2 Царств 21 глава

Вторая книга Царств
Под редакцией Кулаковых → Пераклад Яна Станкевіча

 
 

Во времена Давида случился голод, длился он целых три года. Давид вопросил ГОСПОДА, и ГОСПОДЬ сказал ему в ответ: «Это за Саула, за его кровожадный род, потому что уничтожал он гивонитян».
 
І была галадоў за дзён Давідавых тры гады, год пры годзе. І шукаў Давід віду СПАДАРОВАГА. І сказаў СПАДАР: «За Саўлу а кроў дому ягонага, бо ён зрабіў сьмерць Ґівеонянам».

Царь призвал гивонитян, чтобы поговорить с ними (гивонитяне были не из сынов Израиля, а из оставшихся амореев; израильтяне дали им в свое время клятву, но Саул стремился истребить их, радея о сынах Израиля и Иудеи).
 
І гукнуў кароль Ґівеонян, і гукаў ізь імі, — Ґівеоняне ж ня із сыноў Ізраеля, але з астачаў Аморэяў; і сынове Ізраелявы прысяглі ім, але Саўла імкнуўся забіць іх із рупатлівасьці свае праз сыноў Ізраеля а Юды.

Давид спросил гивонитян: «Что мне сделать для вас, чем загладить грех, чтобы вы благословили наследие ГОСПОДНЕ?»
 
І сказаў Давід Ґівеонянам: «Што імне зрабіць вам і чым улашчыць вас, каб вы дабраславілі спадак СПАДАРОЎ?»

«Не надо нам от Саула и его рода ни серебра, ни золота, — ответили гивонитяне, — и не надо ради нас убивать никого в Израиле». «Так скажите что, — продолжал спрашивать их Давид, — и я сделаю это для вас».
 
І сказалі яму Ґівеоняне: «Ня надабе нам срэбра ані золата ад Саўлы альбо ад дому ягонага, і ня нядабе нам, каб рабілі сьмерць каму ў Ізраелю». Ён сказаў: «Што ж вы скажаце? я зраблю вам».

Они ответили царю: «Этот человек истреблял нас, замышлял уничтожить всех, чтобы никого из нас не осталось в пределах Израилевых, —
 
І сказалі яны каралю: «Таго чалавека, каторы губіў нас, і каторы маніўся вынішчыць нас і ня даць нам застацца нійдзе ў граніцах Ізраеля, —

так пусть нам выдадут семь человек из его потомства, и мы казним их пред ГОСПОДОМ в Гиве, городе Саула, избранника ГОСПОДНЯ». Царь ответил: « Хорошо, я выдам вам этих людей».
 
Хай дадуць нам сямёх чалавекаў із сыноў ягоных, і мы засілім іх перад СПАДАРОМ у Ґівеі Саўлавай, абранца СПАДАРОВАГА». І сказаў кароль: «Я дам».

Но царь Давид не выдал Мефивошета, сына Ионафана, внука Саула, пощадив его ради клятвы, что дали друг другу перед ГОСПОДОМ Давид и Ионафан, сын Саула.
 
І пажалеў кароль Мефівошэфа, сына Ёнафана Саўлянка, дзеля прысягі імям СПАДАРОВЫМ, што была меж іх, меж Давіда й Ёнафана Саўлянка.

Царь взял двух сыновей Рицпы, дочери Аи, которых она родила Саулу: Армони и Мефивошета — и пятерых сыновей Михали, дочери Саула, которых она родила Адриэлю, сыну Барзиллая из Мехолы.
 
І ўзяў кароль двух сыноў Рыцпы Аянкі, каторая нарадзіла Саўлу Армона а Мефівошэфа, і пяцёх сыноў Меравы Саўлянкі, каторых яна нарадзіла Адрыелу Вэрзылёнку зь Меголы,

Он передал их гивонитянам, а те казнили их на горе пред ГОСПОДОМ. Все семеро погибли вместе в первые дни жатвы, когда начинали жать ячмень.
 
І аддаў іх у рукі Ґівеонян, і яны засілілі іх на гары перад СПАДАРОМ. І загінулі ўсі сямёх разам; ім зрабілі сьмерць першых дзён жніва, з пачатку жніва ячменю.

Рицпа, дочь Аи, взяла рубище и, расстелив его себе там на камне, оберегала тела убитых — днем от птиц небесных, а ночью от диких зверей; была она там от начала жатвы и до тех пор, пока не пошли дожди.
 
І ўзяла Аянка зрэбніну, і разаслала яе сабе на скале, ад пачатку жніва аж да тога часу, пакуль не паліліся на іх воды зь неба, і не давала птушкам нябёсным садзіцца на іх удзень і зьвяром палявым ночы.

