1 І прыйшоў у Дэрбу і ў Лістру. І вось быў там адзін вучань, на імя Цімафей, сын жанчыны жыдоўкі, вернай, бацькі паганіна.
2 Гэтаму давалі добрае пасьведчаньне браты, каторыя былі ў Лістры і Іконіі.
3 Павал хацеў, каб ён з імі рушыў, і ўзяўшы абрэзаў яго дзеля жыдоў, якія былі ў тых мясцох. Бо ўсе ведалі, што бацька ягоны быў паганін.
4 А калі яны праходзілі гарады, перадавалі ім берагчы ўставы, якія былі пастаноўлены апосталамі, каторыя былі ў Ерузаліме.
5 А касьцёлы-то ўцьвярджаліся ў веры і ўзрасталі лікам штодня.
6 А калі перайшлі Фрыгію і краіну Галацкую, забарніў ім Дух сьвяты гаварыць слова Божае ў Азіі.
7 І прайшоўшы ў Мізію, маніліся ісьці ў Бітынію, і не дазволіў ім Дух Езуса.
8 Калі-ж перайшлі Мізію, прыйшлі ў Троаду.
9 І паказалася Паўлу ўначы відзеньне: Адзін муж Македонец стаў і прасіў яго і казаў: Перайшоўшы ў Македонію, памажы нам.
10 І як убачыў відзеньне, зараз пастараліся мы рушыць у Македонію, будучы пэўнымі, што Бог нас паклікаў абвяшчаць ім эванэлію.
11 І плывучы з Троады, мы ў простым кірунку прыбылі ў Самотракію, а ў наступны дзень у Нэапаль;
12 а адтуль у Філіппы, каторыя ёсьць першым горадам тае часьці Македоніі, калонія. І былі мы ў гэтым горадзе некалькі дзён, гутаручы.
13 А ўдень суботні мы выйшлі за браму да ракі, дзе, здавалася, была малітва, і сеўшы гаварылі да жанчын, якія былі зыйшоўшыся.
14 Слухала-ж адна жанчына, на імя Лідыя, з гораду Тыатыру, якая гандлявала пурпурай, паклоньніца Божая; адчыніў Пан яе сэрца, каб зважаць на тое, што гаварыў Павал.
15 Калі-ж яна была ахрышчана і дом яе, прасіла, кажучы: Калі вы судзіце, што я верная Пану, увайдзеце ў мой дом і жывеце. І прымусіла нас.
16 І сталася, калі мы ішлі на малітву, спаткалася з намі адна дзяўчына, каторага мела вешчага духа і каторая варожучы, давала сваім гаспадаром вялікі даход.
17 Яна, ідучы за Паўлам і за намі, крычала, кажучы: Гэтыя людзі ёсьць слугі найвышэйшага Бога, яны абвяшчаюць вам дарогу збаўленьня.
18 Гэтае-ж яна рабіла праз многа дзён. Але Павал, праняты болем і зьвярнуўшыся, сказаў духу: Загадываю табе ў імя Езуса Хрыста выйсьці з яе. І выйшаў у тую-ж часіну.
19 Гаспадары-ж яе, бачучы, што выйшла надзея іхнага даходу, схапіўшы Паўла і Сылу, завялі на рынак да начальнікаў,
20 і аддаючы іх уладам, сказалі: Гэтыя людзі трывожаць горад наш, бо яны жыды
21 і абвяшчаюць абычай, каторага нам ня можна прыняць ані чыніць, бо мы рымляне.
22 І зьбегся народ проціў іх, а ўлады, парваўшы іхныя вопраткі, прыказалі біць іх розгамі.
23 І даўшы ім многа ўдараў, пасадзілі іх у вастрог, загадваючы сторажу, каб пільна іх сьцярог.
24 Ён, атрымаўшы такі загад, пасадзіў іх у нутраны вастрог, а ногі іх замкнуў у калоду.
25 А ўпоўначы Павал і Сыла молячыся хвалілі Бога. І слухалі іх тыя, што былі ў вастрозе.
