1 ιακωβοϲ θ̅υ̅ και κ̅υ̅ ι̅υ̅ χ̅υ̅ δουλοϲ ταιϲ δωδεκα φυλαιϲ ταιϲ εν τη διαϲπορα χαιρειν
2 παϲαν χαραν ηγηϲαϲθε αδελφοι μου οταν πειραϲμοιϲ περιπεϲητε ποικιλοιϲ
3 γινωϲκοντεϲ οτι το δοκιμιον υμων τηϲ πιϲτεωϲ κατεργαζεται υπομονην
4 η δε υπομονη εργον τελειον εχετω ινα ητε τελειοι και ολοκληροι εν μηδενι λειπομενοι
5 ει δε τιϲ υμων λειπεται ϲοφιαϲ αιτειτω παρα του διδοντοϲ θ̅υ̅ παϲιν απλωϲ και μη ονειδιζοντοϲ και δοθηϲεται αυτω
6 αιτειτω δε εν πιϲτι μηδεν διακρινομενοϲ ο γαρ διακρινομενοϲ εοι κλυδωνι θαλαϲϲηϲ ανεμιζομενω και ριπιζομενω
7 μη γαρ οιεϲθω ο α̅ν̅ο̅ϲ̅ εκεινοϲ οτι λημψεται παρα του κ̅υ̅
8 ανηρ διψυχοϲ ακαταϲτατοϲ εν παϲαιϲ ταιϲ οδοιϲ αυτου
9 καυχαϲθω δε ο αδελφοϲ ο ταπεινοϲ εν τω υψει αυτου
10 ο δε πλουϲιοϲ εν τη ταπεινωϲει αυτου οτι ωϲ ανθοϲ χορτου παρελευϲεται
11 ανετειλεν γαρ ο ηλιοϲ ϲυν τω καυϲωνι και εξηρανεν τον χορτον και το ανθοϲ αυτου εξεπεϲεν και η ευπρεπεια του προϲωπου αυτου απωλετο ουτωϲ και ο πλουϲιοϲ εν ταιϲ πορειαιϲ εαυτου μαρανθηϲεται
12 μακαριοϲ ανηρ οϲ υπομενειν πειραϲμον οτι δοκιμοϲ γενομενοϲ λημψεται τον ϲτεφανον τηϲ ζωηϲ ον επηγγειλατο κ̅ϲ̅ τοιϲ αγαπωϲιν αυτον
13 μηδειϲ πειραζομενοϲ λεγετω οτι απο θ̅υ̅ πειραζομαι ο γαρ θ̅ϲ̅ απειραϲτοϲ εϲτιν κακων πειραζει δε αυτοϲ ουδενα
14 εκαϲτοϲ δε πειραζεται υπο τηϲ ιδιαϲ επιθυμιαϲ εξελκομενοϲ και δελεαζομενοϲ
15 ειτα η επιθυμια ϲυλλαβουϲα τικτει αμαρτιαν η δε αμαρτια αποτελεϲθειϲα αποκυει θανατον
16 μη πλαναϲθε αδελφοι μου αγαπητοι
17 παϲα δοϲιϲ αγαθη και παν δωρημα τελειον ανωθεν εϲτιν καταβαινον απο του π̅ρ̅ϲ̅ των φωτων παρ ω ουκ ενι παραλλαγη η τροπηϲ αποϲκιαϲμα
18 βουληθειϲ απεκυηϲεν ημαϲ λογω αληθειαϲ ειϲ το ειναι ημαϲ απαρχην τινα των εαυτου κτιϲματω̅
19 ιϲτε αδελφοι μου αγαπητοι εϲτω δε παϲ α̅ν̅ο̅ϲ̅ ταχυϲ ειϲ το ακουϲαι βραδυϲ ειϲ το λαληϲαι βραδυϲ ειϲ οργην
20 οργη γαρ ανδροϲ δικαιοϲυνην θ̅υ̅ ου κατεργαζεται
21 διο αποθεμενοι παϲαν ρυπαρειαν και περιϲϲειαν κακιαϲ εν πραυτητι δεξαϲθε τον εμφυτον λογον τον δυναμενον ϲωϲαι ταϲ ψυχαϲ υμων
22 γεινεϲθε δε ποιηται λογου και μη μονον ακροαται παραλογιζομενοι εαυτουϲ
23 οτι ει τιϲ ακροατηϲ λογου εϲτιν και ου ποιητηϲ ουτοϲ εοικεν ανδρι κατανοουντι το προϲωπον τηϲ γενεϲεωϲ αυτου εν εϲοπτρω
24 κατενοηϲεν γαρ εαυτον και απεληλυθεν και ευθεωϲ επελαθετο οποιοϲ ην
25 ο δε παρακυψαϲ ειϲ νομον τελειον τον τηϲ ελευθεριαϲ και παραμειναϲ ουκ ακροατηϲ επιληϲμονηϲ γενομενοϲ αλλα ποιητηϲ εργου ουτοϲ μακαριοϲ εν τη ποιηϲει αυτου εϲται
26 ει δε τιϲ δοκει θρηϲκοϲ ειναι μη χαλιναγων γλωϲϲα̅ αυτου αλλα απατων καρδιαν εαυτου τουτου ματαιοϲ η θρηϲκεια
27 θρηϲκεια καθαρα και αμιαντοϲ παρα τω θ̅ω̅ και π̅ρ̅ι̅ αυτη εϲτι̅ επιϲκεπτεϲθαι ορφανουϲ και χηραϲ εν τη θλιψει αυτω̅ αϲπιλον εαυτον τηρειν εκ του κοϲμου
Нашли в тексте ошибку? Выделите её и нажмите:
Ctrl + Enter
Соборное послание апостола Иакова, 1 ΚΕΦΆΛΑΙΟ. Ефремов кодекс — 5 век.
Обратите внимание. Номера стихов — это ссылки, ведущие на раздел со сравнением переводов, параллельными ссылками, текстами с номерами Стронга. Попробуйте, возможно, вы будете приятно удивлены.