1 Царств 1 глава

Первая книга Царств
Cовременный перевод WBTC → Пераклад Васіля Сёмухі

 
 

Жил один человек по имени Елкана, из Рамафаим-Цофима на горе Ефремовой. Елкана был из семьи Цуфа. Елкана был сыном Иерохима. Иерохим был сыном Илии. Илия был сыном Тоху. А Тоху был сыном Цуфа Ефрафянина.
 
Быў адзін чалавек з Раматаім-Цофіма, з гары Яфрэмавай, імя яго Элкана, сын Ерахама, сына Ілія, сына Тоху, сына Цуфа, — Эфрацянін;

У Елкана было две жены. Одну звали Анна, а другую — Феннана. У Феннаны были дети, а у Анны детей не было.
 
у яго былі дзьве жонкі: імя адной Ганна, а імя другой Фэнана; у Фэнаны былі дзеці, а ў Ганны ня было дзяцей.

Каждый год Елкана уходил из своего города в Силом поклоняться и приносить жертву Господу Всемогущему. В Силоме священниками Господа были Офни и Финеес. Они были сыновьями Илия.
 
І хадзіў гэты чалавек з горада свайго ў адпаведныя дні пакланяцца і прыносіць ахвяру Госпаду Саваофу ў Сілом; і там былі два сыны ягоныя, Офні і Фэнэес, сьвятарамі Госпада.

Каждый раз, когда Елкана приносил жертву, он давал часть еды своей жене Феннане и её детям.
 
У той дзень, калі Элкана прыносіў ахвяру, даваў Фэнане, жонцы сваёй, і ўсім сынам яе і дочкам яе долі;

Анне же Елкана всегда давал вдвое больше, ибо любил Анну, несмотря на то, что Господь не дал ей детей.
 
а Ганьне даваў долю адмысловую, бо кахаў Ганну, хоць Гасподзь замкнуў улоньне яе.

Феннана всегда очень огорчала Анну из-за того, что та не могла иметь детей.
 
Суперніца яе моцна засмучала яе, падбіваючы яе да нараканьняў на тое, што Гасподзь замкнуў улоньне яе.

Так бывало каждый год. Каждый раз, когда их семья ходила в дом Господень в Силом, Феннана огорчала Анну. Однажды, когда Елкана совершал жертвоприношение, Анна опечалилась и заплакала. Она ничего не ела,
 
Так бывала кожны год, калі хадзіла яна ў дом Гасподні: тая засмучала яе, а гэтая плакала і ня ела.

и муж её, Елкана, сказал ей: "Анна, почему ты плачешь и почему не ешь? О чём скорбит твоя душа? У тебя есть муж, разве я не лучше для тебя десяти сыновей?"
 
І сказаў ёй Элкана, муж яе: Ганна! Чаго ты плачаш і чаму не ясі, і, чаго смуткуе сэрца тваё? ці ж ня лепшы я табе за дзесяць сыноў?

После того, как они поели и попили, Анна тихо встала и вышла помолиться Господу. Илий же, священник, сидел у входа в храм Господа.
 
І ўстала Ганна пасьля таго, як яны елі і пілі ў Сіломе. А Ілій сьвятар сядзеў тады на сядзеньні каля ўваходу ў храм Гасподні.

Анна была очень опечалена и горько плакала, молясь Господу.
 
І была яна ў скрусе душы, і малілася Госпаду, і горка плакала,

И дала она обет Богу, говоря: "Господи Всемогущий, посмотри на скорбь мою. Вспомни обо мне! Не забудь меня. Если Ты дашь мне сына, я отдам его Тебе. Он будет назореем и не станет пить ни вина, ни крепких напитков, и никто не острижёт его волос".
 
і дала абяцаньне, кажучы: Госпадзе Саваоф! Калі Ты ўважыш скрусе рабы Тваёй і спамянеш пра мяне, і не забудзеш рабы Тваёй і дасі рабе Тваёй дзіця мужчынскага полу, дык я аддам яго Госпаду на ўсе дні жыцьця яго, і брытва не кране галавы ягонай.

Анна долго молилась Господу, а Илий всё это время следил за её губами.
 
Тым часам як яна доўга малілася прад Госпадам, Ілій глядзеў на вусны яе;

Но Анна молилась в сердце своём, поэтому губы её шевелились, а голоса слышно не было, и Илий подумал, что Анна пьяна.
 
і як Ганна гаварыла ў сэрцы сваім, а вусны яе толькі варушыліся, і ня было чуваць голасу яе, дык Ілій прыняў яе за п’яную.

Он сказал ей: "Ты слишком много пила! Пора оставить вино".
 
І сказаў ёй Ілій: дакуль ты будзеш п’яная? працьверазіся зь віна твайго.

Анна сказала: "Нет, господин мой, я не пила ни вина, ни пива. Я глубоко скорблю и изливаю душу свою перед Господом.
 
