1 да Карынцянаў 4 глава

Першае пасланне да Карынцянаў
Пераклад Рыма-Каталіцкага Касцёла → Новый русский перевод

 
 

Няхай кожны лічыць нас слугамі Хрыста і распарадчыкамі Божых таямніц.
 
Итак принимайте нас как служителей Христа, которым были вверены тайны Божьи.

Ад распарадчыкаў жа патрабуецца, каб кожны з іх аказаўся верным.
 
От тех, кому оказано такое доверие, требуется верность.

Мне ж неістотна, як асудзіце мяне вы ці людскі суд, я і сам сябе не суджу.
 
Меня очень мало заботит, как вы или кто-то другой будет обо мне судить. Я и сам не сужу себя.

Бо я ні ў чым сябе не дакараю, але гэта не апраўдвае мяне. Пан ёсць тым, хто мяне судзіць!
 
Совесть моя чиста, хотя не это оправдывает меня. Но мой судья — Господь.

Таму не судзіце заўчасна, пакуль не прыйдзе Пан, які асветліць схаванае ў цемры і выявіць намеры сэрцаў. Тады кожны атрымае пахвалу ад Бога.
 
Поэтому ни о чем не судите заранее, но ждите возвращения Господа. Он всё тайное сделает явным и обнажит скрытые намерения человеческих сердец, и тогда каждый получит от Него похвалу.

Браты, дзеля вас я аднёс гэта да самога сябе і Апалоса, каб вы навучыліся ад нас не выходзіць па-за тое, што напісана, каб вы не ўзвышаліся адзін над адным.
 
Я говорю это, братья, обо мне и об Аполлосе ради вашего блага, чтобы вы на нашем примере постигли, что означает изречение: «Ничего сверх того, что написано», и чтобы вы не хвастались кем-то одним, ставя его выше другого.

Бо хто цябе вылучае? Што ж маеш ты, чаго б не атрымаў? А калі атрымаў, то чаму хвалішся, нібыта не атрымаў?
 
Кто же делает тебя лучше других? Что у тебя есть своего, чего бы ты не получил от Бога? Если ничего такого нет, то что же ты хвалишься подаренным?

Вы ўжо насыціліся, ужо ўзбагаціліся і пачалі валадарыць без нас. І няхай бы валадарылі, каб мы таксама пачалі валадарыць разам з вамі.
 
У вас уже все есть! Вы уже богаты! Вы без нас стали править! О, как бы я хотел, чтобы вы действительно уже правили, и тогда мы правили бы вместе с вами!

Бо я думаю, што Бог паказаў нас, Апосталаў, апошнімі, як людзей, асуджаных на смерць. Таму што мы сталі відовішчам для свету, анёлаў і людзей.
 
Мне кажется, что Бог выставил нас, апостолов, как последних из людей, как осужденных на смертную казнь, на всеобщее обозрение. Мы стали зрелищем для мира, для ангелов и для людей.

Мы неразумныя дзеля Хрыста, вы ж разумныя ў Хрысце; мы слабыя, вы ж моцныя; вы ў славе, а мы без пашаны.
 
Мы стали «глупцами» ради Христа, вы же «мудрецы» во Христе! Мы «слабы», а вы — «сильны»! Вас прославляют, а нас бесчестят!

Нават да цяперашняй гадзіны мы галадаем і прагнем, церпім галечу і пабоі, не маем дому
 
Мы по-прежнему испытываем голод и жажду, отсутствие одежды и терпим побои, у нас нет жилья,

і цяжка працуем, зарабляючы ўласнымі рукамі. Калі нас праклінаюць, мы благаслаўляем; калі пераследуюць, мы церпім;
 
мы тяжело работаем своими руками. Когда нас проклинают, мы в ответ благословляем; нас преследуют, а мы терпим.

калі нас зневажаюць, мы молімся. Мы сталі як смецце свету, як адкіды ўсяго ажно дагэтуль.
 
О нас говорят самое плохое, а мы отвечаем добром. До сегодняшнего дня мы как отбросы общества, всеми презираемые.

Я пішу гэта не для таго, каб пасаромець вас, але каб асцерагчы як сваіх умілаваных дзяцей.
 
Я пишу это не для того, чтобы устыдить вас, нет, я хочу вас предупредить как моих любимых детей.

Бо калі б нават вы мелі безліч выхаваўцаў у Хрысце, у вас усё адно не будзе шмат айцоў, таму што я нарадзіў вас праз Евангелле ў Хрысце Езусе.
 
Хотя у вас тысячи учителей во Христе, у вас, всё же, не много отцов. Я же стал вашим отцом через Радостную Весть об Иисусе Христе.

Дык прашу вас, наследуйце мяне!
 
Поэтому умоляю вас: следуйте моему примеру.

Дзеля гэтага я паслаў да вас Цімафея, які ёсць маім дзіцем умілаваным і верным у Пану, каб ён нагадаў вам шляхі мае ў Хрысце Езусе, як я ўсюды навучаю ў кожным Касцёле.
 
Для этого я и посылаю к вам Тимофея, моего дорогого и верного сына в Господе. Он напомнит вам о моем образе жизни в Иисусе Христе, которому я учу везде, в каждой церкви.

Паколькі я не прыходжу да вас, то некаторыя з вас заганарыліся.
 
Некоторые из вас возгордились, полагая, что я не приду к вам.

Але я хутка прыйду, калі захоча Пан, і распазнаю не словы ганарыстых, але іх моц,
 
Но я скоро приду к вам, если на то будет воля Господа, и тогда узнаю, чего стоят не слова этих гордецов, а их сила.

бо Валадарства Божае не ў слове, а ў моцы.
 
Царство Божье проявляется не в слове, а в силе.

Чаго хочаце? Каб з кіем я прыйшоў да вас ці з любоўю і ў духу лагоднасці?
 
Выбирайте сами: прийти мне с розгой или же с любовью и в духе кротости?



2007–2024. Зроблена з любоўю для тых, што любяць і шукаюць Бога. Калі ў вас ёсць пытанні ці пажаданні, то пішыце нам: bible-man@mail.ru.