2 Царств 21 глава

Вторая книга Царств
Под редакцией Кулаковых → Пераклад Антонія Бокуна

Во времена Давида случился голод, длился он целых три года. Давид вопросил ГОСПОДА, и ГОСПОДЬ сказал ему в ответ: «Это за Саула, за его кровожадный род, потому что уничтожал он гивонитян».

І стаўся голад у дні Давіда тры гады, год за годам. І раіўся Давід перад абліччам ГОСПАДА, і ГОСПАД сказаў: «На Саўле і на доме ягоным [цяжэе] кроў, бо ён забіў Гібэонцаў».

Царь призвал гивонитян, чтобы поговорить с ними (гивонитяне были не из сынов Израиля, а из оставшихся амореев; израильтяне дали им в свое время клятву, но Саул стремился истребить их, радея о сынах Израиля и Иудеи).

І паклікаў валадар Гібэонцаў, і размаўляў з імі. А Гібэонцы не былі з сыноў Ізраіля, але з рэшты Амарэйцаў, і сыны Ізраіля запрысягліся [не забіваць] іх, але Саўл спрабаваў зьнішчыць іх з руплівасьці сваёй дзеля сыноў Ізраіля і Юды.

Давид спросил гивонитян: «Что мне сделать для вас, чем загладить грех, чтобы вы благословили наследие ГОСПОДНЕ?»

І сказаў Давід Гібэонцам: «Што я павінен вам зрабіць? І чым вас перапрасіць, каб вы дабраславілі спадчыну ГОСПАДА?»

«Не надо нам от Саула и его рода ни серебра, ни золота, — ответили гивонитяне, — и не надо ради нас убивать никого в Израиле». «Так скажите что, — продолжал спрашивать их Давид, — и я сделаю это для вас».

І Гібэонцы сказалі яму: «Ня трэба нам ані срэбра, ані золата ад Саўла або ад дому ягонага, і ня трэба нам, каб быў забіты чалавек з Ізраіля». І сказаў [Давід]: «Што вы скажаце, я зраблю вам».

Они ответили царю: «Этот человек истреблял нас, замышлял уничтожить всех, чтобы никого из нас не осталось в пределах Израилевых, —

І сказалі яны валадару: «Ад таго чалавека, які нас нішчыў і меў намер выгубіць нас, каб не засталося нікога з нас у межах Ізраіля,

так пусть нам выдадут семь человек из его потомства, и мы казним их пред ГОСПОДОМ в Гиве, городе Саула, избранника ГОСПОДНЯ». Царь ответил: « Хорошо, я выдам вам этих людей».

няхай будуць дадзены нам сем чалавек з сыноў ягоных, і мы іх павесім перад ГОСПАДАМ у Гіве Саўла, [ранейшага] выбранца ГОСПАДА». І валадар сказаў: «Я дам вам».

Но царь Давид не выдал Мефивошета, сына Ионафана, внука Саула, пощадив его ради клятвы, что дали друг другу перед ГОСПОДОМ Давид и Ионафан, сын Саула.

Але пашкадаваў валадар Мэфібашэта, сына Ёнатана, сына Саўла, дзеля прысягі [перад] ГОСПАДАМ паміж Давідам і Ёнатанам, сынам Саўла.

Царь взял двух сыновей Рицпы, дочери Аи, которых она родила Саулу: Армони и Мефивошета — и пятерых сыновей Михали, дочери Саула, которых она родила Адриэлю, сыну Барзиллая из Мехолы.

І ўзяў валадар двух сыноў Рыцпы, дачкі Аі, якіх яна нарадзіла Саўлу, Армона і Мэфібашэта, і пяць сыноў Мэраб, дачкі Саўла, якіх яна нарадзіла Адрыэлю, сыну Барзілая з Мэхолы.

Он передал их гивонитянам, а те казнили их на горе пред ГОСПОДОМ. Все семеро погибли вместе в первые дни жатвы, когда начинали жать ячмень.

І [Давід] аддаў іх у рукі Гібэонцаў, і яны павесілі іх на гары перад абліччам ГОСПАДА. І загінулі гэтыя сямёра разам, і былі яны забітыя ў першыя дні жніва, на пачатку жніва ячменю.

Рицпа, дочь Аи, взяла рубище и, расстелив его себе там на камне, оберегала тела убитых — днем от птиц небесных, а ночью от диких зверей; была она там от начала жатвы и до тех пор, пока не пошли дожди.

А Рыцпа, дачка Аі, узяла лахманы і разаслала іх на скале, і сядзела там ад пачатку жніва аж пакуль не пайшоў на іх дождж з неба, і не дазваляла сядаць на іх птушкам паднебным удзень і зьвярам палявым уначы.

