Неемия 2 глава

Книга Неемии
Под редакцией Кулаковых → Пераклад Антонія Бокуна

 
 

В месяце нисане, в двадцатый год1 правления царя Артаксеркса, когда принесли вино,2 я отнес чашу3 царю и подал ему. Царь, прежде не видевший меня печальным,4
 
І сталася ў месяцы Нісан, у дваццатым годзе валадара Артарксэркса, віно было перад абліччам ягоным. І я падняў віно, і даў валадару; і ня быў я смутны перад абліччам ягоным.

спросил: «Отчего на лице твоем печаль? Ты ведь не болен, нет? Видно, точно печаль у тебя на сердце!» Услышав это, я в большом страхе
 
І сказаў мне валадар: «Чаму аблічча Тваё смутнае, а ты ня хворы? Гэта нішто іншае, як смутак сэрца». Я спалохаўся вельмі моцна,

отвечал царю: «Да живет царь вечно! Как мне не печалиться, если город, где гробницы моих праотцев, лежит в запустении, а его ворота сожжены дотла?»
 
і сказаў валадару: «Няхай жыве валадар на вякі! Як ня будзе смутным аблічча маё, калі горад, дом магілаў бацькоў маіх, спустошаны, і брамы ягоныя спаленыя агнём!»

Тогда царь спросил: «Так чего ты желаешь?» Я, помолясь Богу Небесному,
 
І сказаў мне валадар: «Пра што просіш?» Я памаліўся Богу нябеснаму,

ответил царю: «Если это угодно царю и если угоден тебе твой слуга, то отправь меня в Иудею, в город, где гробницы моих праотцев, чтобы я отстроил его».
 
і сказаў валадару: «Калі [падаецца] добрым валадару, і слуга твой знайшоў ласку перад абліччам тваім, пашлі мяне ў Юдэю, у горад магілаў бацькоў маіх, і я адбудую яго».

Царь, сидя рядом с царицей, спросил меня: «Как долго продлится твое путешествие и когда ты вернешься?» Значит, царю было угодно отпустить меня. Я назвал срок
 
І сказаў мне валадар, а валадарка сядзела каля яго: «Як доўга ты будзеш у дарозе? І калі вернешся?» І гэта было добрым перад абліччам валадара, і ён паслаў мяне, і я вызначыў яму час.

и попросил царя: «Если угодно царю, пусть мне дадут письма к наместникам областей за Евфратом, чтобы они позволили мне прибыть в Иудею,
 
І я сказаў валадару: «Калі [падаецца] добрым валадару, няхай дадуць мне лісты да ваяводаў Зарэчча, каб прапусьцілі мяне, пакуль я дайду да Юдэі,

и письмо к Асафу, хранителю царских лесов, чтобы он выделил мне бревен для строительства ворот крепости, что возле Храма, для городской стены и того дома, где мне жить». Всё это царь дал мне, поскольку благодеющая рука Бога моего была надо мной.
 
і ліст да Асафа, загадчыка лясоў валадара, каб ён даў мне дрэва для бэлькаў брамаў гораду, у якім Дом [Божы], і для муроў гораду, і на дом, у які я ўвайду». І даў мне валадар, бо добрая рука Бога майго [была] нада мною.

Я отправился к наместникам областей за Евфратом и передал им письма царя. Царь также отправил со мной всадников во главе с военачальниками.
 
І я прыйшоў да ваяводаў Зарэчча, і даў ім лісты валадара. І паслаў валадар са мною начальнікаў войска і вершнікаў.

Услышав об этом, Санваллат из Хорона и Товия, слуга аммонитян, пришли в негодование, ведь появился человек, желающий добра израильтянам.
 
І пачуў Санвалат Харанянін і Товія, слуга Аманянін, і ім было вельмі прыкра, што прыйшоў чалавек, каб шукаць дабра для сыноў Ізраіля.

Я пришел в Иерусалим и, пробыв там три дня,
 
І я прыйшоў у Ерусалім, і быў там тры дні.

встал среди ночи, взял с собой несколько человек и никому не сказал, что Бог положил мне на сердце сделать для Иерусалима. Из животных при мне был только осёл,5 на котором я ехал верхом.
 
