1 Быў-жа адзін хворы Лазар з Бэтаніі, з сяла Марыі і ейнае сястры, Марты.
2 /Гэта была тая Марыя, што памазала Ісуса алеем і абцерла ногі Ягоныя валасамі сваімі; яе брат Лазар быў хворы/.
3 Затым сёстры паслалі сказаць Яму: Госпадзе, вось той, каго Ты любіш, ёсьць хворы.
4 Ісус, пачуўшы гэта, сказаў: хвароба гэтая не на сьмерць, але на славу Божую, каб уславіўся праз яе Сын Божы.
5 Ісус-жа любіў Марту і сястру яе, і Лазара.
6 Калі-ж пачуў, што ён хворы, прабыў два дні ў тым месцы, дзе знаходзіўся.
7 Пасьля гэтага сказаў вучням: пойдзем зноў у Юдэю.
8 Вучні сказалі Яму: Раббі, Юдэі даўно шукалі ўкаменаваць Цябе, і Ты ізноў ідзеш туды?
9 Ісус адказаў: ці-ж не дванаццаць гадзінаў мае дзень? Хто ходзіць днем, не спатыкаецца, бо бачыць сьветласьць гэтага сьвету.
10 А хто ходзіць ноччу, спатыкаецца, бо нямашака сьвятла ў ім.
11 Гэта сказаўшы, кажа ім далей: Лазар, прыяцель наш заснуў, але Я іду разбудзіць яго.
12 Вучні-ж Ягоныя сказалі Госпадзе, калі заснуў, паздаравее.
13 Ісус гаварыў пра ягоную сьмерць; але яны думалі, што пра супачынак кажа.
14 Тады Ісус проста сказаў ім: Лазар памер;
15 І цешуся Я з увагі на вас, што Я ня быў тамака, каб вы паверылі; але хадзем да яго.
16 Тады Хама, званы Блізьнюк, сказаў сваім сябром і вучням: хадзем і мы, каб памерці зь ім.
17 Ісус, прыйшоўшы, знайшоў, што ён ужо чатыры дні ляжыць у магіле.
18 Бэтанія-ж была блізка каля Ерузаліму, нешта з пятнаццаць стадыяў.
19 І шматлікія з Юдэяў прышлі да Марты і Марыі пацешыць іх з прычыны сьмерці іхнага брата.
20 Марта, пачуўшы, што ідзе Ісус, выйшла насустрэчу Яму; Марыя-ж асталася дома.
21 Тады Марта сказала Ісусу: Госпадзе, каб Ты быў тутака, не памер-бы брат мой.
22 Але і цяперака ведаю, што штоколечы Ты папросіш у Бога, дасьць Табе Бог.
23 Ісус кажа ёй: уваскрэсьне брат твой.
24 Марта кажа Яму: ведаю, што ўваскрэсьне ў дзень уваскрасеньня, у вапошні дзень.
25 Ісус сказаў ёй: Я ёсьць уваскрасеньне і жыцьцё; хто веруе ў Мяне, хоць і памрэ, жыць будзе.
26 Кажны, хто жыве і веруе ў Мяне, ніколі не памрэ. Ці верыш ты ў гэта?
27 Яна кажа Яму: так, Госпадзе, я веру, што Ты Хрыстос, Сын Божы, Каторы надыходзіць у сьвет.
28 І сказаўшы гэта, яна пайла і цішком паклікала Марыю, сястру сваю, кажучы: Вучыцель тут і кліча цябе.
29 І як толькі яна пачула гэта, зараз-жа ўстала і пайшла да Яго.
30 Ісус-жа яшчэ не ўвайшоў у сяло, але быў на тым месцы, дзе Марта сустрэла Яго.
31 Тады Юдэі, што былі зь ёю ў доме і цешылі яе, бачучы, што Марыя хутка ўстала і выйшла, пайшлі за ёю, кажучы: яна ідзе на магілу плакаць.
32 Марыя-ж, прыйшоўшы туды, дзе быў Ісус і, угледзіўшы Яго, кінулася ў ногі Яму, кажучы Яму: Госпадзе, калі-б Ты быў тут, не памер-бы брат мой.
33 Ісус-жа, на спазор плачучае яе і плачучых гэтаксама Юдэяў, што прыйшлі зь ёю, затужыў у сэрцы і быў глыбака кранутым.
34 І сказаў: дзе вы палажылі яга? І адказалі Яму: Госпадзе, ідзі і паглядзі.
35 Ісус заплакаў.
