Быцьцё 48 глава

Кніга Быцьцё
Пераклад Антонія Бокуна → Новый русский перевод

 
 

І сталася пасьля падзеяў гэтых, і сказалі Язэпу: «Вось, бацька твой хворы». І ён узяў двух сыноў сваіх з сабою, Манасу і Эфраіма.
 
Некоторое время спустя Иосифу сказали: «Твой отец болен». И он взял с собой двух сыновей, Манассию и Ефрема.[237]

І паведамілі Якубу, і сказалі: «Вось, сын твой Язэп прыйшоў да цябе». І сабраў сілы Ізраіль, і сеў на ложку.
 
Иакову сказали: «К тебе пришёл твой сын Иосиф». И Израиль собрался с силами, приподнялся и сел на постели.

І сказаў Якуб Язэпу: «Бог Усемагутны зьявіўся мне ў Люзе, у зямлі Ханаан, і дабраславіў мяне,
 
Иаков сказал Иосифу: — Бог Всемогущий[238] явился мне в Лузе, в земле Ханаана, благословил меня

і сказаў мне: “Вось, Я зраблю цябе плодным, і памножу цябе, і дам табе [быць] супольнасьцю народаў, і дам зямлю гэтую насеньню твайму пасьля цябе на ўласнасьць вечную”.
 
и сказал мне: «Я сделаю тебя плодовитым, размножу тебя, произведу от тебя множество народов и дам эту землю в вечное владение твоим потомкам».

І цяпер два сыны твае, што нарадзіліся табе ў зямлі Эгіпецкай, да прыходу майго да цябе ў Эгіпет, яны — мае; Эфраім і Манаса, як Рубэн і Сымон, будуць мае.
 
Отныне двое твоих сыновей, рожденных тебе в Египте до моего прихода, станут моими. Ефрем и Манассия будут моими, как Рувим и Симеон;

А нашчадкі твае, якіх ты нарадзіў пасьля іх, будуць твае. Паводле імёнаў братоў сваіх будуць яны называцца ў спадчыне сваёй.
 
дети же, рожденные у тебя после них, будут твоими, они унаследуют часть земли из доли своих братьев.

А ў мяне, калі я прыйшоў з Падану, памерла ў мяне Рахель у зямлі Ханаан, у дарозе, калі яшчэ заставаўся кавалак зямлі, каб дайсьці да Эфраты, і я пахаваў яе там, пры дарозе ў Эфрату, гэта значыць у Бэтлеем».
 
Когда я возвращался из Паддана[239], Рахиль, к горю моему, умерла в земле Ханаана, когда мы были ещё в пути, недалеко от Ефрафы. Поэтому я похоронил её там, у дороги в Ефрафу (то есть Вифлеем).

І ўбачыў Ізраіль сыноў Язэпа, і сказаў: «Хто яны?»
 
Увидев сыновей Иосифа, Израиль спросил: — Кто это?

І сказаў Язэп бацьку свайму: «Яны — сыны мае, якіх Бог даў мне тут». І сказаў [Якуб]: «Вазьмі, прашу, іх да мяне, і я дабраслаўлю іх».
 
Иосиф ответил отцу: — Это сыновья, которых Бог дал мне здесь. И тот сказал: — Подведи их ко мне, чтобы мне благословить их.

А вочы Ізраіля сталі цяжкія ад старасьці, ня мог ён бачыць. І наблізіў іх да яго, і ён пацалаваў іх, і абняў іх.
 
Глаза Израиля ослабли от старости, он почти ослеп. Иосиф подвел сыновей поближе к своему отцу, и тот поцеловал и обнял их.

І сказаў Ізраіль Язэпу: «Я не спадзяваўся ўбачыць аблічча тваё, і вось, Бог даў мне ўбачыць насеньне тваё».
 
Израиль сказал Иосифу: — Я и не мечтал вновь увидеть тебя, а Бог дал мне увидеть даже твоих детей.

І адвёў іх Язэп ад каленяў ягоных, і пакланіўся яму абліччам сваім да зямлі.
 
Иосиф отвел их от колен Израиля и поклонился ему низко до земли.

І ўзяў Язэп іх абодвух, Эфраіма правіцай сваёю, леваруч Ізраіля, а Манасу — лявіцай сваёю, праваруч Ізраіля, і наблізіўся да яго.
 
