1 Пасьля гэтага было сьвята юдэйскае; і Ісус прыйшоў ў Ерузалім.
2 Есьць-жа ў Ерузаліме каля Авечае брамы купальня, якая па-гэбрэйску завецца Бэтэзда зь пяцьма паветкамі на калёнах.
3 У іх ляжала множства хворых, сьляпых, кульгавых, ссохшых, што чакалі на рух вады,
4 Бо час ад часу ангел Гасподні зыходзіў у купальню і хвалявау ваду; і хто першы уваходзіў ў яе пасьля ўсхваляваньня вады, той здаравеў, на якую-б хваробу ен ні хварэў.
5 І быу тут нейкі чалавек, што хварэў трыццаць восем гадоў.
6 Ісус, убачыўшы яго ляжачага і, даведаўшыся, што ляжыць ён ужо даўжэйшы час, кажа яму: ці хочаш паздаравець?
7 І хворы адказаў: так, Госпадзе, але я ня маю чалавека, каторы апусьціў-бы мяне ў купальню, калі ўсхвалюецца вада; калі-ж я сам прыходжу, іншы выпераджае мяне.
8 Ісус кажа яму: устань, вазьмі пасьцелю сваю і хадзі.
9 І ён зараз-жа паздаравеў, і ўзяў пасьцелю сваю, і пайшоў. Было-ж гэта у сыботу.
10 Затым Юдэі казалі аздароўленаму: сягоньня сыбота, і права не дазваляе табе несьці сваю пасьцелю.
11 Ён адказаў ім: той, Хто аздаравіў мяне, сказаў мне: вазьмі пасьцелю сваю і хадзі.
12 Тады яны запыталі яго: хто гэты чалавек, што сказаў табе: вазьмі пасьцелю сваю і хадзі?
13 Але аздароўлены ня ведаў, хто гэта быў, а Ісус адыйшоў ад народу, які быў на тым месцы.
14 Пасьля гэтага Ісус спаткаў яго у сьвятыні і сказаў яму: вось цяперака ты здаровы, глядзі-ж, не грашы болей, каб ня сталася з табою што-небудзь горшае.
15 Чалавек гэты пайшоў і сказаў Юдэям, што гэта быў Ісус, Каторы аздаравіў яго.
16 І пачалі Юдэі прасьледаваць Ісуса і шукалі нагоды, як-бы забіць Яго за тое, што Ён тварыў гэтакія рэчы ў сыботу.
17 Але Ісус адказаў ім: Ацец Мой дагэтуль чыніць, і Я чыню.
18 За гэта яшчэ болей Юдэі шукалі забіць Яго, што Ён ня толькі ломіць сыботу, але і казаў гэтаксама, што Бог быў Ягоным Айцом, чынячы гэтым Самога Сябе роўным Богу.
19 Тады, адказваючы, Ісус сказаў ім: запраўды, запраўды кажу вам: Сын нічога ня можа чыніць Сам ад ябе, калі не пабачыць творачага Айца: бо штоколечы. Ён чыніць, тое гэтаксама і Сын чыніць.
20 Бо Ацец любіць Сына і паказвае Яму ўсё; што Сам чыніць: дый пакажа Яму яшчэ большыя дзеяньні, чымся гэтыя, ажно дзівіцца будзеце.
21 Бо як Ацец уваскрашае памершых і ажыўляе, — гэтак і Сын ажыўляе, каго хоча.
22 Бо Ацец ня судзіць нікогда, але ўвесь суд аддаў Сыну,
23 Каб усе паважалі Сына, як паважаюць Айца. Хто не паважае Сына, не паважае і Айца, Каторы паслаў Яго.
24 Запраўды, запраўды кажу вам: хто слухае слова Маё і верыць Таму, Хто паслаў Мяне, мае вечнае жыцьцё, і ня прыйдзе на суд, але перайшоў ад сьмерці ў жыцьцё.
25 Запраўды, запраўды кажу вам: прыйдзе час; дый ужо прыйшоў, калі памершыя пачуюць голас Сына Божага і, пачуўшы, ажывуць.
26 Бо, як Ацец мае жыцьцё Сам у Сабе, гэтак і Сыну даў мець жыцьцё ў Самым Сабе;
27 І даў Яму ўладу чыніць суд, бо Ён ёсьць Сын Чалавечы.