І я ўстаў уначы, і некалькі чалавек са мною, і я нікому не сказаў, што Бог мой даў мне на сэрца зрабіць для Ерусаліму. А жывёлы не было са мною ніякай, акрамя той жывёлы, на якой я ехаў.

Выехав ночью через Долинные ворота, я отправился к Драконьему источнику и Мусорным6 воротам: я осматривал разрушенные стены Иерусалима и городские ворота, уничтоженные огнем.
 
І я прыехаў уначы праз Браму Даліны перад крыніцай Цмокаў да Брамы Гною; і агледзеў я муры Ерусаліму, якія былі зруйнаваныя, і брамы ягоныя, якія спаленыя агнём.

Оттуда я проехал к воротам Источника и к Царскому пруду, но дальше осёл, на котором я ехал верхом, пройти не мог.
 
І я прайшоў да Брамы Крыніцы і да сажалкі валадарскай; і не было месца прайсьці жывёле, [якая была] пада мною.

Тогда я поднялся вверх по долине Кедрон, осматривая стену, а потом вернулся обратно и снова проехал через Долинные ворота.
 
І я ўзьняўся ўначы ўздоўж ручая, і агледзеў мур, і вярнуўся, і ўвайшоў праз Браму Даліны, і вярнуўся.

Начальники не знали, куда я ходил и что делал: ни простым иудеям, ни священникам, ни знати, ни начальникам, никому из тех, кому предстояла работа, я пока ничего не рассказывал.
 
А кіраўнікі [народу] ня ведалі, куды я хадзіў і што рабіў. Ані Юдэям, ані сьвятарам, ані шляхце, ані кіраўнікам, ані іншым, якія выконвалі працу, я не распавядаў [нічога] аж да гэтай пары.

Но позже я сказал им: «Смотрите, в какой мы беде: Иерусалим лежит в запустении, его ворота сожжены дотла! Давайте отстроим стены Иерусалима, избавимся наконец от этого позора!»
 
І я сказаў ім: «Вы бачыце гора, у якім мы [знаходзімся], што Ерусалім зруйнаваны і брамы ягоныя спаленыя агнём. Хадзем і адбудуем муры Ерусаліму, і ня будзем больш у ганьбе».

Я поведал им о благодеющей мне руке Бога моего, пересказал и слова, что говорил мне царь. Тогда они твердо решили и укрепились в этом благом намерении: «Непременно будем строить!»
 
І я распавёў ім пра руку Бога майго, якая была добрай да мяне, а таксама пра словы валадара, якія ён казаў мне. І яны сказалі: «Станем і будзем будаваць». І ўмацавалі рукі свае на добрую [справу].

Узнав об этом, Санваллат из Хорона, Товия, слуга аммонитян, и Гешем из Аравии стали с презрением насмехаться над нами, говоря: «Что за дело вы тут затеяли? Может, мятеж против царя?»
 
І пачулі Санвалат Харанянін, і Товія, слуга Аманянін, і Гешэм Араб, і сьмяяліся з нас, і грэбавалі намі, і казалі: «Што гэта за справа, якую вы робіце? Ці не бунтуецеся вы супраць валадара?»

Но я сказал им в ответ: «Бог Небесный дарует нам успех в строительстве, за которое мы, слуги Его, принялись! Вашей же доли нет в Иерусалиме, нет у вас права на это, не будет и памяти о вас».
 
І я даў ім адказ, і сказаў ім: «Бог нябесны, Ён [Сам] дасьць нам посьпех, і мы, слугі Ягоныя, устанем і будзем будаваць. А для вас няма ані часткі, ані праведнасьці, ані памяці ў Ерусаліме».

Примечания:

 
Под редакцией Кулаковых
1  [1] — Вероятная дата — март—апрель 445 г. до Р. Х.
1  [2] — Перевод по LXX. Масоретский текст: вино (было) перед ним — т. е. перед царем.
1  [3] — Букв.: вино.
1  [4] — Или: я не выглядел печальным.
12  [5] — Букв.: (другого) животного не было при мне, кроме того животного; то же в ст. 14.
13  [6] — Или: Навозным.
 
 


2007–2024. Сделано с любовью для любящих и ищущих Бога. Если у вас есть вопросы или пожелания, то пишите нам: bible-man@mail.ru.