Неемия 2 глава

Книга Неемии
Под редакцией Кулаковых → Пераклад Чарняўскага 2017

 
 

В месяце нисане, в двадцатый год1 правления царя Артаксеркса, когда принесли вино,2 я отнес чашу3 царю и подал ему. Царь, прежде не видевший меня печальным,4
 
А сталася ў месяцы Нісан, на дваццаты год царавання цара Артаксэркса, калі ён меў піць, падняў я віно і падаў цару, бо не быў я сумны перад абліччам яго.

спросил: «Отчего на лице твоем печаль? Ты ведь не болен, нет? Видно, точно печаль у тебя на сердце!» Услышав это, я в большом страхе
 
Цар жа сказаў мне: «Чаму твар твой сумны, хаця я не думаю, што ты хворы? Гэта нішто іншае, як смутак сэрца». І я моцна спалохаўся,

отвечал царю: «Да живет царь вечно! Как мне не печалиться, если город, где гробницы моих праотцев, лежит в запустении, а его ворота сожжены дотла?»
 
і сказаў я цару: «Жыві, цару, навекі! Як жа не будзе сумны твар мой, калі горад магіл бацькоў маіх спустошаны, і брамы яго спалены агнём?»

Тогда царь спросил: «Так чего ты желаешь?» Я, помолясь Богу Небесному,
 
І кажа цар да мяне: «Дык што ты просіш?» І я памаліўся да Бога нябеснага

ответил царю: «Если это угодно царю и если угоден тебе твой слуга, то отправь меня в Иудею, в город, где гробницы моих праотцев, чтобы я отстроил его».
 
і сказаў цару: «Калі гэта падабаецца цару і калі паслугач твой мае ласку ў цябе, дык пашлі мяне ў Юдэю, у горад магіл бацькоў маіх, і я адбудую яго».

Царь, сидя рядом с царицей, спросил меня: «Как долго продлится твое путешествие и когда ты вернешься?» Значит, царю было угодно отпустить меня. Я назвал срок
 
Ды сказаў мне цар, і царыца сядзела побач яго: «Як доўга працягнецца падарожжа тваё ды калі ты вернешся?» І захацелася цару паслаць мяне, і я вызначыў яму час.

и попросил царя: «Если угодно царю, пусть мне дадут письма к наместникам областей за Евфратом, чтобы они позволили мне прибыть в Иудею,
 
І сказаў я цару: «Калі цару здаецца добрым, то хай будуць дадзены мне лісты да кіраўнікоў за ракою, каб мяне прапускалі, пакуль не дабяруся ў Юдэю;

и письмо к Асафу, хранителю царских лесов, чтобы он выделил мне бревен для строительства ворот крепости, что возле Храма, для городской стены и того дома, где мне жить». Всё это царь дал мне, поскольку благодеющая рука Бога моего была надо мной.
 
і ліст да Асафа, загадчыка царскага лесу, каб даў ён мне дрэва, каб мог я пабудаваць брамы вежы пры доме, і мура гарадскога, і дома, у якім буду жыць». І даў мне цар, бо добрая рука Бога майго супачывала на мне.

Я отправился к наместникам областей за Евфратом и передал им письма царя. Царь также отправил со мной всадников во главе с военачальниками.
 
І прыбыў я да кіраўнікоў краіны за ракой, і падаў я ім царскія лісты. А цар паслаў са мною кіраўнікоў над ваярамі і коннікаў.

Услышав об этом, Санваллат из Хорона и Товия, слуга аммонитян, пришли в негодование, ведь появился человек, желающий добра израильтянам.
 
І пачулі гэта Санабалат Хараніт і Тобія, паслугач аманіцянскі, ды засумавалі яны вялікім смуткам, што прыбыў чалавек, які турбуецца пра сыноў Ізраэля.

Я пришел в Иерусалим и, пробыв там три дня,
 
І прыйшоў я ў Ерузалім, і быў там тры дні.

встал среди ночи, взял с собой несколько человек и никому не сказал, что Бог положил мне на сердце сделать для Иерусалима. Из животных при мне был только осёл,5 на котором я ехал верхом.
 