Давиду рассказали, что сделала Рицпа, дочь Аи, наложница Саула,

І было паведамлена Давіду пра тое, што рабіла Рыцпа, дачка Аі, наложніца Саўла.

и он отправился и забрал останки Саула и сына его Ионафана у жителей Явеша Гиладского, выкравших их с площади Бет-Шана, где их повесили филистимляне в день своей победы над Саулом в Гильбоа.

І пайшоў Давід, і ўзяў у гаспадароў Ябэшу Гілеадзкага косткі Саўла і косткі Ёнатана, сына ягонага, якія тыя здабылі патаемна з плошчы ў Бэт-Шане, дзе іх былі там павесіўшы Філістынцы, калі забілі Філістынцы Саўла ў Гільбоа.

Давид унес оттуда останки Саула и Ионафана, а потом, собрав и останки семерых казненных,

І перанёс ён адтуль косткі Саўла і косткі Ёнатана, сына ягонага, і сабралі косткі павешаных.

похоронил их вместе с останками Саула и сына его Ионафана в земле Вениамина, в Целе, в гробнице Киша, отца Саула. Так всё, что повелел царь, было исполнено, и после этого Бог ответил на молитвы о стране.

І пахавалі косткі Саўла і косткі Ёнатана, сына ягонага, у зямлі Бэн’яміна ў Цэлі, у магіле Кіша, бацькі ягонага. І зрабілі ўсё, што загадаў валадар. І быў упрошаны Бог, [каб зьлітаваўся] над зямлёй.

Снова началась война между филистимлянами и израильтянами. Давид со своими слугами отправился на войну и сразился с филистимлянами; битва эта оказалась изнурительной для Давида.

І была зноў вайна Філістынцаў супраць Ізраіля. І пайшоў Давід і слугі ягоныя з ім, і ваявалі з Філістынцамі. І Давід быў змучаны.

Некий Ишбо-Бенов, один из потомков рефаимов, задумал сразить царя: с копьем, медный наконечник которого весил триста шекелей, 1 и новым мечом на поясе пошел он на Давида,

І Ішбі з Нову, які быў з нашчадкаў Рафы, і дзіда ягоная важыла трыста сыкляў медзі, і ён быў падперазаны новым [мячом], казаў, што заб’е Давіда.

но на помощь царю подоспел Авишай, сын Церуи: он сразился с филистимлянином и убил его. Тогда люди Давида поклялись царю: «Больше ты не выйдешь с нами в бой, чтобы не угас светоч Израилев!»

Але дапамог [Давіду] Абішай, сын Цэруі. І ўдарыў ён Філістынца, і забіў яго. І людзі Давіда запрысяглі яго, кажучы: «Ужо больш ня пойдзеш з намі ваяваць, каб не патух сьветач Ізраіля».

После этого снова произошло сражение с филистимлянами, в Гове, и Сиббехай из Хуши сразил Сафа, одного из потомков рефаимов.

І сталася пасьля гэтага, і зноў была вайна ў Гобе супраць Філістынцаў. І Сіббэхай з Хушу забіў Сафа, які з нашчадкаў Рафы.

В другом бою с филистимлянами, в том же самом Гове, Эльханан, сын Ярэ-Оргима из Вифлеема, сразил Голиафа из Гата, у которого древко копья было величиной с навой ткацкого станка.

І яшчэ была вайна супраць Філістынцаў у Гобе. І Эльханан, сын Яарэ-Арэгіма з Бэтлеему, забіў Галіята з Гату, у якога тронак дзіды быў як навой ткацкі.

В еще одном сражении при Гате произошло следующее. Был там один воин огромного роста, и было у него двадцать четыре пальца, по шесть пальцев на каждой руке и ноге. Он тоже происходил из рода рефаимов.

І была яшчэ вайна ў Гаце, і быў вялізарны чалавек, які меў па шэсьць пальцаў на кожнай руцэ і на кожнай назе, разам дваццаць чатыры пальцы, які таксама нарадзіўся ў Рафы.

Когда он стал поносить израильтян, убил его Йонадав, сын брата Давидова Шимы.

І ён зьневажаў Ізраіля, і забіў яго Ёнатан, сын Шаммы, брата Давіда.

Эти четверо великанов были потомками рефаимов в Гате, и все они пали от руки Давида и его слуг.

Гэтыя чатыры нарадзіліся ў Рафы з Гату. І яны загінулі ад рукі Давіда і ад рукі слугаў ягоных.

Примечания:

Под редакцией Кулаковых

16 [1] — Т. е. ок. 3,5 кг.

« 20 глава 22 глава »