36 Тады Юдэі сказалі: глядзі, як Ён любіў яго.
37 А некаторыя зь іх казалі: ці ня мог-бы Гэты, Каторы адчыніў вочы сьляпому, учыніць, каб і гэты не памер?
38 Ісус-жа, далей тужачы ў душы, ідзе да магілы. Гэта была пячора, заваленая каменем.
39 Кажа Ісус: адвалеце камень. Сястра памершага, Марта, кажа Яму: Госпадзе, ужо сьмярдзіць; чатыры бо дні, як памер ён.
40 Ісус кажа ёй: ці не казаў Я табе, што, калі будзеш верыць, убачыш славу Божую.
41 Тады адвалілі яны камень зь месца, дзе ляжаў нябожчык. Ісус-жа ўзьняў вочы ўверх і сказаў: Ойча, дзякую Табе, што Ты пачуў Мяне.
42 Я і так ведаў, што Ты чуеш Мяне заўсёды, але Я гэта дзеля народу, што тут стаіць, каб яны паверылі, што Ты паслаў Мяне.
43 Сказаўшы гэта, Ён клікнуў гучным голасам: Лазар, выйдзі!
44 І ён, каторы быў памершым, выйшаў з абкручанымі палатном нагамі і рукамі, і аблічча ягонае было абвязана хусткаю. Ісус кажа ім: разьвяжэце яго, і няхай ходзіць.
45 Тады шматлікія з Юдэяў, што прыйшлі да Марыі і бачылі, што учыніў Ісус, уверавалі ў Яго.
46 Але некаторыя зь іх пайшлі да фарысэяў і сказалі ім, што ўчыніў Ісус.
47 Тады архірэі і фарысэі склікалі сынэдрыён і сказалі: што нам рабіць? Чалавек гэты чыніць шмат цудаў.
48 Калі пакінем Яго гэтак, дык усе ўверуюць у Яго, і прыйдуць Рымляне, і забяруць месца нашае і наш народ.
49 Адзін-жа зь іх, нехта Каіяфа, каторы быў у той год высокім архрэем, сказаў ім: вы нічога ня ведаеце.
50 И не бераце пад увагу, што ляпей нам, каб адзін чалавек памер за людзей, чымся каб увесь народ загітнуў.
51 І гэта не ад сябе ён сказаў, але, будучы таго году высокім архрэем, прадказаў, — што Ісус памрэ за людзей.
52 Дый ня толькі за людзей, але каб і расьцярушаных дзяцей Божых сабраць у вадно.
53 З гэтага дня пастанавілі забіць Яго.
54 Затым Ісус ужо не хадзіў між Юдэямі яўна, але пайшоў адтуль у краіну каля пустыні званае Эфраім, і там аставаўся з вучнямі Сваімі.
55 Блізка-ж была Пасха юдэйская, і шматлікія з усяе краіны прыйшлі ў Ерузалім перад Пасхаю, каб ачысьціцца.
56 І шукалі Ісуса, і гаварылі міжсобку: як вы думаеце, ці ня прыйдзе Ён на Сьвята?
57 Архірэі-ж і фарысэі далі загад, што, калі хто-небудзь даведаецца дзе Ён, каб зараз-жа выявіў, каб узяць Яго.
Знайшлі памылку ў тэксце? Вылучыце яе і націсніце:
Ctrl + Enter
Сябры, вельмі патрэбныя наступныя папяровыя выданні:
- Сьвятая Бібля ў перакладзе Янкі Станкевіча 1973 (і Новы Закон 1970).
- Эвангельле Мацьвея, Марка, Лукі, Іоана — 1926−1930, Лодзь.
- Евангелля і Дзеі ў перакладах Гадлеўскага і Татарыновіча.
- Генезіс і Кніга Эклезіяста, або Прапаведніка ў перакладзе Яна Пятроўскага, 1984, 1987.
Калі вы імі валодаеце і можаце прадаць, патэлефануеце па тэлефоне +375296422269, ці напішыце — bible-man@mail.ru.
Калі вы чытаеце на беларускай мове, паспрабуйце новы праект — biblia.by:
Паводля Сьв. Яна Эвангеле, 11 раздзел. Пераклад Яна Пятроўскага.
Звярніце ўвагу. Нумары вершаў — гэта спасылкі, якія вядуць на раздзел з параўнаннем перакладаў, паралельнымі спасылкамі, тэкстамі з нумарамі Стронг. Паспрабуйце, магчыма, вы будзеце прыемна здзіўлены.