1 Пасьля гэтага пайшоў Ісус на той бок мора Галілейскага або Тыбэрыядзкага.
2 І пайшло за Ім многа народу, бо бачылі цуды, якія Ён чыніў над хворымі.
3 І ўзышоў Ісус на гару і сядзеў тамака з вучнямі Сваімі.
4 Набліжалася-ж Пасха, сьвята юдэйскае.
5 Ісус, падняўшы вочы і ўгледзіўшы, што многа народу ідзе да Яго, кажа Піліппу: дзе нам купіць хлеба, каб накарміць іх?
6 казаў-жа гэта, выпрабоўваючы яго, бо Сам ведаў, што хацеў зрабіць.
7 Піліпп адказаў Яму: ім на дзьвесьце дынараў мала будзе хлеба, каб кажнаму зь іх дасталося хоць па крысе.
8 Адзін з вучняў Ягоных, Андрэй, брат Сымона Пётры, кажа Яму:
9 Есьць тутака хлапец, які мае пяць ячных хлебаў і дзьве рыбы, але што гэта для гэткага множства?
10 Ісус сказаў, загадайце ім узьлегчы. Было-ж на тым месцы шмат травы. Дык людзі узьлеглі лікам каля пяцёх тысячаў.
11 І ўзяў Ісус хлебы і, учыніўшы падзяку, раздаў вучням, а вучні ўзьлегшым, гэтаксама і рыбы, колькі хто хацеў.
12 І, як насыціліся, сказаў вучням Свам: зьбярэце тыя кавалкі, што асталіся, каб нічога не змарнавалася.
13 І сабралі і напоунлі дванаццаць карабоў кускамі зь пяцёх ячных хлебаў, што засталіся ў тых, што елі.
14 Людзі-ж, што бачылі цуд, учынены Ісусам, сказалі: гэта запраўды той прарок, што меўся прыйсьці ў сьвет.
15 Ісус-жа, ведаючы, што хочуць неўспадзеўкі прыйсьці і ўзяць Яго, каб зрабіць каралём, ізноў адыйшоў на гару адзін.
16 Калі настаў вечар, вучні Ягоныя зыйшлі над мора.
17 І, увайшоўшы ў лодку, паплылі на другі бок мора ў Капэрнаум. І пачало ужо цямнець, а Ісус ня прыходзіў да іх.
18 Дуў сільны вецер і мора хвалявалася.
19 Праплыўшы каля дваццаціпяці ці трыццаці стадыяў, яны ўбачылі Ісуса, ідучага па моры і ўжо недалёка ад лодкі, і спалохаліся.
20 Але Ён сказаў ім: гэта Я, ня бойцеся.
21 І ўзялі Яго ахвотна ў лодку, і хутка лодка прыберазлася, куды яны плылі.
22 Назаўтра, народ, які стаяў на тым баку мора і бачыў, што там ня было іншае лодкі, апрача тае, у якую ўвайшлі вучні Ягоныя і, што Ісус не уваходзіў у лодку з вучнямі Сваімі, але адплылі адны вучні Ягоныя.
23 Іншыя-ж лодкі надыйшлі з Тыбэрыяды блізка да таго месца, дзе елі хлеб, дзякуючы добраслаўленьню Госпада;
24 Вось-жа, калі народ спасьцярог, што тут няма Ісуса, ані вучняў Ягоных, дык увайшлі ў лодкі і прыплылі ў Капэрнаум, шукаючы Ісуса.
25 І, знайшоўшы Яго на другім баку мора, сказалі Яму: Раббі, калі Ты прыбыў сюды?
26 І адказаў ім Ісус і сказаў: запраўды, запраўды кажу вам: шукаеце Мяне не затым, што бачылі цуды, але затым, што елі хлеб і насыціліся;
27 Не працуйце дзеля ежы, што зьніштажаецца, але працуйце дзеля ежы, што трывае ў вечнае жыцьцё, якое дасьць вам Сын Чалавечы, бо Бог, Ацец адціснуў на ім Сваю пячаць.
28 Яны-ж сказалі Яму: што маем рабіць, каб тварыць справы Божыя?
29 І адказаў ім Іус і сказаў: вось справы Божыя: каб вы уверавалі ў Таго, Каго Ён паслаў.
30 Яны-ж сказалі Яму: які знак пакажаш нам, каб мы бачылі і паверылі Табе? што Ты чыніш?
31 Бацькі нашы елі манну ў пустыні як напісана: даў ім хлеб зь неба есьці.
32 Тады Ісус сказаў ім: запраўды, запраўды кажу вам: не Майсей даў вам хлеб зь неба, але Ацец Мой дае вам праўдзівы хлеб зь неба;
33 Бо хлеб Божы ёсьць Той, Каторы зыходзіць зь неба і дае жыцьцё сьвету.
34 Тады сказалі: яны Яму: Госпадзе, давай нам заўсёды гэтакі хлеб.
35 Ісус сказаў ім: Я ёсьць хлеб жыцьця: хто прыходзіць да Мяне, не дазнаціме голаду, і хто веруе ў Мяне, не будзе прагнуць ніколі.
36 Але Я сказаў вам, што вы і бачылі Мяне, і ня верыце.
37 Усё, што дае Мне Ацец, да Мяне прыйдзе, і прыходзячага да Мяне, ня выжану вон,
38 Бо Я зыйшоў зь неба, не каб чыніць Сваю волю, але волю Таго, Хто паслаў Мяне.
39 І гэта ёсьць воля Айца, Каторы паслаў Мяне, каб з таго, што Ён даў Мне, нічога не загубіць, але ўваскрасціць усе гэтае ў вапошні дзень.
