2 да карынтыян 1 глава

Другі ліст да карынтыян сьвятога Паўла апостала
Пераклад П. Татарыновіча → Синода́льный перево́д

 
 

Павал з волі Божае Апостал Езуса Хрыстуса і Тыматэй брат — эклезіі Божай у Карынце з усімі сьвятымі па ўсёй Ахаі.
 
Па́вел, во́лею Бо́жиею Апо́стол Иису́са Христа́, и Тимофе́й брат — це́ркви Бо́жией, находя́щейся в Кори́нфе, со все́ми святы́ми по всей Аха́ии:

Ласка вам і спакой ад Бога Айца нашага і Усеспадара Езуса Хрыстуса.
 
благода́ть вам и мир от Бо́га Отца́ на́шего и Го́спода Иису́са Христа́.

Дабраслаўлены Бог і Айцец Усеспадара нашага Езуса Хрыстуса, Айцец міласэрдзя і Бог усякай патолі,
 
Благослове́н Бог и Оте́ц Го́спода на́шего Иису́са Христа́, Оте́ц милосе́рдия и Бог вся́кого утеше́ния,

што пацяшае нас у кажнай журбе нашай, каб і мы маглі горам прыгнобленых пацяшаць тою патоляю, якою Бог самых нас пацяшае.
 
утеша́ющий нас во вся́кой ско́рби на́шей, что́бы и мы могли́ утеша́ть находя́щихся во вся́кой ско́рби тем утеше́нием, кото́рым Бог утеша́ет нас сами́х!

Бо так як багата ў нас цярпенняў Хрыстуса, гэтак праз Хрыстуса шмат і пацехі.
 
И́бо по ме́ре, как умножа́ются в нас страда́ния Христо́вы, умножа́ется Христо́м и утеше́ние на́ше.

Калі восьжа мы тужым, дык для вашай пацехі й збаўлення, што вам дае сілу цярпліва зносіць тыяж мукі, якія і мы перажываем.
 
Скорби́м ли мы, скорби́м для ва́шего утеше́ния и спасе́ния, кото́рое соверша́ется перенесе́нием тех же страда́ний, каки́е и мы те́рпим.

Надзея наша аб вас моцная, бо ведаем, што вы супольнікі нашыя ў смутках так, як і ў радасьцях будзеце.
 
И наде́жда на́ша о вас тверда́. Утеша́емся ли, утеша́емся для ва́шего утеше́ния и спасе́ния, зна́я, что вы уча́ствуете как в страда́ниях на́ших, так и в утеше́нии.

Мы бо ня хочам, каб вы, браты, ня ведалі аб нашай бядзе, якая спаткала нас у Азіі; так празьмерную й непасільную мелі мы прыгнобу, што аж ня мілае нам было жыцьцё.
 
И́бо мы не хоти́м оста́вить вас, бра́тия, в неве́дении о ско́рби на́шей, бы́вшей с на́ми в А́сии, потому́ что мы отягчены́ бы́ли чрезме́рно и сверх си́лы, так что не наде́ялись оста́ться в живы́х.

Але мы ў сабе самых мелі сьмяротны прысуд, каб спадзявацца не на сябе, а на Бога, які ўскрашае мяртвых;
 
Но са́ми в себе́ име́ли пригово́р к сме́рти, для того́, что́бы наде́яться не на сами́х себя́, но на Бо́га, воскреша́ющего мёртвых,

які выбавіў нас ды выбаўляе ад гэтулькіх небясьпекаў; на Яго спадзяёмся, што і далей выбаўляціме
 
Кото́рый и изба́вил нас от столь бли́зкой сме́рти, и избавля́ет, и на Кото́рого наде́емся, что и ещё изба́вит,

пры дапамозе і вашай за нас малітвы, каб за дар атрыманы дзеля просьбы многіх, многія за нас і дзякавалі.
 
при соде́йствии и ва́шей моли́твы за нас, дабы́ за даро́ванное нам, по хода́тайству мно́гих, мно́гие возблагодари́ли за нас.

Хвала бо нашая — гэта сьветчанне нашага сумлення, што ў прастаце і Богу мілай шчырасьці, не ў цялеснай мудрасьці, але ў ласцы Божай паступалі на гэтым сьвеце, асабліваж у вас.
 
