Якуба 1 раздзел — Біблія — Большая частка Новага Запавета ў перакладзе П. Татарыновіча

¹ Якуб слуга Бога і Ўсеспадара нашага Езуса Хрыстуса дванаццаці пакаленням, што знайходзяцца ў расцярушэнні, прывет.

² Лічэце сабе за вялікую радасьць, браты мае, калі рожныя спакусы* вас агорнуць,

³ ведаючы, што дазнанне веры вашай творыць вытрываласьць;

⁴ а вытрываласьць гэта дзеля дасканалячае, каб вы былі поўнадасканальнымі без ніякіх недахопаў.

⁵ І калі хто з вас патрабуе мудрасьці* няхай просіць у Бога, шчодра даючага без дакораў, і дасцца яму.

⁶ Але хай просіць зь вераю бязь ценю сумніву; хто бо сумняваецца, падобны марской хвалі, ветрам падыманай ды ганянай.

⁷ Гэткі чалавек хай не спадзяецца атрымаць што ад Бога.

⁸ Двудушны муж хісткі ёсьць на ўсіх шляхох сваіх.

⁹ Хай ганарыцца брат пакорны* высокасьцю сваёю;

¹⁰ а багаты — сваёю нізкасьцю, праміне бо як той квет на траве:

¹¹ узыйдзе сонца, настане сьпека, высушыць траву і квет ападае, краса выгляду ягонага нікне; так вяне і багаты на сваіх шляхох.

¹² Шчасьлівы муж, які вытрымоўвае спакусу, бо-ж калі быў выпрабаваны, атрымае вянец жыцьця, які абяцаў Бог Любячым Яго.

¹³ Ніхто ў спакусе* хай не кажа: Бог мяне спакушае; Бог бо не спакушаецца злом і Сам нікога ня кусіць.

¹⁴ Але кажны спакушаецца поцягам і прывабай свае похаці.

¹⁵ Похаць-жа, зачаўшы, родзіць грэх; а грэх дакананы родзіць сьмерць.

¹⁶ Дык не манеце сабе, браты найдаражэйшыя:

¹⁷ ўсякае найлепшае дарэнне і ўсякі дасканальны дар* згары ёсьць, зыйходзіць ад Айца сьвятла, ў якога няма зьменнасьці ані ценю перамены;

¹⁸ з уласнае бо волі радзіў нас словам праўды, каб мы былі нейкім начаткам яго стварэння*.

¹⁹ Вы гэта ведаеце, браты мае мілыя. Хай, восьжа, кажны чалавек хуткі будзе да слухання, а спавольны да гутаркі й спавольны да гневу*.

²⁰ Гнеў бо да справядлівасці Божай ня спрычыняецца.

²¹ Таму, адкінуўшы ўсялякую нечысьць ды лішнюю злосьць, з лагоднасьцю прыймайце ўсеванае слова, могучае збавіць вашыя душы.

²² Будзьце выканальнікамі слова, а не слухачамі толькі, ашукваючымі сябе.

²³ Бо калі хто слухае слова ды ня выконвае, той падобны да чалавека, што прызіраецца ў люстры прыроднаму абліччу:

²⁴ ён азірнуў сябе і адыйшоў ды зараз забыўся, якім быў.

²⁵ А хтоб пранік дасканалы закон вольнасьці* ды вытрываў быў ім, ня слухачом забудчывым стаўшыся, але выканальнікам дзела, той шчасьлівы будзе ў чыне сваім.

²⁶ Каліж хто думае, што ён пабожны, ня сутрымоўваючы языка свайго, але абласучваючы сэрца сваё, таго пабожнасьць пустая*.

²⁷ Чыстай і беззаганнай перад Богам і Айцом ёсьць тая пабожнасьць: каб вясьці догляд сірат і ўдоваў, а сябе ўсьцярэгчы неапаганеным ад гэтага сьвету.