28 Ня дзівуйцеся з гэтага: бо надыйдзе гадзіна, калі ўсе, што ў магілах, пачуюць голас Ягоны,
29 І выйдуць тыя, што чынілі дабро на ўваскрасеньне жыцьця, а што благое чынілі — на ўваскрасеньне суду.
30 Я нічога не магу чыніць Сам ад Сябе; як чую, гэтак суджу: і суд Мой справядлівым ёсьць бо Я ня шукаю Свае ўласнае волі, але волі Таго, Хто паслаў Мяне, Айца.
31 Калі Я сьведчу Сам пра Сябе, дык сьведчаньне Маё ня ёсьць праудзівае.
32 Ёсьць нехта іншы, хто сьведчыць адносна Мяне, і Я ведаю, што праўдзівае тое сьведчаньне, каторым ён сьведчыць адносна Мяне.
33 Вы паслалі да Яна і ён засьведчыў аб праўдзе.
34 Не ад чалавека прыймаю Я сьведчаньне, але кажу гэта, каб вы збаўленымі былі.
35 Ён быў гаручым і зіяючым сьвятлом, і вы хацелі пацешыцца якісьці час у сьвятліні ягонай.
36 Я-ж маю сьведчаньне большае за Янавае: бо дзеяньні, якія Ацец даў Мне завяршыць, яны, гэтыя самыя дзеяньні, што Я чыню, яны сьведчаць пра Мяне, што Ацец паслаў Мяне.
37 І Ацец, Каторы паслаў Мяне, Сам засьведчыў аба Мне. А вы ані голасу Ягонага ніколі ня чулі, ані аблічча Ягонага ня ачылі.
38 Затым вы ня маеце ў сабе слова Ягонага, бо ня верыце Таму, Каторага Ён паслаў.
39 Дасьледуйце Пісаньні бо вы думаеце, што празь іх маеце жыцьцё вечнае, а яны сьведчаць аба Мне.
40 Але вы ня хочаце прыйсьці да Мяне, каб мець жыцьцё.
41 Славы ад людзей Я ня прыймаю.
42 Але ведаю вас; вы ня маеце ў сабе любові для Бога.
43 Я прыйшоў у імя Айца Майго, і вы ня прыймаеце Мяне; а калі-б іншы прыйшоў у імя сваё, таго прыймеце.
44 Як можаце вы верыць, калі адзін ад аднаго прыймаеце славу, і ня шукаеце славы ад адзінага Бога?
45 Ня думайце, што Я буду вінаваціць вас перад Айцом: ёсьць хто абыінавачвае вас — Майсей, на каторага спадзеяцеся.
46 Бо, калі-б вы верылі Майсею, дык верылі-б і Мне, бо ён пісау пра Мяне.
47 Але калі ня верыце яго пісаньням, як паверыце Маім словам?
Знайшлі памылку ў тэксце? Вылучыце яе і націсніце:
Ctrl + Enter
Сябры, вельмі патрэбныя наступныя папяровыя выданні:
- Сьвятая Бібля ў перакладзе Янкі Станкевіча 1973 (і Новы Закон 1970).
- Эвангельле Мацьвея, Марка, Лукі, Іоана — 1926−1930, Лодзь.
- Евангелля і Дзеі ў перакладах Гадлеўскага і Татарыновіча.
- Генезіс і Кніга Эклезіяста, або Прапаведніка ў перакладзе Яна Пятроўскага, 1984, 1987.
Калі вы імі валодаеце і можаце прадаць, патэлефануеце па тэлефоне +375296422269, ці напішыце — bible-man@mail.ru.
Калі вы чытаеце на беларускай мове, паспрабуйце новы праект — biblia.by:
Паводля Сьв. Яна Эвангеле, 5 раздзел. Пераклад Яна Пятроўскага.
Звярніце ўвагу. Нумары вершаў — гэта спасылкі, якія вядуць на раздзел з параўнаннем перакладаў, паралельнымі спасылкамі, тэкстамі з нумарамі Стронг. Паспрабуйце, магчыма, вы будзеце прыемна здзіўлены.