40 Бо воля паслаўшага Мяне Айца ёсьць тая, каб кажны хто бачыць Сына і веруе ў Яго, меў вечнае жыцьцё, і Я ўваскрашу яго ў вапошні дзень.
41 Юдэі наракалі на Яго за тое, што Ён казаў: Я хлеб, што зыйшоў зь неба.
42 І казалі яны: ці ня Ісус гэта, сын Язэпаў, бацьку і маці каторага мы ведаем? Як-жаж Ён кажа: Я зыйшоў зь неба?
43 Ісус-жа адказаў ім і сказаў: ня гудзеце між сабою;
44 Ніхто ня можа прыйсьці да Мяне, калі яго ня схіліць Ацец, Каторы паслаў Мяне, і Я уваскрашу яго ў вапошні дзень.
45 Напісана ў прарокаў: і ўсе будуць навучаны Богам. Кажны, хто чуў ад Айца і навучыўся, прыходзіць да Мяне.
46 Гэта ня значыць, што ніхто ня бачыу Айца; той, Хто ад Бога, ёсьць адзіным, Каторы бачыў Айца.
47 Запраўды, запраўды кажу вам: хто веруе ў Мяне, мае вечнае жыцьце.
48 Я хлеб жыцьця.
49 Бацькі вашыя елі манну у пустыні і паўмралі.
50 Гэта ёсьць хлеб, што зыходзіць зь неба; хто будзе есьці яго, не памрэ.
51 Я — хлеб жывы, што зыйшоў зь неба: хто есьць хлеб гэты, жыць будзе вечна. Хлеб-жа, які Я дам, ёсьць Цела Маё, каторае Я аддам за жыцьце сьвету.
52 І спрачаліся між сабою Юдэі, кажучы: як Ён можа даць нам есьці цела Сваё?
53 Тады Ісус сказаў ім: запраўды, запраўды а вам: калі ня есьцімеце цела Сына Чалавечага і ня піцімеце Ягонае крыві, ня мецімеце жыцьця ў сабе.
54 Хто есьць цела Маё і пъе кроў Маю, мае жыцьцё вечнае, і Я ўваскрашу яго ў вапошні дзень.
55 Бо цела Маё запраўды ёсьць ежа, і кроў Мая запраўды ёсьць піцьцё.
56 І хто есьць цела Маё і пъе кроў Маю, ува Мне ёсьць і Я ў ім.
57 Як паслаў Мяне жывы Ацец і Я жыву Айцом, гэтак і той, хто есьць Мяне, жыць будзе Мною.
58 Гэты-ж вось і ёсьць хлеб, што зь неба зыйшоў: ня гэтак, як бацькі вашыя елі манну і паўміралі: хто есьць хлеб гэты, жыць будзе вечна.
59 Гэтае гаварыў Ён у сынагозе вучачы ў Капэрнауме.
60 З гэтае прычыны шматлікія зь Ягоных вучняў, чуючы гэтае, казалі; цьвярдое гэта слова; хто можа слухаць яго?
61 Ісус-жа, ведаючы ў Сабе, што вучні Ягоныя наракаюць на гэта, сказаў ім: ці гэта вас спакушае?
62 А што, калі вы ўгледзіце Сына Чалавечага ўзыходзячага туды, дзе быў раней?
63 Дух гэта, што ажыўляе, цела нічога ня вартае; словы, якія вам кажу, ёсьць дух і жыцьцё.
64 Але ёсьць некаторыя сярод вас, што ня вераць. Бо Ісус наперад ведаў, што ёсьць няверуючыя, і хто здрадзіць Яго.
65 І сказаў: затым бо і казаў Я вам, што ніхто ня можа прыйсьці да Мяне, калі ня будзе яму дадзена Айцом Маім.
66 З гэтае пары многія зь Ягоных вучняў адыйшлі ад Яго і ужо болей не хадзілі зь Ім.
67 Тады Ісус сказаў дванаццацём: ці ня хочаце і вы адыйсьці?
68 І Сымон Пётра адказаў Яму: Госпадзе, да каго нам ісці? Ты маеш словы вечнага жыцьця;
69 І мы паверылі, і пазналі, што Ты Хрыстос, Сын Бога жывога.
70 Ісус сказаў ім: ці не дванаццаць вас выбрау Я? Але адзін з вас дыябал.
71 Гэтае гаварыў Ён пра Юду Сымонавага Іскарыёта, бо гэты хацеў прадаць Яго, будучы адным з дванаццацёх.
Знайшлі памылку ў тэксце? Вылучыце яе і націсніце:
Ctrl + Enter
Сябры, вельмі патрэбныя наступныя папяровыя выданні:
- Сьвятая Бібля ў перакладзе Янкі Станкевіча 1973 (і Новы Закон 1970).
- Эвангельле Мацьвея, Марка, Лукі, Іоана — 1926−1930, Лодзь.
- Евангелля і Дзеі ў перакладах Гадлеўскага і Татарыновіча.
- Генезіс і Кніга Эклезіяста, або Прапаведніка ў перакладзе Яна Пятроўскага, 1984, 1987.
Калі вы імі валодаеце і можаце прадаць, патэлефануеце па тэлефоне +375296422269, ці напішыце — bible-man@mail.ru.
Калі вы чытаеце на беларускай мове, паспрабуйце новы праект — biblia.by:
Паводля Сьв. Яна Эвангеле, 6 раздзел. Пераклад Яна Пятроўскага.
Звярніце ўвагу. Нумары вершаў — гэта спасылкі, якія вядуць на раздзел з параўнаннем перакладаў, паралельнымі спасылкамі, тэкстамі з нумарамі Стронг. Паспрабуйце, магчыма, вы будзеце прыемна здзіўлены.