Зноскі:

2 Спакусы — розныя праціўнасці жыцця. Хрысціянін хоча дасканальна з’адзініцца з Хрыстусам праз цярплівасць у злыбядах, таму ён так цэніць нагоды да цярпення.

5 Патрэбная мудрасць — прызнанне свайго празначэння, сэнсу і правільнага шляху жыццёвага. І хто моліць яе шчырым сэрцам і верай няхіслівай, Бог з прыхільнасцю дасьць яе.

9 Пакорны — паніжаны убогасцю, упаследжаннем свайго стану, гэткі бо хутчэй можа спадзявацца ад Бога спачуцьця і вывышэння, калі не праклінаціме свае долі; а багаты хай і пры сваіх дастатках жыццёвых стараецца быць пакорным, няма бо чаго вывышацца маемасцю надта знікомаю. Кажнаму сваё выпрабаванне й адказнасьць.

13 Спакушаць абазначае у св. Пісанні або падбухторваць да благога, і гэтак Бог нікога не спакушае, або гартаваць у цноце, на гэта Бог насылаў напркл. выпрабаванне на Адрагама (Жыд. 11:17). Так і кажнаму чалавеку Бог дае вольны выбар між дабром і злом, быць паслухмяным Сабе, або — не, але нікога не спакушае, робячы зло прывабным, бож Ён Сам, Дабро несканчальнае, ёсць найвышэйшай прывабай, таму нікім ня можа спакушацца; над Ім бо зло ня мае сілы. Спакушае чалавека похаць, яна, моў распусніца, блазніць яго, каб прыжыць з ім грэх, які сваім чарадом родзіць моральную смерць.

17 Дар вышэйшы, уздым волі да нейкага чыну нап., паходзячы ад Бога, які можна назваць дарам Божым, пазнаецца па сваёй грунтоўнай сталасці; а плыткахіслівыя парывы, выбухаючыя й знікаючыя, бы дым — гэта самаабман.

18 Адкуплены чалавек родзіцца, згодна з вечнаю Прамудрасцю, Словам Праўды, каб стацца зачаткам, пяршынёю, новага жыцця.

19 Чалавек не павінен быць скоры да гневу, ён бо чалавечы, а Бог пасвойму мерае.

25 Закон Хрыстуса (Эванэлія), гэта закон свабоды, бо даны дзецям Божым, выконваючым яго з любасці, а не нявольнікам спаўняўшым яго толькі з боязі кары.

26 Існа пабожны кілзае свой язык, ня крыве душою, каб выкруціцца перад сваім сумленнем, сее любасць, высцярагаючыся усякай гідоты.

Знайшлі памылку ў тэксце? Вылучыце яе і націсніце: Ctrl + Enter

Сябры, вельмі патрэбныя наступныя папяровыя выданні:

Сьвятая Бібля ў перакладзе Янкі Станкевіча 1973 (і Новы Закон 1970).
Эвангельле Мацьвея, Марка, Лукі, Іоана — 1926−1930, Лодзь.
Евангелля і Дзеі ў перакладах Гадлеўскага і Татарыновіча.
Генезіс і Кніга Эклезіяста, або Прапаведніка ў перакладзе Яна Пятроўскага, 1984, 1987.

Калі вы імі валодаеце і можаце прадаць, патэлефануеце па тэлефоне +375296422269, ці напішыце — bible-man@mail.ru.

Калі вы чытаеце на беларускай мове, паспрабуйце новы праект — biblia.by:

Ліст святога апостола Якуба, 1 раздзел. Пераклад П. Татарыновіча.

Звярніце ўвагу. Нумары вершаў — гэта спасылкі, якія вядуць на раздзел з параўнаннем перакладаў, паралельнымі спасылкамі, тэкстамі з нумарамі Стронг. Паспрабуйце, магчыма, вы будзеце прыемна здзіўлены.

Якуба 1 Якуба 1 раздзел

Зноскі:

Якуба 1 раздзел в переводах:

Якуба 1 раздзел, комментарии: