1 да Карынцянаў 4 глава

Першае пасланне да Карынцянаў
Пераклад Рыма-Каталіцкага Касцёла → Синодальный перевод (СВ)

 
 

Няхай кожны лічыць нас слугамі Хрыста і распарадчыкамі Божых таямніц.
 
Итак, каждый должен разуметь нас как служителей Христовых и домостроителей тайн Божиих.

Ад распарадчыкаў жа патрабуецца, каб кожны з іх аказаўся верным.
 
От домостроителей же требуется, чтобы каждый оказался верным.

Мне ж неістотна, як асудзіце мяне вы ці людскі суд, я і сам сябе не суджу.
 
Для меня очень мало значит, как судите обо мне вы или как судят другие люди; я и сам не сужу о себе.

Бо я ні ў чым сябе не дакараю, але гэта не апраўдвае мяне. Пан ёсць тым, хто мяне судзіць!
 
Ибо хотя я ничего не знаю за собой, но тем не оправдываюсь; судья же мне Господь.

Таму не судзіце заўчасна, пакуль не прыйдзе Пан, які асветліць схаванае ў цемры і выявіць намеры сэрцаў. Тады кожны атрымае пахвалу ад Бога.
 
Поэтому не судите никак прежде времени, пока не придет Господь, Который и осветит скрытое во мраке и обнаружит сердечные намерения, и тогда каждому будет похвала от Бога.

Браты, дзеля вас я аднёс гэта да самога сябе і Апалоса, каб вы навучыліся ад нас не выходзіць па-за тое, што напісана, каб вы не ўзвышаліся адзін над адным.
 
Это, братья, приложил я к себе и Аполлосу ради вас, чтобы вы научились от нас не мудрствовать сверх того, что написано, и не превозносились один перед другим.

Бо хто цябе вылучае? Што ж маеш ты, чаго б не атрымаў? А калі атрымаў, то чаму хвалішся, нібыта не атрымаў?
 
Ибо кто отличает тебя? Что ты имеешь, чего бы не получил? А если получил, что хвалишься, как будто не получил?

Вы ўжо насыціліся, ужо ўзбагаціліся і пачалі валадарыць без нас. І няхай бы валадарылі, каб мы таксама пачалі валадарыць разам з вамі.
 
Вы уже пресытились, вы уже обогатились, вы стали царствовать без нас. О, если бы вы и в самом деле царствовали, чтобы и нам с вами царствовать!

Бо я думаю, што Бог паказаў нас, Апосталаў, апошнімі, як людзей, асуджаных на смерць. Таму што мы сталі відовішчам для свету, анёлаў і людзей.
 
Ибо я думаю, что нам, последним посланникам, Бог судил быть как бы приговоренными к смерти, потому что мы сделались зрелищем для мира, для ангелов и людей.

Мы неразумныя дзеля Хрыста, вы ж разумныя ў Хрысце; мы слабыя, вы ж моцныя; вы ў славе, а мы без пашаны.
 
Мы безумны Христа ради, а вы мудры во Христе; мы немощны, а вы крепки; вы в славе, а мы в бесчестии.

Нават да цяперашняй гадзіны мы галадаем і прагнем, церпім галечу і пабоі, не маем дому
 
Даже доныне терпим голод, и жажду, и наготу, и побои, и скитаемся,

і цяжка працуем, зарабляючы ўласнымі рукамі. Калі нас праклінаюць, мы благаслаўляем; калі пераследуюць, мы церпім;
 
и трудимся, работая своими руками. Злословят нас — мы благословляем; гонят нас — мы терпим;

калі нас зневажаюць, мы молімся. Мы сталі як смецце свету, як адкіды ўсяго ажно дагэтуль.
 
хулят нас — мы молимся; мы как сор для мира, как прах, всеми попираемый доныне.

Я пішу гэта не для таго, каб пасаромець вас, але каб асцерагчы як сваіх умілаваных дзяцей.
 
Не к постыжению вашему пишу это, но вразумляю вас как возлюбленных детей моих.

Бо калі б нават вы мелі безліч выхаваўцаў у Хрысце, у вас усё адно не будзе шмат айцоў, таму што я нарадзіў вас праз Евангелле ў Хрысце Езусе.
 
Ибо хотя у вас тысячи наставников во Христе, но немного отцов; я родил вас во Христе Иисусе благовествованием.

Дык прашу вас, наследуйце мяне!
 
Поэтому умоляю вас: подражайте мне, как я Христу.

Дзеля гэтага я паслаў да вас Цімафея, які ёсць маім дзіцем умілаваным і верным у Пану, каб ён нагадаў вам шляхі мае ў Хрысце Езусе, як я ўсюды навучаю ў кожным Касцёле.
 
Для этого я послал к вам Тимофея, моего возлюбленного и верного в Господе сына, который напомнит вам о путях моих во Христе, как я учу везде во всякой церкви.

Паколькі я не прыходжу да вас, то некаторыя з вас заганарыліся.
 
А некоторые у вас возгордились, как если бы я не должен был прийти к вам;

Але я хутка прыйду, калі захоча Пан, і распазнаю не словы ганарыстых, але іх моц,
 
но я скоро приду к вам, если угодно будет Господу, и испытаю не слова возгордившихся, а силу,

бо Валадарства Божае не ў слове, а ў моцы.
 
ибо Царство Божие не в слове, а в силе.

Чаго хочаце? Каб з кіем я прыйшоў да вас ці з любоўю і ў духу лагоднасці?
 
Чего вы хотите? С жезлом прийти к вам или с любовью и духом кротости?



2007–2024. Зроблена з любоўю для тых, што любяць і шукаюць Бога. Калі ў вас ёсць пытанні ці пажаданні, то пішыце нам: bible-man@mail.ru.