26 А раптам сталася вялікае зямлетрасеньне, так што зрушыліся фундамэнты вастрогу. І зараз-жа адчыніліся ўсе дзьверы, і разьвязаліся путы ўсіх.
27 А стораж вастрогу, прачнуўшыся і ўбачыўшы адчыненыя дзьверы вастрогу, выцягнуўшы меч, хацеў забіць сябе, думаючы, што вязьні паўцякалі.
28 Але Павал закрычаў вялікім голасам, кажучы: Не рабі сабе нічога дрэннага, бо мы ўсе тут.
29 І зажадаўшы сьвятла, увайшоў і дрыжучы ўпаў да ног Паўлу і Сылі.
30 І вывеўшы іх вонкі, сказаў: Паны, што мне трэба рабіць, каб збавіцца?
31 А яны сказалі: Вер у Пана Езуса і будзеш збаўлены ты і твой дом.
32 І гаварылі слова Пана яму і ўсім, каторыя былі ў яго доме.
33 І ўзяўшы іх у тую часіну ночы, абмыў раны іх; і быў ахрышчаны ён сам і ўвесь дом ягоны безадкладна.
34 І завёўшы іх у свой дом, заставіў ім стол і цешыўся з усім домам сваім, уверыўшы ў Бога.
35 Калі-ж настаў дзень, паслалі ўлады ліктараў, кажучы: Пусьці гэтых людзей.
36 І стораж вастрогу пераказаў гэтыя словы Паўлу: Што ўлады паслалі, каб вы былі выпушчаны. Дык цяпер выйшаўшы, ідзеце ў супакою.
37 Павал-жа сказаў ім: Абабіўшы публічна нас незасуджаных, людзей рымлян, пасадзілі ў вастрог, а цяпер патайком нас выкідаюць? Ня так, але няхай прыйдуць
38 і самі нас выкінуць. І збаяліся, пачуўшы, што яны рымляне.
39 І прыйшоўшы, перапрасілі іх і вывеўшы, прасілі, каб выйшлі з гораду.
40 Выйшаўшы-ж з вастрогу, зайшлі да Лідыі, і пабачыўшы братоў, пацешылі іх і вырушылі.
Зноскі:
1 Маці Цімафея была ахрышчанай жыдоўкай.
8 У Троадзе да Паўла далучыўся эванэліст Лукаш і затым у далейшых радкох расказ ідзе ў першай асобе множнага ліку (мы пастараліся, мы прыбылі і г. д.) і гэта доказ, што аўтарам Ап. Дзеяў ёсьць сьв. Лукаш.
13 Жыды ставілі бажніцы і зьбіраліся на малітву блізка плывучай вады, а гэта дзеля сваіх рытуальных абмываньняў.
14 «Паклоньніца Божая» г. зн. наверненая з паганаў да жыдоўскай веры (прозэлітка).
16 Дзўчына тая была нявольніцай і даход з ейнай варажбы забіралі яе гаспадары.
18 Павал, выганяючы злога духа, хацеў адхіліць ад сябе ўсякія людзкія падазрэньні ў лучнасьці з гэтым духам.
21 Жыхары Філіппаў мелі іх за вызнавальнікаўжыдоўскага закону, а гэтым законам рымляне пагарджалі.
27 Калі вязень уцёк, то рымскае права карала стоража такою самаю караю, на якую заслужыў вязень.
33 Пад уплывам хрысьціянскай, апостальскай любові ў душы паганіна родзяцца добрыя пачуцьці, якія прыводзяць яго да хрысьціянства.
37 Рымскае права забараняла біць розгамі рымскіх грамадзян. Апосталы, даходзячы свайго права, бароняць ня толькі сябе, але і самой справы, якая магла-б пацярпець, калі-б людзі пачалі ўважаць апосталаў за нейкіх злачынцаў.
40 Тут ізноў расказ вядзецца ў трэцяй асобе множнага ліку, з чаго можна зрабіць вывад, што Лукаш астаўся ў Філіппах.
Апостальскія дзеі, 16 раздзел. Пераклад В. Гадлеўскага.
