Апакаліпсіс 4 глава

Апакаліпсіс, або Адкравенне святога Апостала Іаана Багаслова
Пераклад праваслаўнай царквы → Елизаветинская Библия

Пасля́ гэтага я ўба́чыў: вось, дзве́ры адчы́неныя на не́бе, і ране́йшы го́лас, які я чуў, нíбы гук трубы́, што гавары́ў са мною, сказа́ў: узыдзí сюды́, і пакажу́ табе, што́ павíнна адбы́цца пасля́ гэ́тага.

По си́хъ ви́дѣхъ: и҆ сѐ, двє́ри ѿвє́рсты на нб҃сѝ, и҆ гла́съ пе́рвый, є҆го́же слы́шахъ ѩ҆́кѡ трѹбѹ̀ гл҃ющь со мно́ю, гл҃ѧ: взы́ди сѣ́мѡ, и҆ покажѹ́ ти, є҆мѹ́же подоба́етъ бы́ти по си́хъ.

І адра́зу я стаў у Ду́ху; і вось, прасто́л стая́ў на не́бе, і на прасто́ле Не́хта сядзе́ў.

И҆ а҆́бїе бы́хъ въ дѹ́сѣ: и҆ сѐ, пр҇то́лъ стоѧ́ше на нб҃сѝ, и҆ на пр҇то́лѣ сѣдѧ́щь:

І Той, Хто сядзе́ў, з вы́гляду быў падо́бны да камянёў я́спісу і сарды́су; і вясёлка вако́л прасто́ла, з вы́гляду падо́бная да смара́гду.

и҆ сѣдѧ́й бѣ̀ подо́бенъ видѣ́нїемъ ка́мени ї҆а́спїсѹ и҆ сарді́нови: и҆ (бѣ̀) дѹга̀ ѡ҆́крестъ пр҇то́ла подо́бна видѣ́нїемъ смара́гдови.

І вако́л прасто́ла — два́ццаць чаты́ры прасто́лы; а на прасто́лах, уба́чыў я, сядзя́ць два́ццаць чаты́ры ста́рцы, апра́нутыя ў бе́лыя адзе́нні, і ме́лі яны на гало́вах сваіх залаты́я вянцы́.

И҆ ѡ҆́крестъ пр҇то́ла пр҇то́ли два́десѧть и҆ четы́ри: и҆ на пр҇то́лѣхъ ви́дѣхъ два́десѧть и҆ четы́ри ста́рцы сѣдѧ́щыѧ, ѡ҆блечє́ны въ бѣ҄лыѧ ри҄зы, и҆ и҆мѧ́хѹ вѣнцы̀ зла҄ты на глава́хъ свои́хъ.

І ад прасто́ла зыхо́дзяць мала́нкі, і грамы́, і галасы́, і сем свяцíльнікаў во́гненных гара́ць пе́рад прасто́лам, гэта — сем ду́хаў Божых.

И҆ ѿ пр҇то́ла и҆схожда́хѹ мѡ́лнїѧ и҆ гро́ми и҆ гла́си: и҆ се́дмь свѣ́щникѡвъ ѻ҆́гненныхъ горѧ́щихъ пред̾ пр҇то́ломъ, и҆̀же сѹ́ть се́дмь дѹхѡ́въ бж҃їихъ:

І пе́рад прасто́лам — мо́ра шкляно́е, падо́бнае да крышталю́; а пасяро́д прасто́ла і вако́л прасто́ла — чаты́ры жывёлы з мно́ствам вачэ́й спе́раду і зза́ду.

и҆ пред̾ пр҇то́ломъ мо́ре стклѧ́но, подо́бно крѷста́ллѹ: и҆ посредѣ̀ пр҇то́ла и҆ ѡ҆́крестъ пр҇то́ла четы́ри живѡ́тна и҆спо́лнєна ѻ҆че́съ спредѝ и҆ созадѝ.

І пе́ршая жывёла была́ падо́бна да льва, і друга́я жывёла падо́бна да цяльца́, і трэ́цяя жывёла ме́ла аблíчча, як у чалаве́ка, і чацвёртая жывёла падо́бна да арла́, які ляцíць.

И҆ живо́тно пе́рвое подо́бно львѹ̀, и҆ второ́е живо́тно подо́бно телцѹ̀, и҆ тре́тїе живо́тно и҆мѹ́щее лицѐ ѩ҆́кѡ человѣ́къ, и҆ четве́ртое живо́тно подо́бно ѻ҆рлѹ̀ летѧ́щѹ.

І гэтыя чаты́ры жывёлы ме́лі ко́жная па шэсць кры́лаў вакол, а ўсярэ́дзіне ў іх мно́ства вачэ́й; і ні ўдзень, ні ўно́чы яны не ма́юць спако́ю, ускліка́ючы: святы́, святы́, святы́ Гасподзь Бог Уседзяржы́цель, Які быў, і ёсць, і ма́е прыйсцí.

И҆ живѡ́тна четы́ри, є҆ди́но ко́еждо и҆́хъ и҆мѣ́ѧхѹ по ше́сть кри́лъ ѡ҆́крестъ, и҆ внѹтрьѹ́дѹ и҆спо́лнєна ѻ҆че́съ: и҆ поко́ѧ не и҆́мѹтъ де́нь и҆ но́щь, глаго́люще: ст҃ъ, ст҃ъ, ст҃ъ гд҇ь бг҃ъ вседержи́тель, и҆́же бѣ̀ и҆ сы́й и҆ грѧды́й.

І калі жывёлы ўзно́сяць сла́ву, і паша́ну, і падзя́ку Таму, Хто сядзíць на прасто́ле, Хто жыве́ ў ве́кі вяко́ў,

И҆ є҆гда̀ да́ша живѡ́тнаѧ сла́вѹ и҆ чт҇ь и҆ бл҃годаре́нїе сѣдѧ́щемѹ на пр҇то́лѣ, живѹ́щемѹ во вѣ́ки вѣкѡ́въ,

тады два́ццаць чаты́ры ста́рцы па́даюць перад Тым, Хто сядзíць на прасто́ле, і кла́няюцца Таму, Хто жыве́ ў ве́кі вяко́ў, і кладу́ць вянцы́ свае перад прасто́лам, ка́жучы:

падо́ша два́десѧть и҆ четы́ри ста́рцы пред̾ сѣдѧ́щимъ на пр҇то́лѣ, и҆ поклони́шасѧ живѹ́щемѹ во вѣ́ки вѣкѡ́въ, и҆ положи́ша вѣнцы̀ своѧ҄ пред̾ пр҇то́ломъ, глаго́люще:

дасто́йны Ты, Госпадзі, прыня́ць сла́ву, і паша́ну, і сíлу, бо Ты ствары́ў усё, і па во́лі Тваёй яно існу́е і ство́рана.

досто́инъ є҆сѝ, гд҇и, прїѧ́ти сла́вѹ и҆ чт҇ь и҆ си́лѹ, ѩ҆́кѡ ты̀ є҆сѝ созда́лъ всѧ́чєскаѧ, и҆ во́лею твое́ю сѹ́ть, и҆ сотворє́на.

« 3 глава 5 глава »