Давиду рассказали, что сделала Рицпа, дочь Аи, наложница Саула,
 
І наказалі Давіду, што зрабіла Рыцпа Аішка, мамошка Саўлава.

и он отправился и забрал останки Саула и сына его Ионафана у жителей Явеша Гиладского, выкравших их с площади Бет-Шана, где их повесили филистимляне в день своей победы над Саулом в Гильбоа.
 
І пайшоў Давід, і ўзяў косьці Саўлавы а косьці Ёнафана, сына ягонага, у жыхараў Явішу Ґілеадзкага, каторыя ўкралі іх із вуліцы Веф-Шану, ідзе іх засілілі Пілішчане, як забілі Пілішчане Саўлу ў Ґілвоа.

Давид унес оттуда останки Саула и Ионафана, а потом, собрав и останки семерых казненных,
 
І ўзьнёс ён стуль косьці Саўлавы а косьці Ёнафана, сына ягонага; і зьберлі косьці засіленых.

похоронил их вместе с останками Саула и сына его Ионафана в земле Вениамина, в Целе, в гробнице Киша, отца Саула. Так всё, что повелел царь, было исполнено, и после этого Бог ответил на молитвы о стране.
 
І пахавалі косьці Саўлавы а косьці Ёнафана, сына ягонага, у зямлі Веняміновай, у Цэле, у гробе Кіша, айца ягонага. І зрабілі ўсе, што расказаў кароль, і ўмолены быў Бог узглядам краю просьле гэгага.

Снова началась война между филистимлянами и израильтянами. Давид со своими слугами отправился на войну и сразился с филистимлянами; битва эта оказалась изнурительной для Давида.
 
І была ўзноў вайна ў Пілішчан із Ізраелям. І зышоў Давід а служцы ягоныя зь ім, і ваявалі зь Пілішчанмі; і Давід прыстаў.

Некий Ишбо-Бенов, один из потомков рефаимов, задумал сразить царя: с копьем, медный наконечник которого весил триста шекелей, 1 и новым мечом на поясе пошел он на Давида,
 
Тады Ішвібеноб, адзін із патомкаў Рэфаімаў, а вага ягонае дзіды трыста сыкляў вагі медзі, і каторы паперазаўшыся быў новым мячом, і гукаў праз забіцьцё Давіда.

но на помощь царю подоспел Авишай, сын Церуи: он сразился с филистимлянином и убил его. Тогда люди Давида поклялись царю: «Больше ты не выйдешь с нами в бой, чтобы не угас светоч Израилев!»
 
Але яму памог Авішай Цэруёнак, і паразіў Пілішчаніна, і зрабіў яму сьмерць. Тады прысяглі яму людзі Давідавы, кажучы: «Наперад ня выйдзеш ты з намі на вайну, каб ня згас сьветач Ізраеля».

После этого снова произошло сражение с филистимлянами, в Гове, и Сиббехай из Хуши сразил Сафа, одного из потомков рефаимов.
 
І было просьле гэтага, што была йзноў вайна ў Ґобе зь Пілішчанмі; тады Сыбехай Гушанін забіў Сара, аднаго з патомкаў Рэфаімаў.

В другом бою с филистимлянами, в том же самом Гове, Эльханан, сын Ярэ-Оргима из Вифлеема, сразил Голиафа из Гата, у которого древко копья было величиной с навой ткацкого станка.
 
І была яшчэ вайна ў Ґобе зь Пілішчанмі; тады Елганан, сын Яара-Орэґіма Бэтлеемскага, забіў Ґоляфа Ґафяніна, у каторага дзяржаньне дзіды было, як навой у ткачоў.

В еще одном сражении при Гате произошло следующее. Был там один воин огромного роста, и было у него двадцать четыре пальца, по шесть пальцев на каждой руке и ноге. Он тоже происходил из рода рефаимов.
 
І была яшчэ вайна ў Ґафе, ідзе быў адзін чалавек вялікага росту, што меў па шэсьць палцаў на руках і на нагах, усяго дваццаць чатыры, таксама з патомкаў Рэфаімаў.

Когда он стал поносить израильтян, убил его Йонадав, сын брата Давидова Шимы.
 
І зьневажаў Ізраеля, і забіў яго Ёнафан, сын Шымея, брата Давідавага.

Эти четверо великанов были потомками рефаимов в Гате, и все они пали от руки Давида и его слуг.
 
Гэтыя чатыры былі з роду Рэфаімаў у Ґафе, і яны загінулі ад рукі Давіда а служцоў ягоных.

Примечания:

 
Под редакцией Кулаковых
16  [1] — Т. е. ок. 3,5 кг.
 
 


2007–2024. Сделано с любовью для любящих и ищущих Бога. Если у вас есть вопросы или пожелания, то пишите нам: bible-man@mail.ru.