Откровение 10 глава

Откровение Иоанна Богослова (Апокалипсис)
Под редакцией Кулаковых → Пераклад Васіля Сёмухі

Видел я и другого ангела силы великой, сходящего с неба. Он был окутан облаком, над головою его сияла радуга, лицо светилось, как солнце, а ноги его огненным столбам были подобны.

І ўгледзеў я другога анёла моцнага, які сыходзіў зь неба, апрануты ў хмару; над галавою ў яго была вясёлка, і аблічча ў яго як сонца, і ногі ў яго як стаўбуры агнявыя,

В руке своей он держал небольшой развернутый свиток.1 Став правой ногой своей на море, а левой — на землю,

у руцэ ў яго была кніжка разгорнутая. І паставіў ён правую нагу сваю на мора, а левую на зямлю,

голосом, львиному рыку подобным, провозгласил он нечто. Как только умолк он, зазвучали голоса семи громов.

і ўсклікнуў зычным голасам, як рыкае леў; і калі ён усклікнуў, тады сем грамоў прамовілі галасамі сваімі.

А когда проговорили семь громов, взялся было я записать всё это, но услышал голос с небес: «Пусть останется это тайной под печатью,2 не записывай того, о чем говорили семь громов!»

І калі сем грамоў прамовілі галасамі сваімі, я хацеў быў пісаць; але пачуў голас зь неба, які мне казаў: утоі, што сказалі сем грамоў, і ня пішы гэтага.

Затем ангел, которого видел я стоявшим на море и на земле, воздел правую руку свою к небу,

І анёл, якога я бачыў, як стаяў ён на моры і на зямлі, падняў руку сваю да неба

и клялся Живущим во веки веков, Тем, Кто сотворил небо и всё, что в нем, землю сотворил и то, что на ней, море со всем, что в нем; он говорил, что времени не будет больше,

і прысягаў Тым, Які жыве ва векі вечныя, Які стварыў неба і ўсё, што на ім, зямлю і ўсё, што на ёй, і мора і ўсё, што ў ім, — што часу ўжо ня будзе;

что в дни, когда возгласит и вострубит седьмой ангел, свершится тайна Божия, как и обещал Сам Бог пророкам,3 избранным слугам Своим.

але ў тыя дні, калі ўзьнясе голас сёмы анёл, калі ён затрубіць, спраўдзіцца тайна Божая, як Ён абвясьціў рабам Сваім прарокам.

После этого с неба снова раздался голос, который я уже слышал. Он сказал мне: «Пойди и возьми из рук ангела, что стоит на земле и на море, свиток раскрытый».

І голас, які я чуў зь неба, зноў пачаў гаварыць са мною і сказаў: ідзі, вазьмі разгорнутую кніжку з рукі ў анёла, які стаіць на моры і на зямлі.

Я пошел к ангелу и сказал ему: «Дай мне этот небольшой свиток». Он ответил: «Возьми и съешь его. Будет сладким во рту он, как мед, но во чреве твоем отзовется мучительной болью».4

І я пайшоў да анёла і сказаў яму: дай мне кніжку. Ён сказаў мне: вазьмі і зьеж яе; яна будзе горкая ў чэраве тваім, але ў вуснах тваіх будзе салодкая, як мёд.

Взял я этот свиток небольшой у ангела и тотчас же съел его. Было сладко устам моим, как от меда. Когда же проглотил я свиток, страшную боль ощутил я во чреве своем.5

І ўзяў я кніжку з рукі анёла і зьеў яе; і яна ў вуснах маіх была салодкая, як мёд; а калі зьеў яе, дык горка зрабілася ў чэраве маім.

Но мне сказали: «Ты и дальше6 должен пророчествовать всем народам и племенам, языкам и разным царям».7

І сказаў ён мне: табе трэба зноў прарочыць пра народы і плямёны і роды і цароў многіх.

Примечания:

Под редакцией Кулаковых

2 [1] — Или: открытую книжечку; то же в ст. 9 и 10.

4 [2] — Букв.: запечатай.

7 [3] — См. в Словаре Пророк.

9 [4] — Букв.: но произведет он горечь в твоем чреве.

10 [5] — Букв.: стало горько во чреве моем.

11 [6] — Букв.: вновь.

11 [7] — Или: возвещать пророчества перед народами…; или: о народах…

« 9 глава 11 глава »