І ўстаў я ноччу, і некалькі людзей са мной, і нікому я не сказаў, што Бог мой паклаў мне на сэрца зрабіць у Ерузаліме; і не меў я іншае жывёліны, апрача той, на якой ехаў.

Выехав ночью через Долинные ворота, я отправился к Драконьему источнику и Мусорным6 воротам: я осматривал разрушенные стены Иерусалима и городские ворота, уничтоженные огнем.
 
І праехаў я ноччу праз браму Даліны і перад крыніцай Дракона і да брамы Гнаявой кучы, і даследаваў руіны муроў Ерузаліма, і брамы яго, спаленыя агнём.

Оттуда я проехал к воротам Источника и к Царскому пруду, но дальше осёл, на котором я ехал верхом, пройти не мог.
 
І даехаў я да брамы Крыніцы і да сажалкі Цара, і не было месца, каб прайсці, для жывёліны, на якой я сядзеў.

Тогда я поднялся вверх по долине Кедрон, осматривая стену, а потом вернулся обратно и снова проехал через Долинные ворота.
 
Дык ноччу прайшоў я праз раку і агледзеў мур; ды зноў праехаў праз браму Даліны, і вярнуўся назад.

Начальники не знали, куда я ходил и что делал: ни простым иудеям, ни священникам, ни знати, ни начальникам, никому из тех, кому предстояла работа, я пока ничего не рассказывал.
 
А кіраўнікі не ведалі, куды я хадзіў і што я рабіў, але аж дасюль я не выяўляў гэтага ані юдэям, ані святарам, ані магнатам, ані кіраўнікам, ані іншым, якія выконвалі работу.

Но позже я сказал им: «Смотрите, в какой мы беде: Иерусалим лежит в запустении, его ворота сожжены дотла! Давайте отстроим стены Иерусалима, избавимся наконец от этого позора!»
 
І я сказаў ім: «Вы бачыце смутак, у якім мы знаходзімся, бо Ерузалім спустошаны, і брамы яго спалены агнём; хадземце і адбудуем мур Ерузаліма і не будзем больш у ганьбе».

Я поведал им о благодеющей мне руке Бога моего, пересказал и слова, что говорил мне царь. Тогда они твердо решили и укрепились в этом благом намерении: «Непременно будем строить!»
 
І распавёў я ім, што добрая рука Бога майго была нада мной, і словы цара, што ён казаў мне; і яны сказалі: «Возьмемся і адбудуем!» І рукі іх умацаваліся да добрай справы.

Узнав об этом, Санваллат из Хорона, Товия, слуга аммонитян, и Гешем из Аравии стали с презрением насмехаться над нами, говоря: «Что за дело вы тут затеяли? Может, мятеж против царя?»
 
А пачулі пра гэта Санабалат Хараніт і Тобія, паслугач аманіцянскі, і Гасэм араб, ды кпілі з нас і з пагардаю казалі: «Што гэта за справа, якую вы робіце? Ці не думаеце вы супраць цара ўзбунтавацца?»

Но я сказал им в ответ: «Бог Небесный дарует нам успех в строительстве, за которое мы, слуги Его, принялись! Вашей же доли нет в Иерусалиме, нет у вас права на это, не будет и памяти о вас».
 
І я ім даў адказ, кажучы: «Сам Бог Нябесны спрыяе нам, і мы, паслугачы Яго, возьмемся і адбудуем. А вы не маеце ані ўдзелу, ані права, ані памяці ў Ерузаліме».

Примечания:

 
Под редакцией Кулаковых
1  [1] — Вероятная дата — март—апрель 445 г. до Р. Х.
1  [2] — Перевод по LXX. Масоретский текст: вино (было) перед ним — т. е. перед царем.
1  [3] — Букв.: вино.
1  [4] — Или: я не выглядел печальным.
12  [5] — Букв.: (другого) животного не было при мне, кроме того животного; то же в ст. 14.
13  [6] — Или: Навозным.
 
 


2007–2024. Сделано с любовью для любящих и ищущих Бога. Если у вас есть вопросы или пожелания, то пишите нам: bible-man@mail.ru.