Потом Иосиф поставил Ефрема справа от себя, по левую руку от Израиля, а Манассию слева от себя, по правую руку от Израиля, и подвел их ближе к отцу.

І выцягнуў Ізраіль правіцу сваю, і палажыў на галаву Эфраіма, а ён быў малодшы, а лявіцу сваю — на галаву Манасы, і скрыжаваў рукі свае, бо Манаса быў першародны.
 
Но Израиль протянул правую руку и возложил её на голову Ефрема, хотя он и был младше, а левую, перекрестив руки, он возложил на голову Манассии, хотя Манассия был первенцем.

І дабраславіў Язэпа, і сказаў: «Бог, перад абліччам Якога хадзілі бацькі мае, Абрагам і Ісаак, Бог, Які пасьвіў мяне ад [моманту], як я існую, аж да гэтага дня,
 
Потом он благословил Иосифа и сказал: — Бог, перед Которым ходили отцы мои Авраам и Исаак, Бог, Который был пастырем моим всю мою жизнь до сегодняшнего дня,

анёл, што выбаўляе мяне ад усякага ліха, няхай дабраславіць юнакоў гэтых; і няхай яны будуць названыя імем маім і імем бацькоў маіх, Абрагама і Ісаака, і няхай разрастуцца яны ў мноства сярод зямлі».
 
Ангел, Который берег меня от всякого зла, — да благословит этих детей. Пусть продолжится в них мое имя и имена моих отцов Авраама и Исаака, и пусть многочисленно будет их потомство на земле.

І ўбачыў Язэп, што бацька ягоны палажыў правую руку сваю на галаву Эфраіма, і было гэта ліхім у вачах ягоных. І падхапіў ён руку бацькі свайго, каб пералажыць яе з галавы Эфраіма на галаву Манасы.
 
Когда Иосиф увидел, что отец возложил правую руку на голову Ефрема, он огорчился и взял отца за руку, чтобы переложить её с головы Ефрема на голову Манассии.

І сказаў Язэп бацьку свайму: «Ня гэтак, ойча мой, бо гэта першародны. Палажы правіцу тваю на галаву ягоную».
 
Иосиф сказал ему: — Нет, отец, вот этот — первенец; положи правую руку на его голову.

І запярэчыў бацька ягоны, і сказаў: «Ведаю, сыне мой, ведаю, таксама ён будзе народам, і таксама ён будзе вялікі, але брат ягоны малодшы будзе большы за яго, і насеньне ягонае будзе поўняю народаў».
 
Но отец отказался и сказал: — Я знаю, мой сын, я знаю. От него тоже произойдет народ, и он тоже станет велик. Но его младший брат будет выше него, и его потомки станут множеством народов.

І дабраславіў іх у той дзень, кажучы: «Табою будзе дабраслаўляць Ізраіль, кажучы: “Няхай зробіць табе Бог, як Эфраіму і Манасе”». І паставіў Эфраіма перад Манасам.
 
И он благословил их в тот день и сказал: «Ваши имена будет произносить Израиль как благословение, говоря: „Да сделает тебя Бог подобным Ефрему и Манассии“». Так он поставил Ефрема впереди Манассии.

І сказаў Ізраіль Язэпу: «Вось, я паміраю. І Бог будзе з вамі, і верне вас у зямлю бацькоў вашых.
 
Израиль сказал Иосифу: — Я умираю, но Бог будет с вами и возвратит вас в землю ваших отцов.

І я даў табе на адну частку больш за братоў тваіх, тую, якую я ўзяў з рукі Амарэя мячом маім і лукам маім».
 
Я отдаю тебе, как высшему среди братьев, лишний горный кряж,[240] который я отвоевал у аморреев мечом и луком.

Примечания:

 
 
Новый русский перевод
1 [237] — Один из древн. переводов добавляет слова: и пошел к Иакову.
3 [238] — Евр. Эль-Шаддай. Так же в других псалмах, где присутствует это имя Бога.
7 [239] — То есть из северо-западной Месопотамии.
22 [240]Лишний горный кряж. Или: город Шехем. Много веков спустя останки Иосифа были захоронены в Шехеме (см. Нав 24:32).
 


2007–2024. Зроблена з любоўю для тых, што любяць і шукаюць Бога. Калі ў вас ёсць пытанні ці пажаданні, то пішыце нам: bible-man@mail.ru.