1 Летапісу 29 глава

Першая кніга Летапісу
Пераклад Яна Станкевіча → Перевод Десницкого

І сказаў кароль Давід усёй грамадзе: «Салямон, сын мой, каторага абраў Бог, малады а кунежны, а работа гэта вялікая; бо не чалавеку палац гэты, а СПАДАРУ Богу.

І ўсімі сіламі я прыгатаваў да дому Бога свайго золата на залатыя рэчы, і срэбра на срэбныя, і медзь на мядзяныя, зялеза на зялезныя, і дзервы на дзярвяныя, камяні аніксавыя а ўтыканыя, камяні бліскучыя а калярыстыя, і ўсякага гатунку дарагое каменьне, і множасьць мрамуру.

І яшчэ, із зычлівасьці свае да дому Бога свайго, ё ў мяне скарб собскі із золата а срэбра; і я аддаў на дом Бога свайго, звыш усёга, што я прыгатаваў на сьвяты дом:

Тры тысячы таланяў золата, золата Офірскага, і сем тысячаў таланяў срэбра чыстага на ашаляваньне сьцен у дамох,

На залатыя — золата, на срэбныя — срэбра, і на кажны выраб рук мастацкіх. Ці не захоціцца хто шчодра абракаць сядні СПАДАРУ?»

І захоціліся князі айцоў, князі плямёнаў Ізраелявых, і князі тысячаў а сотняў, і князі работаў каралеўскіх.

І далі на службу дому СПАДАРОВАГА золата пяць тысячаў таланяў а дзесяць тысячаў драхмаў, і срэбра дзесяць тысячаў таланяў, і медзі асьмінанцаць тысячаў таланяў, і сто тысячаў талаляў зялеза.

І тыя, у каторых каменьне знайшлося, давалі да скарбу дому СПАДАРОВАГА, на рукі Егіеля Ґершоняніна.

І люд радаваўся, бо яны абракалі ахвотна, бо із супоўным сэрцам яны абракалі СПАДАРУ; і Давід кароль таксама радаваўся вялікаю радасьцю.

І дабраславіў Давід СПАДАРА перад ачыма ўсяе грамады, і сказаў Давід: «Дабраславёны Ты, СПАДАРУ, Божа Ізраеля, айца нашага, ад веку аж на векі!

Твае, СПАДАРУ, вялічча а магутнасьць а харашыня а перамога а пазор, бо ўсе на небе й на зямлі Твае; Твае каралеўства, СПАДАРУ, і Ты навышні, як галава над усім.

І багацьце, і слава ад Цябе, і Ты радзіш усе; і ў руццэ Тваёй сіла а магутнасьць; і ў руццэ Тваёй узьвялічыць а ўмацаваць усе.

Дык цяпер, Божа наш, мы дзякуем Табе і выхваляем добрае імя Твае.

Бо хто я і хто люд мой, што мы абдараваны сілаю так ахвотна абракаць? Бо ўсе ад Цябе і з рукі Твае мы аддалі Табе;

Бо мы чужаземцы перад Табою і госьці, як усі айцове нашыя; дні нашыя, як сьцень на зямлі, і няма трывалкога.

СПАДАРУ, Божа наш! уся гэтая множасьць, што мы прыгатавалі станавіць Табе дом, сьвятому імені Твайму, з рукі Твае, і ўсе Твае.

І я ведаю таксама, Божа мой, што Ты прабуеш сэрца, і прыемна Табе шчырасьць. Што да мяне, я ў шчырасьці сэрца свайго ахвотна аброк усе гэта; і цяпер я бачыў із радасьцяй люд Твой, што прытомны тут, абракаючы ахвотна Табе.

СПАДАРУ, Божа Абрагама, Ісака а Ізраеля, айцоў нашых, захавай на векі твор думак сэрца люду Свайго і прыгатуй іхнае сэрца да Сябе!

І дай Салямону, сыну майму, дасканальнае сэрца, дзяржаць расказаньні Твае, сьветчаньні Твае а ўставы Твае, і рабіць усе, і пастанавіць палац, да каторага я зрабіў прыгатову».

І сказаў Давід усёй грамадзе: «Цяпер дабраслаўце ж СПАДАРА, Бога свайго». І ўся грамада дабраславіла СПАДАРА, Бога айцоў сваіх, і нахінулі галавы свае, і пакланіліся СПАДАРУ й каралю.

І яны абракалі аброкі СПАДАРУ, і абракалі ўсепаленьні СПАДАРУ назаўтрае па гэтым дню: тысяча цялят-бычкоў, тысяча бараноў, тысяча баранчыкаў зь іх узьліваньнямі, і множасьць аброкаў за ўсяго Ізраеля.

І елі й пілі гэтага дня перад СПАДАРОМ ізь вялікаю радасьцяй; і другім наваратам устанавілі за караля Салямона, сына Давідавага, і памазалі СПАДАРУ за гаспадара, а Садока за сьвятара.

Тады Салямон сеў на пасад СПАДАРОЎ, як кароль, замест Давіда, айца свайго, і добра яму паводзілася, і слухаў яго ўвесь Ізраель.

І ўсі князі і дужасілы, а таксама ўсі сынове караля Давіда паддаліся Салямону каралю.

І ўзьвялічыў СПАДАР Салямона перад ачыма ўсяго Ізраеля надзвычайна, і дараваў яго каралеўскаю славаю, якое ня было ў ні воднага караля перад ім у Ізраелю.

Гэтак Давід Есянок караляваў над усім Ізраелям.

І часу караляваньня ягонага над Ізраелям сорак год: у Гэўроне караляваў ён сем год і ў Ерузаліме трыццаць тры гады.

І ён памер у добрым старым веку, поўны дзён, багацьця а славы; і Салямон, сын ягоны, закараляваў замест яго.

І справы караля Давіда, першыя й апошнія, вось, яны апісаныя ў кнізе Самуйлы відзеньніка, і ў кнізе Нафана прарокі, і ў кнізе Ґада, відзені маючага,

З усім караляваньням ягоным, і з магутнасьцю ягонаю, і з часамі, што мінулі над ім, і над Ізраелям, і над усімі каралеўствамі краёў.

« 28 глава 1 глава »