І адказвала Ганна і сказала: не, спадару мой; я — жонка, што засмучаецца духам, віна і сікеру я ня піла; а выліваю душу маю прад Госпадам;

Не считай меня плохой женщиной. Я молилась так долго от великой печали и скорби моей".
 
ня лічы рабы тваёй нягоднаю жанчынаю, бо ад вялікай журбы маёй і ад скрухі маёй я гаварыла дагэтуль.

Илий ответил: "Иди с миром. Пусть Бог Израилев даст тебе то, о чём ты просила Его".
 
І адказваў Ілій і сказаў: ідзі зь мірам, і Бог Ізраілеў спраўдзіць просьбу тваю, чаго ты прасіла ў Яго.

Анна сказала: "Да найду я милость в глазах твоих!" Затем она ушла, поела немного и не была уже такой печальной, как прежде.
 
А яна сказала: хай жа знойдзе раба твая літасьць у вачах тваіх! І пайшла яна ў дарогу сваю, і ела, і аблічча яе ня было ўжо журботнае, як раней.

На следующее утро семья Елкана встала рано. Они поклонились перед Господом и вернулись домой в Раму. Елкана спал со своей женой Анной, и Господь вспомнил о ней.
 
І ўсталі яны раніцай, і пакланіліся прад Госпадам, і вярнуліся, і прыйшлі ў дом свой у Раму. І паклікаў Элкана Ганну, жонку сваю, і спамянуў пра яе Гасподзь.

Через некоторое время Анна забеременела и, когда пришло время, родила сына и назвала его Самуилом. Она сказала: "Я назвала его так потому, что просила его у Господа".
 
Празь некаторы час зачала Ганна і нарадзіла сына і дала яму імя Самуіл, бо, «у Госпада я выпрасіла яго».

В тот год Елкана пошёл в Силом принести жертву и сдержать обеты, данные Богу. Он взял с собой всю свою семью.
 
І пайшоў муж яе Элкана і ўся сям’я ягоная прынесьці гадавую ахвяру Госпаду і абяцаньні свае.

Но Анна не пошла. Она сказала Елкане: "Когда я отниму мальчика от груди, и он подрастёт и станет есть твёрдую пищу, я отведу его в Силом и отдам его Господу. Он станет назореем и останется там навсегда".
 
А Ганна не пайшла, сказаўшы мужу свайму: калі дзіця будзе аднята ад грудзей і падрасьце, тады я завяду яго, і ён зьявіцца прад Госпадам і застанецца там назаўсёды.

Елкана, муж её, сказал: "Делай, как хочешь. Оставайся дома, пока мальчик не подрастёт и не станет есть твёрдую пищу. И пусть Господь утвердит слова твои". Анна осталась дома и нянчила своего сына, пока не вскормила его.
 
І сказаў ёй Элкана, муж яе: рабі, што табе заўгодна; заставайся, пакуль ня выкарміш яго грудзьмі; толькі хай спраўдзіць Гасподзь слова, якое выйшла з вуснаў тваіх. І засталася жонка ягоная і карміла грудзямі сына свайго, пакуль ня выкарміла.

Когда мальчик подрос и стал есть твёрдую пищу, Анна повела его в дом Господа в Силом. Она взяла с собой трёхлетнего тельца, одну ефу муки и бутыль вина.
 
А калі выкарміла яго, пайшла зь ім у Сілом, узяўшы тры цяляці і адну эфу мукі і мех віна, і прыйшла ў дом Госпада ў Сіломе; а хлопчык быў яшчэ дзіця.

Они предстали перед Господом. Елкана заколол тельца и принёс жертву Господу, как делал обычно. И тогда Анна отдала мальчика Илию.
 
І закалолі цяля; і прывялі хлопчыка да Ілія,

Она сказала: "Прости меня, господин мой. Я — та самая женщина, которая здесь при тебе стояла и молилась Господу. Поверь мне,
 
і сказала: о, спадару мой! хай жыве душа твая, спадару мой! я — тая самая жанчына, якая тут пры табе стаяла і малілася Госпаду;

я молилась об этом ребёнке, и Господь исполнил мою просьбу. Он дал мне это дитя.
 
за гэтае дзіця малілася я, і спраўдзіў мне Гасподзь просьбу маю, чаго я прасіла ў Яго;

И теперь я отдаю его Господу, и он будет служить Ему всю свою жизнь". Анна оставила там мальчика, и он почтил Господа.
 
і я аддаю яго Госпаду на ўсе дні жыцьця ягонага — служыць Госпаду. І пакланілася там Госпаду.

Примечания:

 
 
Пераклад Васіля Сёмухі
18 У друкаванай версіі: «ў няволю», замест «ў дарогу».
 


2007–2024. Сделано с любовью для любящих и ищущих Бога. Если у вас есть вопросы или пожелания, то пишите нам: bible-man@mail.ru.