И́бо похвала́ на́ша сия́ есть свиде́тельство со́вести на́шей, что мы в простоте́ и богоуго́дной и́скренности, не по пло́тской му́дрости, но по благода́ти Бо́жией, жи́ли в ми́ре, осо́бенно же у вас.

Мы нічога й ня пішам вам, як тое толькі, што вы чытаеце й разумееце; дый, спадзяюся, што й цалком зразумееце,
 
И мы пи́шем вам не ино́е, ка́к то, что вы чита́ете и́ли разуме́ете и что, как наде́юсь, до конца́ уразуме́ете,

як часткова ўжо й зразумелі нас: што мы — вашая слава, так як вы — нашая ў дню Усеспадара нашага Езуса Хрыстуса.
 
так как вы отча́сти и уразуме́ли уже́, что мы бу́дем ва́шею похвало́ю, ра́вно и вы на́шею, в день Го́спода на́шего Иису́са Христа́.

І з гэтай спадзевай меўся я раней прыбыць да вас, каб другі раз вы радасьць мелі;
 
И в э́той уве́ренности я намерева́лся прийти́ к вам ра́нее, что́бы вы втори́чно получи́ли благода́ть,

і ад вас перайсьці ў Макэдонію ды зноў вярнуцца к вам з Макэдоніі, каб вы правялі мяне ў Юдэю.
 
и че́рез вас пройти́ в Македо́нию, из Македо́нии же опя́ть прийти́ к вам; а вы проводи́ли бы меня́ в Иуде́ю.

Маючы гэта ў намеры, ціж я паступіў лёгкадумна? Ці што я задумляю, дык толькі з людзкіх мяркаванняў, каб было ў мяне адначасна і «так» і «не»?
 
Име́я тако́е наме́рение, легкомы́сленно ли я поступи́л? И́ли, что я предпринима́ю, по пло́ти предпринима́ю, так что у меня́ то «да, да́», то «нет, нет»?

Алеж верны Бог мне сьветкай, што мова наша да вас ня ёсьць і «так» і «не».
 
Ве́рен Бог, что сло́во на́ше к вам не́ бы́ло то «да», то «нет».

Бо Сын Божы Езус Хрыстус, які абвяшчаецца у вас намі — і мною, і Сільванам, і Тыматэем — ня быў «так» і «не», але было ў Ім толькі «так»;
 
И́бо Сын Бо́жий, Иису́с Христо́с, пропове́данный у вас на́ми, мно́ю и Силуа́ном и Тимофе́ем, не́ был «да» и «нет»; но в Нём бы́ло «да», —

колькі бо ёсьць абяцанняў Божых, усе ў Ім сталіся «так», таму празь Яго і Аман Богу на хвалу ад нас.
 
и́бо все обетова́ния Бо́жии в Нём «да», и в Нём «ами́нь», — в сла́ву Бо́жию, че́рез нас.

А той, каторы уцьвярджае нас з вамі ў Хрыстусе й каторы даў нам памазанне, ёсьць Бог;
 
Утвержда́ющий же нас с ва́ми во Христе́ и пома́завший нас есть Бог,

Ён-жа палажыў на нас пячаць сваю ды даў заруку Духа ў сэрцы нашыя.
 
Кото́рый и запечатле́л нас и дал зало́г Ду́ха в сердца́ на́ши.

Бога восьжа ўжываю на сьветка маёй душы, што дзеля ашчады вас я дагэтуль ня прыходзіў у Карынт;
 
Бо́га призыва́ю во свиде́тели на ду́шу мою́, что, щадя́ вас, я досе́ле не приходи́л в Кори́нф,

не таму, як быццамбы мы валадарнічалі над вашай верай, але мы спрыяем вашай радасьці: бо у веры вы стойкія.
 
не потому́, бу́дто мы берём власть над ве́рою ва́шею; но мы споспе́шествуем ра́дости ва́шей: и́бо ве́рою вы тверды́.



2007–2024. Зроблена з любоўю для тых, што любяць і шукаюць Бога. Калі ў вас ёсць пытанні ці пажаданні, то пішыце нам: bible-man@mail.ru.