ў белыя вопраткі, і яны мелі на галовах сваіх вянкі залатыя.

И҆ ѡ҆́крестъ пр҇то́ла пр҇то́ли два́десѧть и҆ четы́ри: и҆ на пр҇то́лѣхъ ви́дѣхъ два́десѧть и҆ четы́ри ста́рцы сѣдѧ́щыѧ, ѡ҆блечє́ны въ бѣ҄лыѧ ри҄зы, и҆ и҆мѧ́хѹ вѣнцы̀ зла҄ты на глава́хъ свои́хъ.

І ад Пасаду выходзяць маланкі і грымоты, і галасы, і сем сьветачаў агнявых, (якія) гараць перад Пасадам, якія ёсьць сем духаў Бога.

И҆ ѿ пр҇то́ла и҆схожда́хѹ мѡ́лнїѧ и҆ гро́ми и҆ гла́си: и҆ се́дмь свѣ́щникѡвъ ѻ҆́гненныхъ горѧ́щихъ пред̾ пр҇то́ломъ, и҆̀же сѹ́ть се́дмь дѹхѡ́въ бж҃їихъ:

І перад Пасадам мора шкляное, падобнае да крышталю. А пасярэдзіне Пасаду і вакол Пасаду — чатыры жывёлы, поўныя вачэй сьпераду і ззаду.

и҆ пред̾ пр҇то́ломъ мо́ре стклѧ́но, подо́бно крѷста́ллѹ: и҆ посредѣ̀ пр҇то́ла и҆ ѡ҆́крестъ пр҇то́ла четы́ри живѡ́тна и҆спо́лнєна ѻ҆че́съ спредѝ и҆ созадѝ.

І першая жывёла падобная да льва, і другая жывёла падобная да маладога быка, і трэйцяя жывёла, (якая) мела аблічча, як чалавек, і чацьвёртая жывёла падобная да арла ляту́чага.

И҆ живо́тно пе́рвое подо́бно львѹ̀, и҆ второ́е живо́тно подо́бно телцѹ̀, и҆ тре́тїе живо́тно и҆мѹ́щее лицѐ ѩ҆́кѡ человѣ́къ, и҆ четве́ртое живо́тно подо́бно ѻ҆рлѹ̀ летѧ́щѹ.

І чатыры жывёлы, кожная наўкола на сабе мела па шэсьць крылаў, а ўнутры (яны) поўны вачэй; і (яны) ня маюць спакою ні ўдзень, ні ўначы, кажучы: Сьвяты, Сьвяты, Сьвяты Госпад Бог Усемагутны, Каторы быў і Каторы ёсьць, і Каторы ідзе.

И҆ живѡ́тна четы́ри, є҆ди́но ко́еждо и҆́хъ и҆мѣ́ѧхѹ по ше́сть кри́лъ ѡ҆́крестъ, и҆ внѹтрьѹ́дѹ и҆спо́лнєна ѻ҆че́съ: и҆ поко́ѧ не и҆́мѹтъ де́нь и҆ но́щь, глаго́люще: ст҃ъ, ст҃ъ, ст҃ъ гд҇ь бг҃ъ вседержи́тель, и҆́же бѣ̀ и҆ сы́й и҆ грѧды́й.

І калі жывёлы аддадуць славу і чэсьць, і падзяку Сядзячаму на Пасадзе, Жыву́чаму ў вяках вякоў,

И҆ є҆гда̀ да́ша живѡ́тнаѧ сла́вѹ и҆ чт҇ь и҆ бл҃годаре́нїе сѣдѧ́щемѹ на пр҇то́лѣ, живѹ́щемѹ во вѣ́ки вѣкѡ́въ,

упадуць дваццаць чатыры старэйшыны перад Сядзячым на Пасадзе і кланяюцца Жыву́чаму ў вяках вякоў, і кладуць вянкі свае перад Пасадам, кажучы:

падо́ша два́десѧть и҆ четы́ри ста́рцы пред̾ сѣдѧ́щимъ на пр҇то́лѣ, и҆ поклони́шасѧ живѹ́щемѹ во вѣ́ки вѣкѡ́въ, и҆ положи́ша вѣнцы̀ своѧ҄ пред̾ пр҇то́ломъ, глаго́люще:

Ты годны, Госпадзе, прыняць славу і гонар, і сілу, таму што Ты стварыў усё, і па Тваёй волі (усё) створана і існу́е.

досто́инъ є҆сѝ, гд҇и, прїѧ́ти сла́вѹ и҆ чт҇ь и҆ си́лѹ, ѩ҆́кѡ ты̀ є҆сѝ созда́лъ всѧ́чєскаѧ, и҆ во́лею твое́ю сѹ́ть, и҆ сотворє́на.

« 3 глава 5 глава »